Urodzone dziecko nie ma wyboru na to według jakiej religii będzie wychowywane a co ważniejsze czy w wierze czy niewierze. Zostaje mu narzucany i wpajany pewny tok myślenia i rozumowania jaki posiadają jego opiekunowie. Dziecko jak dziecko wszystkie informacje jakie usłyszy zasysa jak odkurzacz nie zastanawiając się nad ich prawdziwością, logiczne przecież jak "mama" tak mówi to musi to być prawda.
Dziecko dojrzewa:

-ma własny tok myślenia, dostrzega pewne uchybienia w tym co było mu wpajane lecz boi się do tego oficjalnie przyznać i narazić się na gniew i niezrozumienie ze strony otoczenia (presja grupowa); bo przecież jak tyle pokoleń zawsze wierzyło/nie wierzyło w dana religie to coś w tym musi być (ale czy aby na pewno?)

-w jego podświadomości zostaje zakotwiczony (z dzieciństwa) system wartości tok myślenia jakim ma się udawać i tak też robi; nie zdając sobie sprawy żeby spojrzeć na to z innej perspektywy, z perspektywy obiektywnej.

I teraz pomyślisz: "no tak ale przecież ciągle ma wybór", oczywiście masz rację ale pytanie czy wybór obiektywny?
Wiadomo wymieniłem tutaj tylko przypadki w których jest zaburzony obiektywizm wyboru spowodowany głównie presja otoczenia(grupową) ale jasne jest że są też przypadki w których osoby mają pełną możliwość obiektywnego wyboru (czasami nawet rodzicie/opiekunowie "nakazują" swoim "pociechom" wybrania własnej drogi zgodnej z ich przekonaniami - i to jest piękne).

Dlatego ja nie znegowałbym tak "na wejściu" tezy postawionej w temacie.

@carbon_copy - mądrze prawisz. Pozdrawiam Ecce