Ma to poniekąd związek z tym:A ja odpowiem na to, że uwzględniając takie hipotetyczne sytuacje:
- dwoje ludzi wybierający bardzo odmienne wierzenia - to co im pasuje;
W wyniku ich przemyśliwań otrzymujemy podobną wizję Boga,
- dwoje ludzi wybierający identyczne wierzenia - to co im pasuje;
Dochodzą do różnych wniosków co do natury, charakteru i sposobu (oraz zakresu) działania Boga;
- dwoje ludzi wybierający identyczne wierzenia - jeden człowiek to co mu pasuje,
a drugi to co uważa za słuszne, ale "trudniejsze do zaakceptowania;
Oni również dochodzą od jakichś wniosków (innych lub takich samych jak ci wyżej);

mam (co najmniej) dwa wyjścia:
albo uwierzyć w subiektywnego Boga (istniejącego tylko w człowieczej),
albo w Boga nielogicznego, niesprawiedliwego lub działającego chaotycznie.
Dlatego wybieram to pierwsze.
A jeszcze w uzupełnieniu do wcześniejszych rozważań:
nie wierzę w Boga, który mi nie imponuje,
takiego, którego sposób okazywania miłości i pomysł na życie (życie swojego stworzenia) są "mało boskie".

Tyle w związku z tym.

WIERZĘ bo dostrzegam działanie, pomoc i opiekę Boga w moim życiu.

"Ale zauważmy, że nie ma czegoś takiego jak dosłowna interpretacja jakiegoś tekstu. Zawsze interpretujemy tekst w świetle posiadanej wiedzy. Także interpretacja tekstów biblijnych zmienia się wraz z rozwojem naszej wiedzy. W starożytności przeważała interpretacja alegoryczna. Średniowiecze zaczęło rozumieć Pismo Święte bardziej dosłownie."

ST nie należy odczytywać dosłownie.

(ROZMOWA Z KS. PROF. MICHAŁEM HELLEREM)- http://nauka.wiara.pl/doc/469391.Bog-je ... -przypadku

Powieści Tolkiena też nie, ale jak widać nie wszyscy to rozumieją i "wierzą jak/w co wierzą".Chyba wśród gnostyków.

Znasz kogoś kto wierzy w świat Tolkiena?
Bo tak to zrozumiałem

Jeśli ktoś wierzy w Wielki Potop albo Plejadian,
to dlaczego nie mieliby być ludzie, wierzący w realność świata Tolkiena?
Zresztą, planuję wkrótce coś więcej o tym napisać.

Oblicza Boga w naszej wierze dopełnił Jezus ..nie jest to religia nienawiści ,ale miłości--jeden Bóg,acz różnie odczytywany czy przez Judaizm,czy przez Islam...zdecydowanie wole tego "mojego"..i z takim Dobrem mam do czynienia,i nie widzę powodu żeby cokolwiek zmieniać
a poza tym Elbrus-Inkowie wyginęli..Husyci także wierzyli w Boga...a jak ktoś się nałyka maoryskich specyfików..to każdy wróżem może zostać..czy to ma coś w spólnego z mistyką?..trudno mi orzec.

Przykro mi, ale nic z tego nie rozumiem.

Uściślijmy:
1. Podtekst ironiczny, złośliwy, nacechowanie emocjonalnie jakiegokolwiek zdania logicznego nie wpływa na jego wartość prawdziwościową.

2.
Po pierwsze jak można przypisać jakiekolwiek atrybuty czemuś, czego istnienia nie możemy stwierdzić, no chyba, że mówimy o jakimś abstrakcie, ale dla wierzących Bóg nim przecież nie jest .Po drugie ,gdyby iść twoim tokiem rozumowanie( że Boga nie możemy objąć ludzkimi kryteriami-jeśli dobrze rozumiem)to jak my możemy cokolwiek powiedzieć o Bogu( nie tylko odnośnie prawdopodobieństwa istnienia, ale również odnośnie jego domniemanych przymiotów przypisywanych mu przez jego wyznawców), przecież to nie będzie niczym podparte.

3.
Kilka wieków wstecz ludzka wiedza na temat świata była zdecydowanie mniejsza niż obecnie.Ludzie chcąc wyjaśnić sobie pewne zjawiska wprowadzili teoretyczny twór-Boga. W związku ze swoją mniejszą wiedzą, dysponowali wówczas większa ilością przesłanek mogących świadczyć o istnieniu istoty nadprzyrodzonej .Zatem z ich punktu widzenia prawdopodobieństwo istnienia Boga było większe.Współcześnie na wiele pytań nurtujących ówczesnych ludzi znamy odpowiedzi-a więc ilość przesłanek zmniejsza się, podobnie jak prawdopodobieństwo, a dla Boga pozostaje coraz mniej przestrzeni.

4. Zapytam przewrotnie: Gdyby współczesna nauka dostarczyła nam dowodu na istnienie Boga( prawdopodobieństwo wynosiło by wtedy 1-a więc było by to zdarzenie pewne) np. że do zaistnienia świata konieczna jest interwencja bytu nadprzyrodzonego, to wówczas wierzący stwierdzili by, że ich to nic nie obchodzi bo prawdopodobieństwa istnienia Boga nie można określić, i Boga nie obejmują kryteria naukowe? Tak?

To jest niemożliwe. Nauka z założenia nie zajmuje się bytami nadprzyrodzonymi.



Oni nie szacowali prawdopodobieństwa istnienia Boga.



Bóg nie egzystuje w przestrzeni. Nie potrzebuje w niej żadnego "miejsca".

Czyli teologia to nie nauka? A więc Co? Zbiór zabobonów?

Tego nie wiemy.


Słowo przestrzeń w tym przypadku to tylko przenośnia.

Takie stwierdzenie jest do bani. Wiele wynalazkow i odkryc zawdzieczamy czystemu przypadkowi. Poszukiwania "kamienia filozoficznego" daly wiele ciekawych rezultatow z tym kamieniem calkowicie niezwiazanych.

I co z tego? Mam ich przez to uznać za kłamców?
Ale po heretycku - oni obrażali Boga i co gorsza nie chcieli się nawrócić.A jak się wróżba spełni?
Zresztą Shamanka już to wyjaśniała - ci bardziej zaawansowani szamani nie korzystają z dopalaczy
a kontakty z duchami też mają dobre.
Nie wiem w czym mistyka szamańska jest gorsza lub bardziej oddalona od Prawdziwego Bóstwa.Dlaczego więc mam uznać katolicką mistykę za lepszą?
Może ze względu na liczbę jej praktykantów i ilość wieków tradycji?

Nie oceniłaś jeszcze mistyki islamskich kierowców-pułapek. Czy gardzisz ich bohaterstwem?!


A to pewnie dlatego, że przy edycji posta zgubiłem jedno słowo i wyszedł bezsens. Czy wyraz w nawiasie kwadratowym coś więcej wyjaśnia?


Będzie podparte świadectwem przekazywany w tradycji od przodków (praojców religii),
którzy doznali objawienia (często prywatnego doznania mistycznego - patrz moja polemika z renatą155).Tutaj się zgodzimy - prawdopodobieństwo się zmniejsza,
ale nie zmienia to faktu, że
nie mamy ani P0 (prawdopodobieństwa początkowego) ani R (różnicy prawdopodobieństw P0 i Px).Nawet jeśli, to i tak nie mielibyśmy pewności co do:
a) charakteru (dobry/zły),
b) liczby (pół, jeden, czy dziesięciu),
c) natury (jednomyślny, chaotyczny, niezmienny),
c) substancji
(niematerialny deistyczny, niematerialny interwencjonista, paneteistyczny)
itd.
No właśnie - co na to wierzący?
Pewnie to, o czym napisałem wcześniej - większość wierzących to teiści, więc niewiele by to zmieniło.


Ale nauka nie zajmowałaby się problemem jaki? tylko czy?.
Jeśli stwierdzonoby jakiś nieznany ale niezbędny czynnik o charakterze Pierwszego Poruszyciela,
to już byłby to jakiś sygnał - jakaś przesłanka (zwiększająca względne prawdopodobieństwo).

No i dołączę się do pytania apriori'ego: co z tą naukowością (z założenia) teologii?

Tu się z Tobą w 100% zgadzam. A wierzący ,co Wy na to?


I do tego chyba jeszcze fideiści,wierzący mocą samej wiary.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Fideizm