Nie powinno. Aczkolwiek bywa różnie.

Bo nie wszystko co istnieje w przestrzeni chrześcijańskiego i katolickiego życia
jest przez Kościół przeanalizowane i w pełni zaakceptowane, jako zgodne z wiara Kościoła.

Nie powinien się mylić, aczkolwiek czasem myli się.

Kościół nie jest bowiem nieomylny.
Dlatego zawsze przydatne katolikowi są:
- osobista szczera rozmowa z Bogiem

- intuicja

- sumienie, prawidłowo ukształtowane

- zdrowy rozsądek.

Gdyby ktoś skorzystał z twoich rad, to zostałby wyklęty

Przy okazji dla postronnych Czytelników:
W odróżnieniu od wielu tutejszych użytkowników nie udzielam rad.
Dzielę się tu swoimi poglądami i refleksjami.

Po pierwsze nie jest to zgodne z prawdą, bo nawet w tym jednym krótkim wątku jedna z osób (Margaretka) zdziwiła się, że od katolików nie wymaga się wiary w objawienia. Chyba, że nie jest ona "normalną katolczką" według Twojej definicji.
Po drugie nieważne czy to nowość czy nie - ważne to co pisałem poprzednio: Kościół wmawia ludziom nierzeczywiste rzeczy a kiedy ktoś myślący zarzuci mu ich nierealność to zasłania się argumentem, że to nie należy do kanonu wiary. Niekonsekwencja aż bije po oczach. Weźmy choćby przykład szkaplerza, którego dotyczy wątek. Cała wiara w jego niezwykłą moc pochodzi z urojeń (przez Kościół nazywanych objawieniem) jakiegoś średniowiecznego mnicha. Żaden katolik, zgodnie z tym co piszesz, nie ma obowiązku w to wierzyć. Jednak Kościół potwierdza swoim autorytetem twierdzenia, że:
"Każdy, kto pobożnie nosi szkaplerz i naśladuje cnoty Maryi, zostanie wybawiony z czyśćca w pierwszą sobotę po swojej śmierci."
Skoro jest to oparte o objawienia, których nikt nie musi uznawać i Kościół (jak rozumiem) wcale nie twierdzi, że są na pewno prawdziwe dlaczego przekonuje się ludzi, że ten szkaplerz ma całą tę niezwykła moc?
Jakoś nigdzie nie przeczytałem, zdania w rodzaju: "jeśli objawienie to jest prawdziwe, to zgodnie z nim noszenie szkaplerza da Ci to i tamto, ale nie musisz w to wierzyć".
Kolejna niekonsekwencja: jeżeli wiara w "objawienia" i "cuda" nie należy do kanonu wiary to można powiedzieć, że objawienia siostry Faustyny Kowalskiej czy też "cud" uzdrowienia francuskiej zakonnicy nie musiały mieć miejsca i katolik może ich nie uznawać. A skoro tak to podstawy do beatyfikacji JPII czy kanonizacji siostry Faustyny nie są oparte o kanony wiary a jedynie o objawienia, które katolicy mogą uznawać bądź nie. Konsekwentnie katolicy mogą uznawać, że JPII został ogłoszony błogosławionym a siostra Faustyna świętą zupełnie bezpodstawnie.

Tak naprawdę nie ma żadnego znaczenia, co Kościół zapisuje na dnie swoich przepasłych ksiąg, których nikt (lub prawie nikt) nie czyta. Kościól powszechnie głosi i wszędzie potwierdza swoim autorytetem wiarę w objawienia i ich konsekwencje, nawet równie głupie jak ta ze szkaplerzem. A to, że ma na podorędziu "wersję oficjalną", której używa kiedy jest mu wygodnie, tylko dodaje mu obłudy.

Katolicy przyjmują do wiadomości, że JPII i Faustyna zostali przyjęci w poczet błogosławionych i świętych KK, uznają to, ale nie mają obowiązku modlić się DO Boga za wstawiennictwem błogosławionego JPII i świętej Faustyny.
Podobnie katolik sam decyduje czy przyjmuje szkaplerz, czy wybierze inną formę modlitwy, kultu.

Niewierzący martwi się o życie wieczne? I chce tanim kosztem je osiągnąć?
Zakrawało mi to na kpiny i tym się zresztą okazało- kpiną z wierzących.

Cóż, jesli tak jest rzeczywiście, to potwierdza to moją tezę, którą wypowiadałem już na tym forum (ku oburzeniu katolików), że Kościół ma wersję wiary "dla maluczkich", głoszoną z większości ambon, pełną objawień, cudów, uzdrowień, dosłownego traktowania Biblii, modlitw do Matki Boskiej, negowania teorii ewolucji, itd. oraz wersję "dla intelektualistów", która tych wszystkich naiwnych bajek jest albo pozbawiona albo mocno je ogranicza i którą to Kościół w każdej chwili może zasłonić się przed zarzutami ludzi myślących, mówiąc: "ależ Kościół wcale w te wszystkie rzeczy nie wierzy, to ci malutcy tak wypaczają nauczanie świętego Magisterium". Żałosne.
A swoją droga mam nieskrywaną satysfakcję, że moje argumenty prowadzą wierzących do konkluzji w rodzaju: "katolik nie ma obowiązku wierzyć w objawienia". Czyli są celne skoro zaczynacie się zastanawiać czy powinniście i czy musicie w to wierzyć.