Jak mógł Cię spytać o cokolwiek, kiedy jeszcze nie istniałeś? Bądź uczciwy.

I idź do lekarza, niech Ci leki dobierze.

To powinien zapewnić szczęście oraz myśl - zaklęcie, po którym mógłbym się unicestwić, jeśli by mi się znudziło być

to jest wina leków. chyba. Sam dawno już temu się tematem interesowałem bo miałem objawy nerwicy (na szczęście wystarczyło odstawić pewne "substancje").


Te tabletki działają jak napalm na duszę człowieka - owszem, wypalają stany depresyjne ale również wszelkie inne emocje. Z człowieka robi się bezduszny terminator. Oczywiście można kombinować z PROZACiem ("tabletka szczęścia") który - z tego co kojarzę - "uwalnia" endorfiny ale jest to b. niebezpieczny lek. Były przypadki że stany euforyczne popchnęły niektórych do wzięcia broni i urządzenia jatki na ulicy (USA).


Żeby nie bylo - bardzo dosłownie traktuję słowa o wierze przenoszącej góry. Nie jest to dla mnie żadna metafora tylko fakt. Mam takie niewyjaśnione bardzo silne przeświadczenie że człowiek jest w stanie tak bardzo poświęcić się Bogu że będzie w stanie uzdrawiać i obdarzać Duchem Świętym. Niemniej, kiedy wiadomo co dolega warto działać doraźnie, normalną medycyną - bo w stanie choroby o podłożu psychicznym ciężko człowiekowi formować duchowość.

Prozac na mnie zupełnie nie działa, niektóre substancje na mnie nie działają np. czekolada dla niektórych daje poczucie przyjemności a dla mnie nie. Przez jakiś czas brałem Prozac i nawet najmniejszej zmiany.

A próbowałeś odstawić wszelkie leki i skonfrontować się z chorobą? Możesz albo walczyć do końca życia - ładować się chemią, żyć jak roślina i umrzeć z przeświadczeniem że równie dobrze mogłeś się wcale nie rodzić albo... no właśnie - pogodzić się z tym? Życie byłoby nieco dziwne ale przynajmniej byś czuł że żyjesz.

Oczywiście moja słowa nie są wiele warte bo nie chorowałem na schizofrenię i nie wiem "jak to jest". Musisz to już sam rozważyć.

Mam nadzieję ze nie zostanę przez to zjechany (koniec końców to forum chrześcijańskie) ale przypomnij sobie przypowieść o kobiecie cierpiącej na krwotok. Ona wydała wszystko co miała na lekarzy "konwencjonalnych".

Bez leków, a nawet a innych niż jestem teraz były kompletne odloty. Mógłbym pogodzić się z anhedonią po tych lekach które biorę i traktować to jako swój krzyż, ale musiałbym być mocniejszy duchowo, potrzebna była by jakaś modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne.

Andy, napisałeś wcześniej, ze trwasz w grzechach..
Tak wiec pierwsza rzeczą, którą powinieneś zrobić to pójście do Spowiedzi.
Grzech oddziela cie od Boga i wszelkiego dobra, w tym zdrowia.
Proste jak drut!

...druga sprawa to taka, ze wczoraj po wymianie z tobą paru postów, jedyna rzecz, która przyszła mi do głowy, to chęć przytulenia cie. (zrozumieć właściwie proszę)
Moje pytanie, mam nadzieje, nie za bardzo prywatne, jest: czy ciebie ktoś przytula?
Okazuje ci czułość, dba o ciebie?

Okazuje czułość nie, dba Rodzina.
http://mseb.blox.pl/2009/12/Jezus-Chrystys.html

Andy, a czy próbowałeś zająć się np. sportem. Ja mam depresyjną naturę, ale jak mnie zacznie brać, to ja biorę rower i robię nim z 50km, i od razu mi lepiej. Tylko trzeba się zmusić i za ten rower się złapać. Można też biegać, iść na basen lub siłownie.

Chyba że spacer. Jestem otyły i brak mi energii. Gdy mieszkałem w Warszawie, basen dawał mi pewne ukojenie.

Otyłość nie jest przeszkodą do tego by zacząć biegać.
Oczywiście dla osoby, która wczesniej z tą forma ruchu nie miała do czynienia początki mogą wydawac się trudne ale od czego są marszobiegi

Tutaj masz dobre plany treningowe dla poczatkujących które oprócz tego, że wprowadzają do biegania to też działają motywacyjnie, zachęcając wręcz by zaliczać kazdy tydzień planu, który stopniowo wymaga coraz wiecej.
Jeden 10-tygodniowy, drugi 6-tygodniowy.

Samo bieganie dodaje energii. Ale gdy na przykład zaliczysz cały plan, nie poddasz się, pomimo podszeptom jakie czasem pojawiają się wgłowie typu nie dasz rady, to za trudne, oduść sobie,wbrew zniechęceniu i wymówkom, to dodatkowo nabierzesz wiecej wiary w siebie.

http://bieganie.pl/index.php?cat=6&id=81&show=1
http://bieganie.pl/?show=1&cat=19&id=547

I OK. Zacznij od spacerów, po jakimś czasie wsiądź na rower, albo zacznij wolno biegać. Najważniejsze żeby się przemóc i być systematycznym, a za kilka miesięcy poczujesz wyraźną zmianę na lepsze. Mi ruch pomaga, więc polecam. Same korzyści tak dla ciała jak i ducha

Może rower? Od dzieciństwa nie jeździłem na rowerze.

Andy72, nie czuj się obrażony, ale otyłość w pewnym sensie świadczy o problemach duchowych wyrażanych cieleśnie, albo o problemach zdrowotnych ciała, taki sygnał zewnętrzny-uwaga, potrzeba pomóc. W kazdym razie trzeba zacząć od środka-ducha. Z własnego doświadczenia, moim zdaniem otyłość rodzi się z nienawiści, którą zagłuszałem nieumiarkowaniem i niekontrolowaniem jedzenia, wszystko smakowało byle dużo, chwilowe ukojenie, co za sobą ciągnęło pożądania i lenistwo. Jezus uczy by być sługą, a sługa nie jest otyły, bo służy innym. Zaufaj Jezusowi i Służ innym z Miłości, a wsio wróci do normy. Ja schudłem bez zwracania na otyłość uwagi w tym momencie, bo się nawróciłem, uwagę poświęciłem karmieniu ducha i zacząłem żyć z Bogiem. Ważna jest modlitwa i post, który hartuje ducha i ciało utrzymując je w ryzach przed zniewoleniem zmysłów i pragnień pożądania.

A w co chciałbyś wierzyc?

dla niektórych "wiara" to puste slowo - i nie ma tak, ze ci dostaja laske, bo sa dobrzy, a inni - źli - nie.

Kazdy dostaje wszystko na swoja miare, uciski i wskazowki, wszystko dla rozwoju - dla TWOJEGO rozwoju.

...to bardzo dobrze, ze czujesz sie wlasnie tak

im gorzej tym lepiej
...a najgorsza jest obojetnosc...