Slusznie, tak właśnie jest, nasze życie nie ma sensu nadanego odgórnie.

Smutne masz życie skoro uważasz że nie ma sensu

Jakim unikiem? Z definicji chrześcijanin to taki ktoś, kto przyjął Ewangelię (ustnie czy pisemnie). Ewangelie kanoniczne są zapisem tych treści i narracji nt. Jezusa, które krążyły ustnie w gminach chrześcijańskich.Uzasadnij, że nic z tego. Chrześcijanie od początku uznali, że Jezus jest Chrystusem, a Jego męka wypełnia proroctwa uważane za mesjańskie. Nie ma w pismach śladu innego rozumienia.

wskazane jest czytanie zdań do końca.

wciąż nie chcesz zacytować księgi Izajasza, bay uzasadnić swoją tezę, a zamiast tego piszesz co jakoby uważali pierwsi chrześcijanie.

A to dziwne, bo wynikałoby stąd, ze do czasu napisania ewangelii nie było chrześcijan.

Jak wyzej, brak materiału pisanego na ten temat, z czasów życia Jezusa, aż do napisania ewangelii.

Przeczytaj jeszcze raz ze zrozumieniem

[list=][/list]
Co Ci nie gra? Nie chcesz chyba powiedzieć, ze ewangelie istniały przed ich napisanniem.

LOL
że tak powiem...

Ano. Refleksja z pozoru prima sorta, po zejściu w detale okazuje się płytka, naskórkowa wręcz.

Nie pamiętam, u kogo to przeczytałem, w każdym razie osoba miała tytuł i napisała coś takiego: tradycja oralna u ludów niepiśmiennych okazuje się zaskakująco wierna. Ergo rzutowanie w przeszłość naszego współczesnego stosunku do przekazów ustnych (zdegenerowanych do formy plotki) jest ahistoryczne.

Jeśli teraz Askadtowiesz powie, że Izraelici AD 30 byli wszyscy czytaci i pisaci...

Bardzo jestem ciekaw jak to stwierdzono, to znaczy jakie są podstawy takiego twierdzenia.
Ja bym powiedział, ze tradycja ustna jest podatna na zniekształcenia.
Ciekawe też czy mity zrodziły sie od razu w postaci gotowej.

No, nie wiem, jeszcze mój pradziadek, mając około 80 lat opowiadał mi, jako dziecku, wiernie tekst książki, którą ktoś jemu przeczytał w wielu młodzieńczym (dziadek niepiśmienny był). Potem sprawdziłem, opowiedział mi bardzo wiernie Hrabiego Monte Christo.

U ludów niepiśmiennych - nawet tych odkrytych niedawno - przekaz ustny był niezwykle dokładny przez kilka pokoleń (uczono się na pamięć).
Co do treści w starożytności żydowskiej prawdopodobnie treści tradycji ustnej (która została potem spisana) były przekazywane w postaci specjalnych pieśni, których określone osoby uczyły się na pamięć.
W okresie międzywojennym całkiem sporo polonistów znało na pamięć np. całego Pana Tadeusza.

Nie wiem czy masz na mysli tekst dosłowny czy dokładne opowiadanie. Jeśli nawet tekst dosłowny (a było tak nawet w nieodległej przeszłości, ze uczono sie całych utworów na pamieć) to jaką masz gwrancje, ze tekst nie ulegnie zniekształceniu w ciągu np. tysiąca lat? W takim okresie poważnie modyfikuje sie nawet sam język.

To nie wyklucza przekłamań. Weź pod uwagę istnienie 4 ewangelii (a poza tym wielu niekanonicznych). Gdyby tak wiernie przekazywano tresć ustnie, byłaby jedna. Ewangelie rożnią sie szczegołami, a nieraz też językiem opisującym to samo zdarzenia.
Nawet w tak krótkim czasie, jak od śmierci Jezusa do napisania ewangelii (czyli z 50, a moze nawet jak twierdzą niektórzy, 10 lat) powstały rożne wersje.

Ewangelie różnią się szczegółami, ale nie z powodów o których piszesz (gdyby tak był, chrześcijanie, którzy znali je praktycznie na pamięć, nie dopuściliby do tego - widać, nie było to ważne).
Ale oni myśleli "po żydowsku" a nie "po grecku" jak my dzisiaj.

Panowie! Pozwoliliście Askadtowieszowi zjechać z tematu. Askadtowiesz twierdził, że idea śmierci Chrystusa za grzechy ludu jest dużo późniejsza niż spisanie Ewangelii. Tymczasem pochodzi ona z czasów starotestamentalnych. Askadtowiesz ośmieszył się i teraz próbuje na siłę zmienić temat na sprawy całkowicie do powyższego ortogonalne.

Askadtowiesz jest to człowiek który twierdzi, że powierzchnia kuli ma trzy wymiary, a koncepcja eteru jest mocniejsza od modelu Wielkiego Wybuchu, tak że walczyć z nim raczej sensu wielkiego nie ma – raczej przyjmować, co on pisze, z dobrotliwym uśmiechem. Chyba że się samemu błąd popełni, przy czym należy pamiętać, że on ludźmi przyznającymi się do błędów pogardza.