Ktoś tu lekcji nie odrobił i nieudolnie próbuje nadrabiać brykami. Wspominałem napisany przez Platona dialog noszący tytuł "Parmenides". Nie ma tutaj znaczenia, co faktycznie napisał Parmenides i jakie faktycznie miał poglądy. Chodzi o przedstawioną przez Platona w "Parmenidesie" (a nie: napisaną przez Parmenidesa!) analizę pojęcia "Jedno".
Jak to jest robić z siebie publicznie wymądrzającego się głupka? Platoński dialog pt. "Parmenides", do którego odsyłałem, pokazuje właśnie problemy wynikające z pojęcia "Jedno". Nie dość, że nie masz pojęcia, o czym była mowa, to dodatkowo ze swojej ignorancji wspólnie z Platonem właśnie przyklasnąłeś krytyce koncepcji Jedna-Absolutu, zaliczając ją do głupot. A do tej pory jej broniłeś i wydaje ci się, ze nadal bronisz.

Skoro się istnieje poza czasem, a tzw. "przyszłość" jest z tej perspektywy znana oraz nieodmiennie stała, to oczywiście, że "nic nie można zmienić". Nawet Absolut nie może zmienić czegoś, co dla niego jest niezmienne, praw logiki pan nie oszukasz i nie bądź pan głąb.

Czy to oznacza, że jest jeszcze wieczność czasowa? A może też "wieczność" czasowa?

Czas jest nieprzestrzenną współrzędną czasoprzestrzeni w której zachodzą zdarzenia... Super, ale podaj do tego definicje przestrzeni i czasoprzestrzeni i tego co to jest zdarzenie aby nie zrobiło się 'ciekawie'...

Tak sobie myślę że przy rozważaniu absolutu potrzeba jeszcze ustalić co to jest wszystko, bo można by uznać że absolut to wszystko , co dopóki się nie zdefiniuje dobrze wszystkiego niczego nie wnosi, bo wszystko powinno obejmować wszystko - cokolwiek, gdziekolwiek oraz to czego się w czasie i przestrzeni umieścić nie da, wszystkie byty pomyślane i niepomyślane, wszystko co tylko jest możliwe ( z co z tym co niemożliwe? czy jest coś niemożliwego przy założeniu pełnej dowolności warunków ?)

Oczywiście, że jest. Mówimy wówczas o wieczności (dowiedz się, do czego służą cudzysłowy, to może przestaniesz głupkowato ironizować *) w sensie istnienia nieskończonego w czasie, a nie istnienia poza nim. Na przykład jakąś rzecz lub istotę, która będzie istnieć zawsze, czyli nigdy**) istnieć nie przestanie, nazwiemy wieczną, mimo że czas będzie dla niej upływał, będzie mieć swoje "wcześniej" i później", przeszłość i przyszłość, mimo że może się zmieniać i tak dalej.

*) chwat napisał: "Czy wieczność jest posiadaniem wszystkiego naraz?", ale wieczność nie jest żadnym posiadaniem. Wieczność to nieskończone trwanie albo trwanie poza czasem. Trwanie niczego nie posiada - zdanie napisane chwata to bełkot. Posiadać coś może co najwyżej wieczny byt, ale nie wieczność. Dlatego akruk odpowiedział chwatowi: "Jeśli jest to "wieczność" pozaczasowa, to oczywiście, że tak".

**) Nie muszę chyba wyjaśniać, że słowo "nigdy" oznacza "w żadnym czasie" w stosunku do istnienia poza czasem jego użycie nie ma sensu.

W fizyce? Chyba prościej byłoby odesłać do podręczników. Najkrócej mówiąc czasoprzestrzeń to zbiór wszystkich (w sensie: wszelkich dowolnych) zdarzeń, którego modelem jest pewien czterowymiarowy matematyczny obiekt. Trzy z jego współrzędnych tradycyjnie nazywa się przestrzennymi. Określają one to, co nazywamy przestrzenią, nieskończoną rozciągłością, w której zachodzą zdarzenia. Zdarzenie to krótkotrwałe zjawisko fizyczne zachodzące w jakimś niewielkim obszarze przestrzeni, w modelu matematycznym jest reprezentowane przez punkt (dlatego krótkotrwałe i w niewielkim obszarze) w tym czterowymiarowym obiekcie (staram się nie dorzucać kolejnego terminu).

Ale wcale nie musimy się posługiwać znaczeniem słowa "czas" używanym w fizyce. Codzienne, potoczne znaczenie wystarcza, zresztą to fizyczne od niego się wywodzi.

Byłby wówczas tożsamy z wszechświatem. Bóg, czyli bóstwo monoteistyczne, nie jest tożsame. Jest poza wszechświatem.

Czas ma naturę świadomości, jest jedynie subiektywnym, prywatnym doświadczeniem umysłu. Nie istnieje on jako obiektywna wielkość fizyczna obecna w zewnętrznej rzeczywistości.

... czas nie jest subiektywnym, prywatnym doświadczeniem umysłu. Jest obiektywną wielkością, tyle że niefizyczną. Jakby był tylko doświadczeniem umysłu, to wszystko co nie jest obserwowane przez własny umysł, byłoby niezmienne, nie podlegałoby upływowi czasu. Czyli odwrócisz wzrok od drzewa, to przestaje rosnąć. Oznaczałoby to również że własnym umysłem można zwalniać i przyśpieszać czas, a może nawet zawracać - skoro jest zależny od umysłu.
To jak twierdzić że upadające drzewo, które nikt nie słyszy nie wydaje dźwięku.
Koncepcja że Absolut istnieje poza czasem to typowy filozoficzny bełkot, który nie oznacza nic. Niezmienność? Po co ona komu potrzebna? Jeśli Jezus postanowiłby że chciałby być rudym człowiekiem, to nie mógłby zmienić koloru włosów, bo jest niezmiennym bytem i stoi to poza jego możliwościami? Zmienność w sposób idiotyczny traktuje się jako stawanie się lepszym lub gorszym. Zapomina się że świat nie jest zero-jedynkowym i można być po prostu innym - nie gorszym i nie lepszym. Jak choćby zmiana włosów - czemu miałaby oznaczać że Chrystus jest kimś lepszym/gorszym, jakby postanowił być rudym?
Dosłowna niezmienność oznacza, że nie może zmienić nic.

Bóg istnieje poza czasem, ale już Chrystus istniał w czasie. Czyli Bóg istniał i nie istniał poza czasem jednocześnie. Religia bardzo lubi tworzyć sprzeczności...

Istnieje jak najbardziej, stąd np. zjawisko jego dylatacji.

Czas jest wielkością niefizyczną? Powiedz, kto cię uczył, to cię pomszczę.

Fakt, chciałem napisać - niematerialną.
Uczyłeś mnie między innymi ty. Pomścij mnie na sobie. Byłbym wdzięczny.

Zjawisko dylatacji nie jest żadnym dowodem na pozaumysłowe istnienie czasu. Natomiast psychologiczna dylatacja czasu istnieje jak najbardziej, doświadczam jej codziennie.

Gdyby czas był subiektywny, ludzie starzeliby się w subiektywnym tempie. To znaczy ktoś kto "żyje szybko" byłby starcem w wieku trzydziestu lat, a ktoś "żyjący powoli" żyłby i trzysta lat. Takiej psychologicznej, subiektywnej dylatacji czasu nie ma.
To czy wydaje ci się że czas biegnie szybko lub powoli nie zmienia tego, że jest on obiektywny względem człowieka.

Przy założeniu, że wielkość fizyczna to właściwość fizyczna ciała lub zjawiska, którą można określić ilościowo, czyli zmierzyć, to bez wątpienia czas taką wielkością fizyczną nie jest.

Oczywiście, że jest takim dowodem. Obserwujemy fakt, że zupełnie niezależnie od umysłu czas może płynąć w różnych układach w różnym tempie.