Wybaczam ten wpis i odpowiem na niego, ale tylko i wyłącznie z powodu Twojej "ślepoty".
Bóg chociażby nie chciał to wszystko w Nim jest obecne, z powodu np. wszechwiedzy.
Zwłaszcza zło, ponieważ to jedna z tych spraw przez które człowiek nie ma dostępu do Boga(taka Jego natura, bo sam jest światłością, dobrocią) Nie porównuj gniewu Boga do naszego, bo Jego gniew wynika z braku możliwości pomocy człowiekowi(jako dawca, jest On suwerenem szanującym nasz wolny wybór) Miłość=Wolność=Sprawiedliwość(dostanie każdy to co dla siebie wybrał)
Tyle(na początek, w skrócie)

@tehoodor

Bóg mógł np. dać każdemu po cukierku, aby osłodzić ludziom trudy ich życia - i to zapewne nie wymagałoby śmierci Jezusa na krzyżu. On jednak chciał dać nam coś więcej.

Gdyby Bóg po prostu zlekceważył ludzki grzech, przebaczył i zapomniał - oznaczałoby to, że rezygnuje ze swojej świętości. Byłby wtedy Kimś zupełnie innym.
Ale Ty, całkiem swobodnie formułujesz oczekiwania wobec Boga, po to jedynie, by nie spełnić Jego oczekiwań wobec Ciebie. On chce, byś się nawrócił i wierzył, żebyś został wyzwolony z niewoli Twoich grzechów - bo to byłoby dobre dla Ciebie. A Ty zamiast tego proponujesz, by to Bóg, Twój Stwórca i Pan wszechświata ugiął się do Twojej woli.

Nie proszę o wybaczenie, jeśli już to o wyjaśnienie. Dlaczego Miłość = Bóg, mówi coś innego, a Ty co innego. Czyżby ta Miłość = Bóg była warunkowa? Kocham kobietę, chcę jej przychylić rąbek nieba, ale pod warunkiem, że mnie nie zdradzi, nie zostawi, nie pójdzie do innego. Wtedy przestanę kochać, a będę miał prawo nienawidzić. Kocham cię córeczko, synku, ale pod warunkiem, że będziesz grzeczny i będziesz kochał tatusia i bozię, którą zaaplikował ci tatuś z mamusią. Jeśli uważasz „moja” kobieto i ty „moje” dziecko, że nie mam racji to sprawdź co jest zapisane w obowiązujących przepisach (świeckich i kościelnych).

Jak można nazwać takiego stworka, jak nie coś stworzonego przez człowieka na swój obraz i podobieństwo. Boga, który jest miłością, a właściwie nie miłością, ale miłostką warunkową może stworzyć tylko ślepy, nieświadomy człowiek. Mając takie możliwości zrobił to i bije mu pokłony składa, ofiary podpierając się przepisami, które także sam stworzył.

@george45

Dlaczego nienawidzić? Jeśli ona tak wybierze, to sama siebie ukarze brakiem sposobności obcowania z kimś takim, jak Ty. Nienawiść oznaczałaby czynienie wobec niej czegoś więcej, co uprzykrzy jej życie.

Dzieci z natury rzeczy są niesamodzielne więc wymagają opieki ze strony rodziców, a w zamian to rodzice przedstawiają im swoją wizję świata. Zazwyczaj czynią to w najlepszej wierze: jedni nakłaniają do kochania tatusia i "bozię", inni tylko tatusia, a jeszcze inni do nienawidzenia mamusi.

Nie wiem jakie przepisy masz na myśli. Ale wśród tych przepisów znajdziesz zapewne te o miłowaniu i czczeniu swoich rodziców, a z drugiej strony ta miłość do rodziców ma być mniejsza niż miłość do Boga (literalnie: ma być nienawiścią do rodziców w zestawieniu z miłością do Boga). Człowiek więc, gdy dochodzi do samodzielności, nie jest niewolnikiem swoich rodziców i nie musi naśladować ich postaw. Nawet gdy rodzice są bez zarzutu, człowiek zawierając małżeństwo ma "opuścić swojego ojca i matkę" (Rdz. 2,24).

Jest przeciwnie. Tylko zaślepiony nienawiścią do Boga stworek, zwany człowiekiem, może tak zniekształcić i znikczemnić w swoim umyśle obraz swego Stwórcy.

Może i znęcanie się nad winnymi ludźmi dałoby się w ten sposób "usprawiedliwić", no ale o ma wspolnego zamęczenie niewinnego człowieka nawet z taką wypaczoną sprawiedliwością.

Kto jak nie ten stworek, napisał Biblię, kto jak nie ten stworek powiedział Tobie, że nie jesteś efektem ewolucji, ale zostałeś stworzony na obraz i podobieństwo, kto jak nie ten stworek czcił/czci Słońce, Zeusa, Jezusa, Allacha… Kto jak nie ten stworek wpaja swoim potomkom to co zostało mu wpojone? Kto jak nie ten stworek kocha miłością warunkową? Jak taki stworek mógłby stworzyć w swoim umyśle Boga, który kocha miłością bezwarunkową? To jest poza zasięgiem takiego stworka. On tworzy sobie Boga, na swój obraz i podobieństwo. Bóg jest białej karnacji, to stwierdzenie stworków – części część amerykańskich protestanckich teologów z XIX wieku. Na tej podstawie usprawiedliwiali niewolnictwo, twierdząc, że ciemny kolor skory to kara, jaką zazdrosny Bóg nałożył za występek ojców, na synów do trzeciego i czwartego pokolenia. Tych przykładów na obraz Boga stworzonego na obraz stworka mamy multum. Właściwie wszystko co powiesz o Bogu, to jak już nie raz pisałem tworzenie swojego bożka.

Troche to "przebaczenie" takie przekombinowane wyszlo. No I to że jeden człowiek dostawał baty za przewinioenia innych, dzie tu sprawiedliwość?

Przebaczenie nie jest równoważne z lekceważeniem, czy zapomnieniem. A zastosowanie przemocy wobec niewinnej osoby, nie jest dowodem na to że sprawa jest poważniejsza.

Jakie zamęczanie, jakiego niewinnego? To człowiek wybrał śmierć i poznanie zła, więc otrzymał to co chciał. Jezus również był człowiekiem, nie było innego wyjścia by Słowo umarło więc musiał stać sie ciałem.
Karą za grzech jest śmierć, a ucieczką od niej jest bycie w Chrystusie, który stał się dla nas arką.

Tylko tyle widzisz? Miłość daje wolność wyboru, jeśli kochasz kobietę nie przywiążesz jej w mieszkaniu do nogi od stołu, a decyzję czy będzie z Tobą czy nie pozostawiasz jej (oczywistym jest ,że to uszanujesz) a jeśli wybierze kogoś innego, raz drugi i trzeci a po tej krętej drodze wróci do Ciebie z czwórką dzieci ( starsza i schorowana z całym tym życiowym bagażem)a Ty ją z otwartymi rękami przyjmiesz i zapomnisz wszystko co złe, to jest dopiero miłość, prawda? Gdzie widzisz warunki? Ba, nawet sam załatwiasz adwokata by ją wyciągnąć z kolejnego skomplikowanego związku...i chociażby to była ostatnia jej chwila życia, Ty zrobisz wszystko by mogła umrzeć w Twoich ramionach. Czy widzisz gdzieś stworka? Czy tak miłujący człowiek zasłużył by go tak nazywać?
Kto zrozumie działanie Boga? Ktoś kto pojął, że człowiek zaistniał dla Syna i tutaj(na ziemi) dokonujemy tego wyboru, nic ponad to.

To wszystko jest w Piśmie.
Trzeba tylko przeczytać, a nie sugerować się komentarzami innych.
Wygląda na to, że po poznaniu dobra i zła człowiek stał się pod pewnym względem jakby partnerem dla Boga (taki jak My).
Poza tym parafrazując (nie chce mi się szukać cytatu) Jezus powiedział że ciało i krew będzie za was i za wielu wydana i wylana na odpuszczenie grzechów.
Nie wskazał konkretnie kogo.
Wiemy z Pisma, że jego śmierć pozwoliła na wyjęcie wszystkich dusz przedpotopowych z piekła.
Do tego potrzebna była jego śmierć. Więc wszystko się raczej zgadza.
A że inni zrobili sobie z tego drogę swojego życia to już inna sprawa.

Widocznie grzech był tak wielki że Ojcu mógł za niego wynagrodzić Syn. A nie inną ofiara

Nie sądzę, aby było trzeba cokolwiek wynagradzać Ojcu. Jest przecież Panem wszystkiego.
I nie rozumiem dlaczego ludzie koncentrują się na Męce, a nie na Zmartwychwstaniu.
Dlaczego dostrzegają Ofiarę jako karę, zamiast poznawać słowa i czyny Jezusa i starać się naśladować Go na miarę naszych ludzkich możliwości. Dlaczego nie koncentrować się na priorytetach wskazanych przez Jezusa. Pokazanych czynem i tłumaczonych słowem.

Bo to o tym Jezus nakazał pamiętać, na tych słowach się koncentrować i je celebrować.(..) "To czyńcie na moją pamiątkę" Jak pisał Paweł :"Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata." Ga.6,14

@Saqura
Masz rację, że Chrystus chciał utrwalić pamięć o tym, co dla nas zrobił.

Jednak to zdziwienie @Idącego ma jednak również głębokie uzasadnienie. Męka i śmierć nie była ostatnim aktem dziejów Jezusa. Na wszystko co się z Nim wydarzyło, powinniśmy patrzeć z perspektywy Zmartwychwstania, bez którego chrześcijańska wiara byłaby próżna (por. 1 Kor. 15).
Wierzący przywykli patrzeć na Jezusa jako na pewien psychologiczny monolit. Syn Boży, Bóg, po prostu wiedział co się z Nim stanie i że wszystko zakończy się zwycięstwem zmartwychwstania, wniebowstąpienia i królowania w niebie. Ale dla Chrystusa-Człowieka były to obietnice, na drodze do których znajdowała się noc męki i śmierci. Jezus bał się tak, jak nam zdarza się bać naszej śmierci. I w tym zakresie Jego akt wiary, zaufania Ojcu, może być wzorem dla naszych ludzkich aktów zaufania, przezwyciężających strach.

Z drugiej strony niewierzący z dziejów Jezusa odrzucą zmartwychwstanie, a wyeksponują mękę i śmierć. Nie po to, by Jezusowi naprawdę jakoś głęboko współczuć w Jego niedoli krzyża. Po to, by wobec Boga (Ojca) formułować akt oskarżenia o brak empatii dla Syna, o skazanie Niewinnego, o rzekomo wewnętrzną nikczemność Stwórcy. Nie chodzi w tym o poszukiwanie prawdy, ale o znalezienie pretekstów, by się nie nawrócić tak, jak wzywa Jezus.

Rabarbar
Rozumiem, lecz bez zrozumienia krzyż, tego co się tam wydarzyło, nie ma zrozumienia i korzystania z prawdziwej Bożej miłości. Krzyż do droga do korzystania z niej, wzrastania w niej, tylko wtedy wiemy że nasza miłość jest prawdziwa, z Boga. Nie umniejszając Zmartwychwstania bo to wszystko nastało nowe(Słowo)i daje nam zbawienie(życie wieczne/dostęp do owoców drzewa życia).