Nie radzę z tym chodzić do lekarza, jeśli trafimy na niezorientowanego w temacie, to może nam przepisać antybiotyki, środki nasenne i inne, które zaburzają fazy snu i wcale nie są dobroczynne. To jest naturalne, czasem się "zawiesza". Mózg się obudził a ciało nie.

Odkąd sięgam pamięcią zdarzało mi się wielokrotnie doznać paraliżu sennego, ale nigdy się go nie bałam. Co więcej efekt paraliżu przy zasypianiu jest całkiem przyjemny – uczucie zapadania się w siebie i takiej słodkiej niemocy jest niepowtarzalne …:D (kiedy byłam młodsza umiałam wprowadzać się w stan paraliżu kilkakrotnie przed zaśnięciem).Trochę gorzej z tym wybudzeniowym, ale też nie ma co narzekać: czasem trochę potrzepie albo zdarzy się zabawna historia z cyklu „walka o otwarcie oka”. Nigdy nie łączyłam tego zjawiska z żadnymi złymi potęgami, ponieważ zwyczajnie … nie wiedziałam, ze to jest złe! Kiedyś jednak opowiedziałam o tym fenomenie mojej głęboko wierzącej przyjaciółce i dowiedziałam się, że „jestem atakowana przez Szatana i demony”. Jaki był efekt? Otóż przy następnym paraliżu śniło mi się, że „wchodzi we mnie duch i jakaś tajemnicza siła mnie szarpie”, a wręcz „czułam obecność zła”. Kiedy się obudziłam nie mogłam się nadziwić jak sugestywne mogą być tego typu opowieści. Teraz jednak już się nie dziwię, zwłaszcza jak czytam WSTRZĄSAJĄCE świadectwa tych, którzy ponoć mieli do czynienia ze zmorami i demonami.
Mam wrażenie, że istota problemu tkwi w niemożności wykonywania żadnego ruchu. Ludzie myślą „nie mogę się ruszyć” = „jestem bezbronny” a poczucie bezbronności sprowadza wszystkie nieszczęścia na naszą głowę – jakkolwiek by ich nie nazwać (duchy, zmory, duszności, lęki i inne cuda-wianki). Ja zaś myślę: „nie mogę się ruszyć” = „nie mogę się ruszyć” i dlatego śpię doskonale

Może nie należy straszyć i nakręcać Bogu ducha winnych ludzi, którzy już i tak są bardzo znerwicowani jeśli boją się takich rzeczy?

P.S.Nawet jeśli to jakieś zaburzenie to nie będę się z tego leczyć – to zbyt przyjemne uczucie

ejjjj !!

do tej pory myślałam,że to mój wymysł,ale ten temat mnie zmusza do napisania w nim,bowiem ja już kilka razy miałam coś takiego , to było dziwne. a więc może opowiem od początku:

Po 1: zawsze zdarza mi się to tuż przed zaśnięciem,to jest kiedy już zasypiam..

Po 2: zaczeło się tak,że raz zasypiam i nagle czuje,że prawie śpie,ale nie dokońca..że już niby śpie ale mam świadomość i mam paraliż,że niemoge sie ruszyc... to bylo pierwszy raz i byla ciemnosc i nagle swiatlosc mnie oslepila.. i czulam jakbym wychodzila z siebie..wiem ze to glupia tak jakby cos z mojego ciala wyszlo tzn to jak w snach ze idziesz sobie ulica a mnie to unioslo do gory (ale nie cialo) tylko jakies takie no niewiem ale czulam jakbym sie unosila chociaz sie nie unosilam wiem to glupie ( a i ciagle mialam swiadomosc to jest wazne!!! caly czas! )

Po 3: zdarzalo mi sie kilka razy przed zasnieciem to samo tyle ,ze byl to sam paraliz i po chwili mijał albo zasypialam twardo...
bagatelizowalam to,bo myslalam ,ze to moj wymysl..

Po 4; Po dlugiej przerwie znowu zdarzylo sie cos podobnego- wbrew pozorom nienawidze tego paralizu jak sie zbliza...
i to bylo okropne..

bo wtedy paraliz mnie bierze ale czuje jakbym wstala i szla przez pokoj,al tak naprawde te nogi mam z waty i jakas sila mnie sciaga na podloge a ja ledwo chodze bo czuje sie jak z waty ,jakbym nie miala miesni i kosci w sensie tak lekko sie czuje ,ze niemoge sie utrzymac na nogach wiec na kleczkach ide ,zeby drzwi otworzyc i czuje wewnetrznie potworny strach.. wiec moim celem jest szybko dopasc drzwi i je otworzyc strasznie wolno i ciezko sie idzie i w dodatku to jest ta walka z powiekami ,co ktos przywolał w poprzednich postach,ze nic nie widze i staram sie toworzyc oczy i niemoge i raz widze slabiutko i najlepsze ze mam swiadomosc-- to jest taka cienka granica pomiedzy "chodzeniem robieniem czegokolwiek w snie twardym" a co innego w swiadomosci ,ze czujesz jakby to sie dzialo ale lezysz w lozku...


najgorsze ,ze ja sie boje za kazdym razem...
no i ten strach zeby szybko dopasc drzwi..
wmawiam sobie,ze to jakies nienormalne urojenia
,ale jaks ie budze czuje jakby to sie zdarzylo naprawde
czy to moze pochodzic od czegos ZLEGO ?:(
boje sie bo niechce miec z tym nic wspolnego...

a ten paraliz zaczal mi sie robic i te sytuacje na poczatku drogi duchowej..
nigdy wczesniej mi sie to nie zdarzalo.. nie wiem czy to istotne,ale tak to sie zaczelo... dluga przerwa byla i wczoraj albo przedwczoraj wyzej wymieniona sytuacja ...

boje sie takich akcji i sytuacji i niewiem jak nad tym panowac to okropne

Też to miałem, 2 razy.

czy to moze pochodzic od czegos ZLEGO ?

a ten paraliz zaczal mi sie robic i te sytuacje na poczatku drogi duchowej..
nigdy wczesniej mi sie to nie zdarzalo

To przykład jak religia upośledza dzieci Lęki przed demonami, piekłem, Bogiem czy spowiedzią to codzienność.(wiem z własnego doświadczenia ) Jak można wmawiać dzieciom, że przychodzą do nich diabły? Jak można kazać dziecku spowiadać się ze swoich intymności na kolanach obcemu człowiekowi w czarnej sutannie w czarnym"pomieszczeniu" pod groźbą wiecznych męk? A najbardziej mnie śmieszy to że Kościół potępia Harrego Pottera

W młodości wydawało mi się, że porywają mnie kosmici. Gdybym wierzył w diabły to by się śniło że to diabły kradną moją duszę.

To nic złego, równie dobrze mogłabyś powiedzieć, że sen to coś złego Przecież co noc „śnimy” i każdy z nas ma podobne doświadczenia tylko, że ich po przebudzeniu nie pamięta. Pamięć tych doświadczeń (nie mówię o samych snach, bo to coś innego) zależy właśnie od utrzymania tej świadomości (o której piszesz), czyli gdy ciało fizyczne już śpi a umysł jest nadal rozbudzony.
Paraliż senny to pierwszy krok do OBE czyli świadomego wychodzenia z ciała. Wielu robi różne ćwiczenia aby móc doświadczyć tego co Ty i nie zawsze im się to udaje, dla tego możesz się tylko cieszyć, że przyszło Ci to tak łatwo i bezboleśnie Inni ćwiczą nawet kilka lat aby móc wyjść z ciała i stanąć obok

Jest to m.in. efekt uboczny ćwiczeń duchowych, czyli tej drogi duchowej o której wspominasz, oraz różnych innych ćwiczeń nie koniecznie duchowych, stan ten (OBE) może także objawić się całkiem nagle, bez żadnej zewnętrznej przyczyny. Ale gdy się pojawi to nie można tego zatrzymać, po prostu te drzwi otwierają się tylko raz i już nigdy całkowicie się nie zamkną

Mi też się czasami zdarza paraliż w czasie snu. Kiedyś często czułem jakieś negatywne uczucie świszczenia w uszach, jakby coś chciało we mnie wejść. Od tamtego czasu staram się spać na brzuchu albo na boku, bo gdy śpię na plecach wydaje mi się że jestem bardziej podatny na te ataki. Dzisiaj podczas snu wyczuwałem jakieś niebezpieczeństwo i chciałem za wszelką cenę się obudzić ale było bardzo trudno. Śniło mi się że szukam czegoś, ale nie mogę znaleźć. Próbowałem zapalić ale się oczywiście nie zapaliło (bo we śnie nigdy nie da się zapalic swiatła ani zakluczyć drzwi - w moich snach przynajmniej). Przez to rozpoznałem że to sen i chciałem sie obudzić ale trochę się namęczyłem zanim mi się udało. Mimo wszystko staram się ogarnąć strach w takich momentach i zdać na pomoc Boga. Gdy się ma czyste sumienie (jest w stanie bez grzechów ciężkich) to się jest mniej podatnym na jakieś demoniczne ataki w czasie snu.

Zły zazwyczaj działa o wiele mniej transparentnie.

Mi się to zdarzało wiele razy - zazwyczaj wtedy, gdy zbyt dużo zjadłem przed snem. Różnie to wyglądało, ale zawsze było okropne. Od jakiegoś czasu już mi się nie przydarza. I całe szczęście.

Jeśli to faktycznie najazdy szatańskie (fajne określenie z pieśni kościelnej ) to mamy zasługi żeśmy je przetrwali...

To niemalże jak walki ojca Pio

bardzo proste wytlumaczenie. Valis, przysnilo ci sie ze sie obudziles, ot tyle

To nie religia, tylko religijni ludzie, którzy dokonują projekcji swoich lęków na innych. Wierzę w Boga, ale jestem przekonana, że we śnie to może mnie zaatakować tylko włamywacz.


To mnie akurat nie śmieszy – właściwie to się wpasowuje w trend. Jeśli ludzie są w stanie uwierzyć w „nocne ataki Szatana” to równie dobrze uwierzą, ze za pomocą „machania gałązką” zdobędą to, czego pragną.


Mnie bardzo zdziwiło to, że Twoja wypowiedź jakoś nie została zauważona... temat OBE? No i ta deklaracja, że „drzwi się całkowicie nie zamkną”? Zdumiewające, ze nikt nie próbował polemizować z taką herezją:D
Odmienne stany świadomości mogą być powodowane „narkotykami” produkowanymi w ciele. Od czasu do czasu miewam „ataki śmiechu” – nie jest to zwykła „głupawka” tylko kilkunastominutowy, nieprzerwany śmiech. Z zewnątrz wygląda to trochę jak śmiech bohatera kreskówki – nie można ustać na nogach z wyczerpania, więc zaczynam się tarzać po podłodze, czasami uderzam pięściami:D Ból jest przejmujący, bo nie co dzień przepona ma taki „masaż”. Efekty są jednak fantastyczne – mam wrażenie jakbym miała nowe, całkowicie zregenerowane ciało (pewnie jest to związane z „narkotyczną” poprawą nastroju i dotlenieniem komórek).
Atakom można zapobiec – zawsze mam więc przy sobie cyrkiel, którym kłuję się w udo, gdy czuję, ze nadchodzi, ale robię to tylko w przypadkach absolutnej konieczności (np. w pracy:D), bo zapadanie w szaleństwo jest niesamowicie przyjemne.
Co ciekawe – ataki zdarzają się wyłącznie wtedy, gdy nie biorę żadnych „środków odurzających” (alkohol, środki przeciwbólowe, nawet kawa)... najwidoczniej nie tędy droga do prawdziwej radości


Na początku „drogi duchowej” zaczęłaś się tym przejmować, a nie powinnaś. Nie wszystko, co niewytłumaczalne jest złe.


Nie staraj się nad tym panować to przestaniesz się bać i może Ci się spodoba

Jeśli już to do dobrego neurologa, aby dał skierowanie do speca od zaburzeń snu ( są tacy). Ale tylko jeśli się to regularnie powtarza i zwłaszcza przeciąga w czasie oraz jest dolegliwe .To do pewnego stopnia stan naturalny. Podejrzane byłyby takie incydenty w dzień, przy lekkiej drzemce , etc. Mogą wtedy oznaczać narkolepsję, poważna chorobę neurologiczna. :
http://pl.wikipedia.org/wiki/Narkolepsja
Przedłużone porażenie przysenne jest jednym z jej wiodących objawów
http://pl.wikipedia.org/wiki/Porażenie_przysenne

Z własnych doświadczeń polecam przede wszystkim nie jeść nic przez kilka godzin przed snem, nie przesadzać ze zbyt późnym chodzeniem spać, nie kłaść się do łóżka przemęczonym, nie leżeć w łóżku kiedy się nie chce spać, zrezygnować z wieczornych drzemek. Dopiero jak to nie pomoże, to można się radzić lekarza.

Jeszcze tylko: jedz dużo warzyw, nie pij kawy i spaceruj wieczorami, a umrzesz piękny i bedziesz ładnie wyglądał w trumnie
Studiowałeś kiedyś?
Może jednak jakieś rady dotyczące pozbycia się irracjonalnych lęków?

Masz coś do powiedzenia na temat paraliżu nocnego?

Bo jak nie to proszę nie spamuj i zachowaj szacunek do rozmówcy...