A moje dzieci nie istnieją.A kto to sprawia ? To ja o tym decyduję,nie Bóg

A czego oczekiwałeś?
Że Bóg będzie Ci wkładał dzieci do skrzynki pocztowej?

Odmówiłbym odebrania przesyłki

To dobrze, bo, na przykład, dzięki różnemu spojrzeniu na Boga w przeszłości mamy dziś chrześcijaństwo...

Nie wiem, może ktoś widzi w tym stwierdzeniu jakiś sens bo ja przyznaję, że takiego nie widzę.

Więcej: jest Tym, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami. (Efezjan 1:23)
Jest więc wszystkim we wszystkim, będąc tym, który nas stworzył, który się w stworzeniu objawił i który owo stworzenie pragnie zbawić. Wszystkie te rzeczy wynikają z natury Boga i przyczyn dla których owo dzieło, dzieło stworzenia, objawienia i zbawienia zostało zainicjowane. Dzieło, które ma swój plan działania i wyznaczony dzień końca. Dzieło, które nie zostało wszczęte ani z nudów, ani przez pomyłkę, ani tak, od niechcenia, tylko z racjonalnych przyczyn przez racjonalnego Boga.
Chrystus powiedział: Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam; Paweł, że: różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich; a Ty, że: Bóg niczego nie powinien.
Czy zatem Ten, który gani pasywność i lenistwo sam miałby być przykładem takiej postawy wycofując swoje działanie i powodując zapadnięcie się wszystkiego w nicość?

Ty naprawdę nie rozumiesz.

"Nic nie powinien" nie oznacza bierności, pasywności !
"Nic nie powinien" oznacza pełną wolność i brak związania czyimkolwiek przymusem czy naciskiem!!!
Jak mam Ci to jaśniej wytłumaczyć???

A jak Tobie jaśniej wytłumaczyć, że Bóg stwarzając i napełniając wszystko wszelkimi sposobami, jak również będąc przyczyną wszelkiego działania jest integralną częścią dzieła, w którym my pełnimy zaledwie rolę robotników, a nie kreatorów tempa i jakości realizacji tegoż dzieła? Dzieło ma plan realizacji i wyznaczony dzień końca i nie jest kaprysem znudzonego dewianta tylko zbawczym przedsięwzięciem racjonalnego Boga, który przez to pokonuje największego wroga, czyli śmierć.

Eli, ja się nie znam na teologii.
Jednak coś mi podpowiada, że Twój Bóg to jest jakiś inny niż mój.
Bo mój na pewno nie jest racjonalny. On jest zbudowany z Miłości.
I nie musi niczego pokonywać, tym bardziej śmierci, bo ta Go nie dotyczy.
Nic nie musi. Po prostu jest.
Jest kochający i kochany.

Ja mam też swój ideał Boga,który jest inny niż bibilijny

To może kilka przykładów na mądrość i racjonalizm Boga. Racjonalizm gdyż urządzenie wszystkiego według miary i liczby, i wagi; stworzenie planu działania czym jest jeśli nie przejawem racjonalizmu?
Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została mądrość, rozum roztropności od wieków. (Syracha 1:4)
[…] Ty[ś] wszystko urządził według miary i liczby, i wagi! (Mądrości 11:20)
On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach. (Hioba 12:13)
Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś, i wie, co jest miłe Twym oczom, co słuszne według Twych przykazań. (Mądrości 9:9)

Nie widzę powodu aby miłość nie miała iść w parze z mądrością, rozsądkiem i wynikającym z nich racjonalizmem. Co więcej. Uważam, że miłość osoby mądrej i rozsądnej jest tą najcenniejszą.

Kto więc inny jak nie sam Bóg: przyjął ciało, poddał się śmierci po to aby ją następnie pokonać?

A ja myślę, że tym, co Boga dyscyplinuje 'wymuszając' na Nim określoną postawę i działania jest On sam. Nie żaden czynnik zewnętrzny, nie Szatan, lecz Jego własna godność, odpowiedzialność i świętość są elementami, które czynią z Niego: i Ojca, i doskonałego Mistrza we wszystkim co w pojęciu Ojciec się zawiera. Myślę, że dobrze wiesz iż funkcja ojca nie ogranicza się li tylko do miłości mimo że od niej się zaczyna i na niej się kończy.

Na początku było Słowo (Logos), a Słowo było u Boga.
Tak tłumaczą pierwsze zdanie Starożytnego Pisma Świętego.
A nie tak:
Na początku była Mądrość, a Mądrość była z Bogiem.

Jakiekolwiek próby tłumaczenia słowa Logos inaczej niż "Słowo" kończą się wrażeniem, że Mądrość była czymś innym, niż Bóg, że była czymś dodanym do Boga, albo była Boskim stworzeniem, co prawda pierwszym, jednak stworzeniem.
Proszę czytać:
Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś, i wie, co jest miłe Twym oczom, co słuszne według Twych przykazań. (Mądrości 9:9)

Logos (Słowo) jest Bogiem i co do tego nie mam żadnej wątpliwości.

Racjonalizm tak Heraklita, jak Kartezjusza, a nie daj Boże racjonalizm rewolucji francuskiej, czy październikowej, racjonalizm leninizmu, stalinizmu, nie mają nic wspólnego z Bogiem. Warto odnieść się do Hegla, przy okazji, by zauważyć, że filozof udowodnił, że na racjonalizmie nie sposób oprzeć dowodów naukowych na wszystko, bo to niemożliwe. Od czasów Hegla nikt rozsądny tego nie próbuje.
Chwała Ci Hegel, za to

Bóg jest Mądrością (Logos) - to prawda objawiona i doświadczona od tysięcy lat spotkań człowieka z Bogiem. Logos, co w pewnym sensie oznacza Mądrość, jednak znaczy znacznie więcej, niż racjonalny rozum.

Mój Bóg nie ma nic wspólnego z racjonalistycznym myśleniem, choć jest Mądrością.
Mój Bóg jest Miłością, co zostało objawione w Jezusie Chrystusie i w Trójcy Świętej.
Bóg jest nieustanną, wzajemną Miłością Ojca i Syna w Duchu Świętym.

Bóg nigdy nie umiera i nigdy nie miał z tym najmniejszego problemu.
Popełniłeś, zapewne niechcącym herezję, zapominając, że Jezus od czasu poczęcia nosi w sobie dwie natury: Boską i człowieczą. Jezus umarł jako człowiek, by dopełnić człowieczej natury, która jest śmiertelna. Jako Bóg nie umarł i nie umrze nigdy.

Boża Mądrość i Miłość są odwieczne i nieskończone, aczkolwiek świadomość, że Bóg jest Miłością, z opóźnieniem przebija się do człowieka. W ujęciu małego kwiatka, pełna świadomość w Kościele Katolickim, że Bóg jest Miłością, mogła się przebić dopiero po Soborze Watykańskim II, który przyjął w pełni do wiadomości i ogłosił to w dokumentach soborowych, że Bóg ludzi kocha, a nie tylko jest dla nich srogim sędzią. Kilkadziesiąt lat później, do świadomości społecznej, powszechnej doszły objawienia siostry Faustyny, w których Jezus osobiście siostrze to wielokrotnie tłumaczył i objaśniał na przykładach.
Przy tej okazji Jezus wyjaśnił, że Miłosierdzie Boże jest nieskończone i przypomniał, że Miłość przykrywa wiele grzechów. Dał ludziom jednoznaczny przekaz, ze każdy, nawet największy grzech będzie wybaczony przez Boga, jeśli będzie mu towarzyszyła pokorna prośba o łaskę Bożego Miłosierdzia. "Jezu, ufam Tobie".
Taka jest Boża Miłość.

Miłość nigdy nie jest racjonalna. Jest bardzo nielogiczna, co oburzało przez wieki miliony chrześcijan i oburza nadal tych, do których nie dociera czym, a raczej Kim w istocie jest Miłość, Miłość, która zgładziła grzechy świata.

Bóg wszystko rozumie i jest w pełni świadomy wszystkiego.
Jednak fakt, że jest Miłością, pozwala Mu zupełnie nieracjonalnie kształtować swoje relacje z człowiekiem, którego kocha tak bardzo, że na wzór Swój i podobieństwo Swoje człowieka stworzył.

Według tego wzoru będąc zbudowanym, człowiek jest obdarzony i mądrością i zdolnością do miłości i wolnością - tym co sprawia, że Bóg nic nie musi. Człowiek również nic nie musi, co podkreślałem tu wielokrotnie. Autonomia i wolność człowieka nie oznaczają boskości jego natury.
Człowiek podlega prawom natury, stworzonym przez Boga wraz z widzialnym stworzeniem.
Człowiek podlega także prawom natury duchowej, niewidzialnej, zwłaszcza, że jest duchem, duchem nie podlegającym śmierci. Natura materialna, cielesna jest człowiekowi dodana jako przemijająca, śmiertelna, przynajmniej od czasów wyjścia z Raju.
Kiedy człowiek nauczy się panować nad światem dla niego przeznaczonym ( a nie dla Szatana, jak przekonywali tu niektórzy), kiedy człowiek uświadomi sobie w pełni, kim jest i odda chwałę Bogu, swemu Stworzycielowi, kiedy napełni sie Miłością, otrzyma ciało pierwotne, nieśmiertelne, takie jakie było kiedyś w Raju.

Dopóki się uczymy, jesteśmy jak zdobywające doświadczenia, dzieci.
To dlatego otrzymujemy najróżniejsze doświadczenia szczególne, w tym choroby.
Dzięki chorobom, człowiek, w sensie indywidualnym i w sensie roju ludzkości może uczyć się zasad panującym nad harmonijnym zdrowiem. Jeśli tych zasad przestrzega się, człowiek jest zdrowy. Jeśli jakaś zasada ludzkiej harmonii zostanie pogwałcona - chorujemy, a nawet możemy przedwcześnie umrzeć.

Ludzka harmonia obejmuje wewnętrzną harmonię duchową, psychiczną, i materialną - cielesno fizyczną. Ludzka harmonia ma być w poprawnych relacjach z otoczeniem, ze środowiskiem. Zaburzenia w tej relacji odbijają się na ludzkim zdrowiu, nawet jeśli to człowiek ingeruje w środowisko z początku. Prawo należnej zapłaty sprawia, ze szkody wyrządzone środowisku z całą pewnością wracają do człowieka jako jego problemy, w tym choroby.
Ludzka harmonia obejmuje przynależność człowieka do roju i do rodu. Jakiekolwiek gwałty w tych obszarach mszczą się na zdrowiu. Rodzicom i wszystkim starszym w rodzie należy oddać szacunek, bo bez nich nie stalibyśmy się ludźmi. Ludzkość jest naszą macierzą, jest nasza wspólnotą, wobec której mamy określone powinności, zapewniające logiczną spoistość natury ludzkiej i historii człowieka zmierzającej z bezdroży z powrotem do Boga.
To dzięki tej zasadzie wewnętrznej harmonii ludzkości, stajemy się patriotami, europejczykami, obywatelami świata, generalnie odczuwamy poczucie i powinności wspólnoty.

Kiedy sobie to wszystko uświadomimy, kiedy napełnimy się miłością do wszystkiego stworzenia, nie będziemy już chorować i nastanie Królestwo Boże.

Choroba w swej istocie jest lekarstwem, jest dobrem, a nie złem, jak niesłusznie ją określają starsze doktryny medyczne.

Miłego dnia

Rozumiem, że mały kwiatek w związku z tym nigdy sie nie leczy, z radością wita każdy nowy ból zęba i jak tylko może, to kogoś zarazi, zatruje, złamie komuś nogę - wszak należy się dobrem dzielić!

Nie rozumiesz.
Choroba ma służyć uświadomieniu sobie, co się właściwie rozregulowało, by to naprawić i więcej nie robić takich samych błędów. Kiedy to sobie człowiek uświadomi i skieruje swoją wolę ku uzdrowieniu, a nie ku chorobie, uzdrowienie staje się często już faktem (co niektórzy uważają za cuda), lub wymaga jedynie dodatkowych, formalnych drobnych zabiegów.

Tak w najogólniejszym skrócie, bo dziedzina raz że złożona, dwa - nie w pełni zbadana, trzy - wymaga głębokiej wiary w Boga i zaufania Mu we wszystkim, co On czyni wobec nas.

To co takiego robisz, co miałoby przynieść pożytek całej ludzkości?

A więc, jaki?

To samo co Bóg - czyli NIC!