Czy to nie szatan jednak był tym okrutnym bogiem podszywającym się pod Boga?

Skoro ludzki ojciec nie pozwoliłby na takie niebezpieczeństwo z całą pewnością nie dopuścił by do tego Bóg Ojciec.

@Alus
Czyli nawet nie wertowałaś, a piszesz, że czytałaś. Nieładnie
Odpowiedzi na twoje pytania sa w ksiażce.

Tak na marginesie: masz zdolność logicznego myslenia i jestes w stanie przewidzieć konsekwencje większości swoich czynów. Udaje ci się nie grzeszyć ?

Podjęcie problemu zbawienia dzieci nienarodzonych wymaga wcześniejszego – choćby skrótowego – przedstawienia historii toczonej dyskusji. Nie sposób przedstawić jej w całości, gdyż objęła ona kilka wieków. Ścierały się w niejniejednokrotnie opinie bardzo skrajne i rygorystyczne. Najlepszym przykładem w tym względzie jest rygorystyczna opinia św. Augustyna, który podczas sporów antypelagiańskich na początku V wieku podjął ten temat w swoim nauczaniu. Święty Augustyn odpowiadając Pelagiuszowi - który przeczył, że grzech Adama (grzech pierworodny) został przekazany jego potomstwu i dlatego nowonarodzone dzieci uważał za niewinne, a jeśli zmarły bez chrztu to i tak wejdą do życia wiecznego – doszedł do przekonania, że dzieci zmarłe bez chrztu zostają wtrącone do piekła. Ostry ton wypowiedzi św. Augustyna można zrozumieć, gdy weźmie się pod uwagę to, że Pelagiusz swoimi wypowiedziami naruszył wiarę w Jezusa Chrystusa, jedynego Pośrednika (1 Tm 2,5) i w konieczność łaski zbawczej, jaką nam wyjednał na krzyżu.

Z upływem czasu stanowisko przedstawione przez Doktora z Hippony na skutek refleksji teologicznej uległo złagodzeniu. Średniowieczni scholastycy podkreślając dobroć Boga zaczęli modyfikować rygorystyczną opinię św. Augustyna. I tak według Piotra Lombarda małe dzieci zmarłe bez chrztu nie ponoszą żadnej kary poza pozbawieniem ich możliwości oglądania Boga. Taka opinia w rezultacie skierowała w XIII w. refleksję teologiczną w kierunku zarezerwowania dla dzieci nieochrzczonych losu zasadniczo odmiennego od losu świętych w niebie, ale też innego od losu potępionych. Utratę możliwości oglądania Boga przez te dzieci uważano za słuszną karę za grzech pierworodny, natomiast na męki piekła zasługiwali ci, którzy w swoim życiu rzeczywiście popełnili grzechy śmiertelne. Święty Tomasz z Akwinu a w raz z nim Duns Szkot opinię taką motywowali tym, że dzieci, które nie osiągnęły jeszcze wieku używania rozumu nie mogły być w stanie popełnić grzechów aktualnych i dlatego nie doznają żadnego cierpienia, a nawet dopuszczali możliwość, że doznają pełnego szczęścia naturalnego przez związek z Bogiem we wszystkich dobrach naturalnych.

A to właśnie szatan chcąc zająć miejsce Boga oszukuje nas tak, że czynimy go bożkiem ( bo Bogiem nie jest w stanie być) i antychrystem. Czy to nie szatan jednak był tym okrutnym bogiem podszywającym się pod Boga?

Synod w Kartaginie (418) w art. 3 "De peccato originali" mówi, ze dzieci zmarłe bez Chrztu przynależą do Szatana ("quis catholicus dubitet participem forte diaboli cum, qui coheres esse non meruit Christi?" (DS. 224). Kanon ten jednak wykroczył poza kontekst i temat obrad, mający na celu dowodzenie prymatu łaski wobec ludzkiej woli. Dlatego nie został zatwierdzony przez Papieża Zozyma w "Epistula tractoria". Papież zatwierdził jedynie kanon 3 "De gratis" (DS. 225), mówiący o koniecznośći łaski wspomagającej dla ustrzeżenia się od nowych grzechów. Większość uchwał Synodu z 418 r. ulegała zbytnio wpływom przesadnego rygoryzmu św. Augustyna, dlatego bywała odrzucana przez niektóre synody na Zachodzie, a ponadto tych uchwał nie przyjmowały Kościoły Wschodnie.

A któremu człowiekowi udaje sie nie grzeszyć?
Ale inna sprawa grzeszyć starając się unikać grzechu, żałować i naprawiać lub choćby usiłować naprawiać skutki grzechu.

Zupełnie czym innych trwać w grzechu kierując sie pychą, egoizmem lub czystą złośliwością.
Skoro Jezus mówi o wiecznej karze, to z bólem ale musimy przyjąć, ze istnieli/istnieją ludzie którzy świadomie dokonują takiego wyboru.

Zupełnie czym innych trwać w grzechu kierując sie pychą, egoizmem lub czystą złośliwością.
Skoro Jezus mówi o wiecznej karze, to z bólem ale musimy przyjąć, ze istnieli/istnieją ludzie którzy świadomie dokonują takiego wyboru.

O nadziei pustego piekła pisał także ś Jan Paweł II.....NADZIEI......ale przekaz biblijny wskazuje na ludzkie wybory wiecznej męki.

Tak to odczytujesz, bo tak ciebie nauczono.
Na prawdę warto zanurzyć się w ten swiat. Z twojego punktu widzenia nie masz nic do stracenia, co najwyżej umocnisz się w swoich przekonaniach, a poznasz ciekawy punkt widzenia.

Ciekawostka: wśród zwolenników apokatastazy jedną z płaszczyzn rozważań/sporów jest pytanie, czy należy to powszechnie głosić. Czy to ... pedagogiczne.

Moja natura wolałaby powszechne zbawienie... Nie wierzę w nie nie dlatego, że nie chcę, aby ktoś był zbawiony, tylko dlatego, bo nie chcę popełnić herezji.

Nie sądzę...

Czyli szatan udawał Boga i zakazał Adamowi i Ewie jeść z zakazanego drzewa ?



To gdzie był Bóg Ojciec kiedy rozgrywały się te wydarzenia ? Nie wiedział o niczym?