Widzisz. Kościół prowadzi Duch Św. i odsłania ludziom Prawdę. J.Tischner wyraził się kiedyś podczas rekolekcji, że nie poznaliśmy jeszcze ani Biblii ani geniuszu Jezusa.

Są ludzie wierzący ze strachu, to niewolnicy i Bóg tego nie pochwala. Zostaną pewnie zbawieni, ale do pełnej miłości dochodzić będą w czyścu. Są też ludzie, którzy zawierzyli Bogu i nie kieruje nimi lęk. Ogromne problemy z Bogiem mają ludzie, którzy mają problemy psychiczne, niską samoocenę i naprawdę boją się. Takich ludzi jest sporo w przestrzeni wirtualnej, bo to ich świat. Ten lęk jest więc tu eksponowany. Nie uwierzą słowom innych, że można nie bać się Boga, jak młodszy syn z przypowieści o synu marnotrawnym, jak czuwające panny.

Piękne i prawdziwe. Brat Roger będąc tak dobrym człowiekiem wywoływał też nienawiść. Zginął z rąk człowieka, który nienawidził dobra. Jako protestant miał zgodę na przyjmowanie Eucharystii i przyjmował ją...sama widziałam.

Gdyby chodziło wyłącznie o same relacje osób które doświadczyły śmierci klinicznej i wspominają o reinkarnacji to oczywiście można by poddawać to w wątpliwość, ale tych źródeł (niezależnych) jest znacznie więcej i wszystkie co do samej treści są uderzająco podobne.
A tak w ogóle to najlepiej jest sprawdzić to samemu (np. w OOBE), czyli (jak to się mówi) zasięgnąć informacji z pierwszej ręki i ocenić, czy są to wyłącznie halucynacje nie dotlenionego mózgu czy coś więcej. Jednak większość osób które doświadczyły odmiennych stanów świadomości twierdzi, że obrazy są tak realne, że nie da się ich porównać z niczym innym, ba… nawet bardziej realne niż te ziemskie.

Piszesz, że mogą być to zwodzenia szatańskie, nie sądzę, już prędzej może do tego dojść podczas objawień prywatnych. To właśnie w nich mamy do czynienia z wizjami piekła (S. Faustyna) i tego całego sadyzmu. Wizje te polegają na manipulowaniu ludzkim umysłem przez „wyświetlenie” mu takiego holograficznego filmu a którego treść ma niewiele wspólnego z rzeczywistością . Chodzi o to, że niektórym bytom jest nie po drodze z człowiekiem i próbują w różny sposób nam szkodzić, albo raczej wyciągnąć od nas jakieś korzyści, jakie? Nie ulega wątpliwości, że wizje te mają wzbudzać w nas strach, a ten (energia strachu) jest ich głównym „pożywieniem”, no… przecież aby coś mogło żyć musi jeść, to oczywiste, nie?
Nieprawdopodobne? A jaki sens ma męczenie ludzkiej duszy i to przez wieczność, gdzie tu sens, gdzie logika.

A jeśli chodzi o Moody’ego owszem czytałem jego ostatnią książkę. O ile te pierwsze były oparte na obiektywnych, rzetelnych badaniach to w tej ostatniej zawarte są tylko jego własne interpretacje na ten temat, ale czy przez to są bardziej prawdziwe? Co prawda on był pierwszy który badał zjawiska z pogranicza śmierci ale nie był jedynym.


Zależy co rozumiesz przez słowo „zbawienie”. Należałoby użyć tu słowa zbawiać się, bo jest to raczej proces (w czasie) niż jednorazowy akt łaski. Po prostu dusza musi na nowo dojrzeć do tego utraconego „raju” i po to są potrzebne te reinkarnacje i te wszystkie ziemskie doświadczenia (jedno ziemskie życie nie wystarcza aby dusza wzniosła się do boskości). Oczywiście akt łaski także tu ma miejsce, bo ktoś zawsze nam pomaga w tym trudnym przedsięwzięciu. Można powiedzieć, że Jezus wziął na siebie naszą karmę (nasze „grzechy”), ale nie oznacza to, że dusza automatycznie dojrzała do miana dziecka bożego, my także musimy nad sobą popracować. To że dziecko (niedojrzała dusza) przyklei sobie wąsy i włoży buty od rodzica to wcale jeszcze nie oznacza, że stało się dorosłe. Do tego potrzebne są lata doświadczeń (reinkarnacji).

Tak w hinduizmie jest coś takiego jak godzenie się z cierpieniem oraz brakiem zainteresowania dla osób cierpiących. Jest takie przekonanie, że nie należy zabierać cudzej karmy (cierpienia innych) bo i tak będzie ją musiał doświadczyć (odcierpieć) w następnym życiu. W każdej religii jest sporo przesądów, to jeden z nich, oczywiście to nie do końcatak.

Ale jak rozumiem Ty wierzysz w te opowieści o piekle jakie serwowali święci, czyli wierzysz, że miliony ludzi cierpi straszliwie i ten ich koszmar nigdy się nie skończy. Dużo piszesz o Bogu ale zastanów się głębiej nad tymi duszami, nad bezsensem ich ogromnego ponoć cierpienia. Ja nie potrafię być aż takim egoistą, nie umiałbym jednocześnie wierzyć w wieczne piekło i myśleć dobrze o Bogu. Nie pojmuję dlaczego Bóg toleruje szatana i na tyle mu pozwala, a wieczne męki wydają mi się tak bezsensowne jak wieczny taniec na kwiecistej łące z Maryją, Jezusem, świętymi i aniołami, oczywiście ze śpiewami i trzymaniem się za rączki


taką prawdę o czyśćcu wyszukała agawa i podzieliła się swoja wiedzą, o tutaj ---> viewtopic.php?f=48&t=30071&p=639842#p639842

Naprawdę jak czytam takie rzeczy to myślę, że lepiej by było gdyby taki Bóg nie istniał. I najprawdopodobniej tak właśnie jest A mając na uwadze ile dusz mogłoby teraz cierpieć straszliwie w jakimś piekle czy czyśćcu, dodam - na szczęście.

W mojej niechęci do religii chrześcijańskiej motywy natury moralnej są ważniejsze aniżeli sytuacja argumentacyjna tej religii. Jest to niechęć do moralnego zniewolenia, które religia ta w sobie zawiera; wiara w absolut, przeciwko któremu nigdy i w żadnych warunkach niepodobna się zbuntować. Jest to również niechęć do fałszywych pocieszeń; każda religia jest dla mnie podszyta strachem przed uznaniem autentycznej sytuacji człowieka w świecie. Jest to również niechęć do okrucieństwa: na przykład przypuszczenie, że może istnieć świat, gdzie szczęście doskonałe pewnej grupy ludzi może współistnieć z maksymalnym nieszczęściem innych, że więc Bóg może cześć ludzi zmuszać do tego, aby się czuli doskonale szczęśliwi, chociaż wiedzą, że inni, choćby najbliżsi im ludzie, znajdują się na dnie nieszczęścia - a niebo i piekło na tym polega; innymi słowy - w wyobraźni katolickiej nie piekło jest dla mnie świadectwem największego okrucieństwa, ale niebo - szczęśliwi zbawieni, których błogości nie może poruszyć los potępionych.
- Leszek Kołakowski

Ja tak samo jak pan Leszek jestem pacyfistą. Okrucieństwa nie lubię

nie spodziewałam sie że Kołakowski nic a to nic nie zajarzył ze swiata duchowości chrześciańskiej.
Ani Bóg moralnie nie zniewala, ani nie wyklucza buntowników, ani fałszywie nie pociesza wrecz przeciwnie, nie zmusza tez ludzi by sie czuli doskonale mając świadomosc nieszcześcia innych - to dzieci nawet wiedzą, że czlowiek SAM Z WŁASNEJ WOLI WYBIERA: BLOGOSŁAWIEŃSTWO ALBO PRZEKLEŃSTWO.
Tak sie pan Kołakowski lituje nad losem potepionych, nieszzcęsliwych że w tym kontekscie wyraźnie daje wyraz swojej zazdrości!

Jak to?! Sam z własnej woli wybierze piekło? A jakiż to człowiek (a właściwie dusza) przy zdrowych zmysłach wybierze wieczne męki, zakładając oczywiście, że po śmierci dusza ma większą świadomość oraz większe rozeznanie w sytuacjach ostatecznych. Czyżby nienawiść do Boga takiej duszy byłaby większa od prspekrtywy wiecznych mąk. A jeśli z jakiegoś powodu nie może wybrać innego losu to gdzie tu jakiś wybór (skoro arbitralnie ma do wyboru tylko piekło.)

Ostatnio filozofia chrześcijańska wycofuje się od tzw. wiecznych kaźni w ogniu piekielnym i preferuje coś w rodzaju wiecznego czyśćca, czyli powodem cierpień takiej duszy ma być wieczna tęsknota za Bogiem i utraconym szczęściem oczywiście bez tych wszystkich okropności. Już bardziej podoba mi się stanowisko ŚJ (chociaż osobiście nie gustuje w ich wyjaśnieniach). Tam przynajmniej dusza nie cierpi wiecznie, po prostu przestaje istnieć tak jak gdyby nigdy się nie narodziła.

Do mistrza zen przychodzi uczeń i pyta: "Mistrzu co jest po smierci ?"
- a jak bardzo zdeterminowany jestes by sie tego dowiedzieć ?- odpowiada pytaniem mistrz.

w innej wersji Mistrz odpowiada:
nie wiem, bo jeszcze nie umarłem.

I są to najsenswoniejsze odpowiedzi na to pytanie, jakie usłyszałem.
Cała reszta to nic nie znacząca paplanina i przejaw jakies skłonnosci do fantazjowania.

Na czym ten wybór polega bo nie wiem. Bo jeżeli np. na tym, że na wszelki wypadek nie będę gwałcił, kradł i mordował bo może jednak Bóg istnieje to wtedy mogę to zrozumieć, wszak zdrowy dorosły człowiek powinien wiedzieć co to dobro i zło, i sam wybiera jak na co dzień postępuje.

A generalnie to uważam, że tym którzy zmierzają prosto do piekła, Bóg, lub chociaż jakiś Anioł powinien się ukazać i opowiedzieć(albo pokazać) co ich czeka jeżeli nie zmienią swojego postępowania. Powinien też pokazać co jest nagrodą za życie zgodne z przykazaniami. Wtedy moglibyśmy mówić o wolnym wyborze takich ludzi - mieliby wiedzę i sami by wybrali, oczywiście bez przymusu.
Istnienie Boga nie jest oczywiste, a wieczność to zbyt daleko idąca konsekwencja by decydowała o niej wiara bądz jej brak, i co za tym idzie nasze postępowanie w zaledwie kilkudziesięcioletnim życiu.



Po prostu był zdrowym psychicznie człowiekiem, dla którego istnienie wiecznego cierpienia to bezsens i okrucieństwo.

Po śmierci jest sąd, nie wybór, ten jest za życia. Przynajmniej wg katechizmu KK:

Ostateczne rzeczy człowieka:
1. Śmierć.
2. Sąd Boży.
3. Niebo albo piekło.

wg mojego rozeznania to czlowiek sam wybiera piekło odrzucając Boga. Ma wybór ale z uporem maniaka zaprzecza i Duchowi Św, który "pracuje" w każdym dziecku Bożym, pomagając mu zbliżac się i odczuwac namacalnie obecnosć Bożą i Biblii, która jest listem Boga do każdego czlowieka na ziemi. Zarówno Duch św jak i Biblia wskazują drogę, są światłem, drogowskazem do Jezusa, a jeżeli sie wszystko ignoruje i chce się życ tylko na swoich warunkach to skutki takiego postepowania są opłakane.
Juz tu ktos pisał, że zatwardziałe serce po śmierci ( nawet jak już wszystko "wie") wybiera zlo, to jest konsekwencja wyborów całego życia.

Jeśli w człowieku jest przewaga własnego 'ja' to nie jest zdolny tego odrzucić, bo wszystko posiadł i trzyma (jak skąpiec skarb); swoją wyższość nad innymi, nienawiść, pychę i wielkie wyobrażenie o sobie. Tych iluzji nie chce się wyzbyć. Musi uciec by nie poznać prawdy, pozostać w kłamstwie, ale przy'swoich' złudzeniach, 'być sobą'. Tam nie ma żalu, skruchy, wstydu za swe postępowanie, bólu z powodu cierpień zadawanych innym. Jest tylko strach: o siebie, myśl tylko o sobie, przerażenie. Jedno pragnienie- ukrycia wszystkiego.
Piekło jest świadomym wyborem woli ludzi, którzy ukochali nienawiść, zniszczenie i upodlenie swoich bliźnich. Oni nie mogą kochac Boga, ani żałować za swe czyny.
Dlatego Kościół tak przestrzega przed trwaniem w grzechach (zabójstwo, kłamstwo, zazdrość, nienawiść...). One stają się częścią osoby i nadają jej tożsamość. Poprzez nie rozumuje, sądzi i działa myśląc, że czyni to samodzielnie. Żałuje tylko siebie, nie innych. Grzech zniekształca duszę, dlatego tak trudno się nawrócić, nawet na łóżu śmierci- strach i racjonalne argumenty nie wystarczą. Wybory woli zmieniają duszę i dlatego, jeśli ktoś wybiera zło na gruncie woli, to potem może posiadać wielką wiedzę teoretyczną pozwalającą na odróżnienie dobra/zla, ale to nic nie pomoże.

UNK niczego nie zmienił. Piekło jest realne. To brak Miłości, bo źródłem miłości jest Bóg.

Dla mnie to nieszczęśliwi i zalęknieni ludzie. Tajemniczy Jehowa arbitralnie wybiera. Ludzie nie deydują o niczym. Ci, którzy nie będą przeznaczeni do szczęścia będą unicestwieni. To bardzo smutna wizja anihilacji. My możemy odpowiadać na łaskę bożą. SJ nic nie mogą. Oni chcą zasłużyć na szczęście i wybór Jehowy stąd chodzą po domach z książeczkami.

Ostatnią decyzję podejmujemy w chwili śmierci. Poza czasem nasze wybory są niezmienne. Najpierw wybór, potem sąd szczegółowy tuż po śmierci. On ustala nasze przeznaczenie na wieczność.

Chrześciaństwo to religia, w której na wiarę przyjmuje się niepewność w duchu zaufania do Boga, Sytuacja niepewności jest próbą. Sytuacja graniczna (śmierć) wymaga zaufania. Sakramenty uzdalniają nas do walki duchowej z pokusami, które spotkają nas po śmierci. Co będzie potem? To tajemnica Boga i dlatego nie jest to ważne. Ważne jest skupienie się na uświęcaniu życia doczesnego, które jest przygotowaniem się do życia wiecznego; kto nie zaakceptuje prawdy o śmierci, ten nie zrozumie życia doczesnego. Mamy dwa aspekty życia: doczesne i wieczne, na ich bazie kształtują się wybory. Odrzucenie życia wiecznego powoduje fałszywe akcenty i złe wybory.
Nie mamy dostępu za mur transcendencji, to tajemnica. Tyle Biblia.

Zycie doczesne ma swój kres i tyle. Reszta jest tajemnicą.

Bez sensu sa zatem rozważania na temat życia wiecznego, piekła, nieba, czyśca, reinkarnacji, karmy...
Cała ta paplanina...biblia to, biblia tamto, upaniszady jeszcze cos innego...i wogóle bla bla bla bla bla

Liza, nie uważam tak jak Ty, że pieklo to wybrane miejsce tylko dla kanalii. Biblia wyraxnie w wielu miejsach mówi, kto bedzie zbawiony i napewno nie dostąpią zbawienia ludzie ignorujący totalnie Boga, odrzucający Jego łaskę i Jego Syna chocby byli porządnymi i szacownymi obywatelami, rodzicami, sąsiadami, i choćby nie kłamali, nie mordowali itp.
Warunkiem koniecznym zbawienia jest przyjęcie ŁASKI BOŻEJ czyli najwiekzsego Daru, jaki każdy czlowiek bez szczegolnych wysiłków musi przyjąc od Boga.
I tu leży pies pogrzebany, bo nie każdy chce, jak Liza pizsesz wyrzec się swego ja, mysląc że to będzie oznaką słabości, a niestety moc wlasnie w słabości się doskonali i błędne kolo.

Pisałam to już tyle razy za B16, że wtyd mi było po raz kolejny...
'Przepaść, ktora nazywamy piekłem, wybiera sobie sam człowiek. Rzecz polega w istocie na tym, że człowiek chce być całkowicie samodzielny. Piekło to chcieć być tylko sobą, wynik zamknięcia się człowieka w sobie. I na odwrót-do istoty tego, co nazywamy niebem należy, że można je tylko otrzymać, tak jak piekło można tylko dać sobie. Niebo, wypełnienie miłości, jest zawsze darem. Piekło jest osamotnieniem tego, który nie chce niczego przyjąć, odrzuca swój status żebraka i chce polegać na sobie'.
Dzięki..teraz jest doprecyzowane.