R6

Dlatego powinno wam zależeć na tym jako dobrym liberalnym ateistom dbającym o to, by katolicy byli także zaakceptowani, aby Kościół nie upadł. Zobaczcie ile złych ludzi nie dało by samym rady w konfrontacji ze światem bez wiary i bez KK. Chcecie by te wszystkie osoby pozbawione konfesjonału i pomocy psychologa-księdza wyległy na ulice i zaczęły... grzeszyć?
Tak, więc to kolejny przyczynek za tym byście w mądrości swojej nie rozwalali Kościoła.

A protestanci?

1) Może ,a nawet opiera się, gdyż powiedziane jest : " Błogosławiony ten kto sie boi Pana"

2)Potępiac nie , ale upominać tak .Jeśli widzisz dziecko bawiące sie zapałkami ,nie potepisz go ale zwrócisz mu uwagę że zapałki mogą wywołać pożar . Jeśli widzisz Ateistę staczającego się po równi pochyłej to nie przyglądasz się mu tylko starasz pomóc . Zwracasz mu uwage , że to gdzie teraz się znajduje wynika z drogi którą kroczy . Jesli ta droga doprowadziła go do upadku tak jak człowieka który dreczył swoja córkę ,mozna mu wskazać inną drogę . Nie wątpie że niektórzy Ateiści mają hamulce moralne ,ale wielu ich nie ma . Hamulce mają to do siebie że czasami puszczają.

z tego co piszesz wynika że chrześcijanie nie mają hamulców tylko STRACH co nigdy nie puszcza.
ale co to ma wspólnego z moralnością?

albo z wiarą w Miłosiernego?

Wydaje mi się, że mylisz Dar Bojaźni Bożej ze strachem przed Bogiem i strachem przed karą.
Ciekawie o tym jest napisane na stronie opoki
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/K/fa ... jazni.html


Jeszcze ciekawiej napisał o tym św Jan w jednym ze swoich listów:

"W miłości nie ma lęku,
lecz doskonała miłość usuwa lęk,
ponieważ lęk kojarzy się z karą.
Ten zaś, kto się lęka,
nie wydoskonalił się w miłości." 1J 4, 18


Proszę cię Sewerynie byś zastanowił sie nad tym co piszesz i nie dawał powodu do kpin osobie z bardzo wymownym nickiem "Idiota"

Trzeba by zapytać tych, co siedzieli u niego w piwnicy.

Nie rozumiem w ogóle pytania.

Człowiek nie jest w stanie z góry wiedzieć, na jakiego człowieka wyrośnie jego ewentualne potomstwo - czym się będzie kierowało, jakie podejmie decyzje, z czego/kohgo będzie czerpało wzorce.

Chodzi o Boga.

Jak byś tego nie zwał strach ,czy bojaźń dotyczy to tego samego . Zresztą w linku który podałeś jest też mowa o strachu . A w miłości rzeczywiście nie ma lęku , no chyba że lęk przed utratą miłości . Poza tym miłość nie jest bojaźnią Bożą.

Proszę cię Sewerynie byś jeszcze raz przeczytał link. Najwyraźniej niezbyt go zrozumiałeś podczas pierwszego czytania.

Że też muszę czytac takie bzdury i to podobno napisała osoba wierząca.
1. Strach pochodzi od demona, a miłość od Boga.
2. Przeciwieństwem miłości nie jest (jak się powszechnie sadzi) nienawiść, tylko lęk.
3. Shark słusznie napisał: mylisz całkowicie lęk (strach) z darem bojaźni bożej, który to jest darem Ducha Świętego.
4. W Piśmie Świętym, które jest listem Boga do człowieka, dokładnie 365 razy pojawiają się słowa "nie lękaj się/nie bój się". Przez to Bóg chce ci powiedzieć na każdy dzień twojego życia: "nie bój się, ja ciebie dziś kocham!".

"Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia." (2Tm 1,7)"

Pozdr
Dabar

'

Rzeczywiście patopsychologia odróżnia strach od lęku ,ale czym jest bojaźń jeśli nie strachem ani lękiem . Bać się czegoś kogoś .

Pytanie:
Dajmy na to dziecko boi się taty ,więc czy można powiedzieć ,że odczuwa strach przed tatą ? Czy też nie odczuwa strachu? A jeśli nie odczuwa strachu , to czy to znaczy , że się nie boi?

To ja ci odpowiem pytaniem na pytanie:
Czego się chcesz bać? Kary za grzechy? Odrzucenia ze strony Boga? Boisz się, bo nie ufasz Bogu do końca?

Jeżeli uważasz że w stosunku do Boga powinniśmy się czegoś obawiać, to napisz konkretnie czego...

Pozdr
Dabar

Bać się można tylko własnego grzechu, własnej niedoskonałości. Bóg który jest doskonały nikogo nie odrzuca. To my odrzucając Boga sami skazujemy się na śmierć.
Bóg wybacza każde nawet nastraszliwsze przewinienia (poza grzechem przeciw Duchowi Św., ale to inny i obszerny temat). Wystarczy tylko Go przyjąć.
Bojaźń Boża to po prostu strach przed własnymi grzechami, a nie przed Nim samym.
Moje dzieci nie boja sie mnie (nie zniósłbym takiej sytuacji), chociaz wiedza, ze jak nabroją to kara ich nie minie. Ja jestem tylko niedoskonałym człowiekiem i nie dopuszczam do tego by moje dzieci się mnie bały. W jaki więc sposób doskonały Bóg mógłby chcieć by Jego dzieci odczuwały przed Nim strach?