Myśl o tym, co jutro dasz do zjedzenia dzieciom też może zepsuć dzień. Życie nie polega na tym, że jest miło i przyjemnie.



Nic podobnego. Człowiek umiera całe życie. Całe życie odbywa się " wobec śmierci ". Absurdem jest więc o niej nie myśleć. To tak, jakby nie myśleć o tym, że się żyje - bo to przecież też nieuniknione, i każdy, kto myśli, musi przez to przejść.



A tu nie chodzi tylko o zastanawianie się nad tym, co jest po śmierci. Chodzi także o zastanawianie się nad tym, co jest przed śmiercią. A każde życie doczesne jest " przed śmiercią ". Nie ma sensu udawać, że tak nie jest.



Owszem - trzeba mieć odwagę się z nią zmierzyć, a nie się jej wypierać. Śmierć nie zniknie gdy się przestanie o niej myśleć.

A skąd ten wniosek...? Z tego że w cywilizacji, którą sami stworzyliśmy, tak jest? Ale to jeszcze nie znaczy, że nie powinno tak być




"Człowiek umiera całe życie", to dopiero ciekawa teoria...
Jutro możesz już nie żyć, są dziesiątki powodów, dla których jutro możesz być już trupem. Chcesz sobie tym zawracać głowę?
Życie trwa, śmierć - to moment. Nawet nie masz świadomości, że to już zaszło.




Przed śmiercią? To ty nie wiesz co jest przed śmiercią?
Podpowiem co: to co masz teraz... ŻYJESZ!
A po śmierci? NIE ŻYJESZ! KONIEC!




I tak umrzemy... WSZYSCY!
Chrześcijanie, muzułumanie, hindusi, świadkowie Jehowy, mormoni, nawet scjentolodzy - WSZYYYSCY! I wszyscy sobie zawracają głowę tą śmiercią, która jest sprawą że tak powiem, kompletnie nieżyciową.

Może w takim razie odnieślibyście się do "doświadczen z pogranicza śmierci" czyli śmierci klinicznej.Tylko bez argumentów w stylu,że "to reakcja obronna umierającego mózgu,aby łatwiej było odejść" co bywa popularnym argumentem,bo skoro,jak wy ateiści twierdzicie,umieramy i to DEFINITYWNY KONIEC i basta,to żadna reakcja wspomagajaca umieranie nie jest potrzebna.

Byla kiedys taka zabawa. Bralo sie gleboki wdech a kolega z tylu ramionami uciskal klatke piersiowa. Tlen nie doplywal do mozgu i nastepowalo omdlenie. To jest moje wytlumaczenie na doswiadczenie z pogranicza smierci(brrr!).

No to co za problem ? Rozdajmy wszystkim ludziom heroinę, i zaproponujmy " złoty strzał ". Wszyscy umrzemy w poczuciu najwyższego szczęścia. Może tak powinno być ? Brzmi nieźle, nie ?



To nie jest żadna teoria, tylko fakt.



Ależ ja w ogóle niczym nie muszę sobie zawracać głowy. Przymusu myślenia przecież nie ma.



Nie rozumiesz co napisałem.



Ależ skąd - jest sprawą najściślej życiową, skoro wyznacza granicę życia. Tylko znajomość śmierci pozwala dowiedzieć się czegoś o życiu. Nie istnieje życie bez śmierci.

Ale czego konkretnie?


W tej chwili nie ale kto wie co przyniesie przyszłość...

To Twoje życie, sam się nim zajmij.



Śmierć nigdy nie zniknie. Stworzenie technicznych możliwości utrzymywania życia bez końca spowoduje tylko tyle, że ludzie sami będą decydować o tym, kiedy chcą umrzeć. Wszyscy będą chcieli, jedni szybciej, inni później, ale wszyscy - daję Ci słowo.

Niedotlenienie mózgu. Zaczyna mu brakować tlenu i zanim umrze ostatecznie, zaczyna wytwarzać jakieś majaki. Aż w pewnym momencie, białe światło gaśnie i to jest koniec...




Ze śmiercią tym bardziej nie. Żyjesz, a kiedy pojawia się śmierć, to już jest koniec. I nie żyjesz. Życie i śmierć nie są w stanie koegzystować.

Witold, weź zawieś na chwilę swoje ateistyczne zacietrzewienie, i spróbuj poszerzyć swój horyzont myślowy. Ja piszę o znaczeniu śmierci dla życia, a Ty cały czas potrafisz tylko powtarzać, że śmierć to jest koniec, i jak jest śmierć to nie ma życia. To już słyszałem, i ja nie dyskutuję o tym, co jest PO śmierci. Ja wiem, że życie jest PRZED śmiercią, i śmierć jest dla tego życia momentem granicznym, którego nie da się z niego usunąć, i który w tym sensie jest dla niego decydujący, choćby w tym sensie, że wyznacza dla niego granicę. Kapewu ? I dlatego absurdem jest o niej nie myśleć. Jak mogę myśleć o życiu nie biorąc pod uwagę faktu, że cały czas żyję " ku śmierci " ? To jest wymyślanie bajek, albo " spychoanaliza ", a nie myślenie o życiu.

To nie żadne ateistyczne zacietrzewienie, to czysty epikureizm

Zło najstraszliwsze, śmierć, nie dotyka nas wcale, bo póki my jesteśmy, nie ma śmierci, a kiedy jest śmierć, nie ma nas.
Epikur

Wtilod a tutaj mnie zaskoczyłeś

Staram się ale myślenie o śmierci wcale mi w tym nie pomaga.


Nie dawaj słowa jeśli nie wiesz czy będziesz mógł go dotrzymać a nie możesz wiedzieć jakimi istotami będą ludzie którzy zobaczą jak gaśnie słońce ani czy w ogóle będzie można ich nazwać ludźmi.

Przyjdzie chwila, kiedy będę musiała odejść z tego świata.
Kiedy to nastąpi,nie wiem tego ani ja ani nikt inny.
Dlatego muszę, powinnam być zawsze na tę chwilę przygotowana.
Trzeba, bym zawsze,a zwłaszcza w chwili ostatniej pamiętała ,że to nie jest mój koniec. Trzeba bym nie zapominała,że będę zyła wiecznie.
Czy boję się smierci ?
Tak, ale pracuję nad tym, by inaczej do niej podchodzić.
Podobno strach przed śmiercią, jest wynikiem ''nieczystego sumienia''
Ja boję się,jak poradzą sobie najbliżsi. Podobno w życiu nie ma ludzi niezastąpionych,ale to tylko podobno.....

Witold;
"Niedotlenienie mózgu. Zaczyna mu brakować tlenu i zanim umrze ostatecznie, zaczyna wytwarzać jakieś majaki. Aż w pewnym momencie, białe światło gaśnie i to jest koniec... "

No super,tylko dlaczego te majaki sa tak niesamowicie zbieżne we wszystkich przypadkach?Wrodzone uwarunkowania umysłu ludzkiego na niedotlenienie mózgu?Identyczny scenariusz majaków i postrzeganie pozazmysłowe nieprzyomnego umierającego umysłu,widzącego rozwój wydarzeń dookoła?

"Aż w pewnym momencie, białe światło gaśnie i to jest koniec... "
Tak..I wracasz.W pełni zdrowy bez konsekwencji niedotlenienia.

Są podobne, bo wynikają z konstrukcji ludzkiego mózgu i sposobu jego funkcjonowania, która u ludzi jest podobna.
Wrażenia zmysłowe są dalej odbierane przez ludzki mózg, więc bodźce z otoczenia są elementami przeżyć w stanie śmierci klinicznej. Tak jak np dzwonek budzika może się wydawać w śnie dźwiękiem otoczenia (np alarmem na stacji kosmicznej).