Jeśli istnieje, dowiesz się o tym na pewno, natomiast jeśli nie istnieje nigdy się o tym nie dowiesz.

A ty jeśli istnieje też się o tym dowiesz, a jeśli nie, to się nawet nie zdołasz zawieść. Co tym bardziej sprawia, że istnienie Boga można uznać za kwestię do pewnego stopnia subiektywną, bo jeśli nie istnieje, to nawet nie ma możliwości żeby się o tym przekonać. Czyli można umrzeć święcie wierząc w Boga, jakieś jasne światło które wytwarza mózg w obliczu śmierci uznać za jego obecność i w głębi kończącej się świadomości skakać ze szczęścia "poszedłem do nieba", a potem nagle BUM, koniec, mózgowi skończył się tlen, nie ma świadomości, nie ma ciebie, umarłeś w przekonaniu że Bóg istnieje i sposób na "przekonanie się" o czymś innym po prostu nie istnieje.

A żeby się przekonać lub nie, musimy umrzeć. Świetna zabawa.

Prawda jakie to wygodne?
I już można spać spokojnie, wszak nawet Einstein tak przewidywał:



Ano, według wiary chrześcijańskiej tak, ale nie jest to zbyt mądre.
Przecie Bóg pół wieczności był sam, czy tam we trzech - drugie pół będzie później (tych bieżących parunastu miliardów lat nie liczę bo wobec wieczności to pryszcz). I ludzi ze światem sam sobie wymyślił, zatem musiał się zakochać w swoim urojeniu, które potem wcielił w życie. Aberracja.

A jeśli światło, które zobaczysz, dość długo nie będzie chciało zgasnąć to czy zaczniesz się denerwować?

To wtedy zrobi się ciekawie. W pierwszej chwili pewnie pomyślę, że ja jeszcze żyję i to faktycznie może być denerwujące, bo zaraz zaczną mnie wkładać do trumny. Albo "się przekonam". Po nie-żyjemy, zobaczymy.

Chociaż z drugiej strony nie wiem, czy w takim stanie świadomości możliwe jest odczuwanie emocji (chociaż jest możliwe w snach, tak więc w tym być może też). A jeśli to jednak dusza idzie do światła, to tym bardziej. Czy dusza ma mózg, układ nerwowy, enzymy, impulsy, to wszystko co sprawia że mamy emocje? A czy dusza ma oczy, którymi możemy widzieć to całe światło? Ciężka sprawa...

Ale już same emocje nie są materialne i to jest ciekawe ( przynajmniej dla mnie)

Ależ, jak najbardziej są materialne nie tylko nasze emocje (uczucia) ale także myśli mają własne "formy", chodzi o tzw. myślokształty. Oczywiście są dynamiczne czyli ulegają ciągłym zmianom pod wpływem naszych myśli.
Istnieje znacznie więcej stanów skupienia ciała niż tylko te cztery znane nauce

A po co duszy mózg? Sytuacja jest raczej odwrotna, to dusza „uruchamia” fizyczny mózg, czyli funkcjonuje pod jej (duszy) dyktando. Sama dusza to świadoma energia, powiedzmy takie pole elektromagnetyczne które indukuje w mózgu wszystko to co my nazywamy naszą świadomością, ale jest to już świadomość wtórna ponieważ jej źródło (przyczyna) leży w duszy a nie w mózgu. Owszem dusza ma „oczy” ale nie takie jak sobie je wyobrażamy widzi całym „ciałem” każdą swoją cząstką. Osoby które próbowały OBE twierdzą, że widziały rzeczywistość panoramicznie albo raczej sferycznie czyli równocześnie we wszystkich możliwych kierunkach, było to zależne jedynie od woli (stanu skupienia) duszy.

Tylko jeśli przyjmiemy, że coś takiego jak dusza w ogóle istnieje. Bo dowodów to za bardzo na to raczej nie ma.

Może dlatego, że nie potrafimy tego udowodnić.

A wiec moze faktycznie dusza nie istnieje, skoro nic nie wskazuje, zeby miala istniec?

Zaważyłem tylko nazwę tematu i śpieszę napisać:

Nikt nigdy nie udowodni istnienia Boga. Te rozważania autora tego tematu, to żaden dowód. To przemyślenia, które mogą skłonić do poważnego zastanowienia się nad kwestią wiary/niewiary.

Istnieją tysiące książek, artykułów, których autorzy chcą nas przekonać, że Bóg istnieje, jak i jest pełno książek i artykułów, które mówią nam, że Boga nie ma.

Gdyby istniał "naukowy", i w ogóle jakikolwiek dowód na istnienie Boga, to wszystko byłoby proste i wszyscy by uwierzyli.