Pod względem seksualności pytasz ?

Nie nie pytam, ale zapewne i tak nie omieszkasz podzielić się swoimi spostrzeżeniami?

Słuchaj,
nie będę komentował.

Ale pytasz się jaki jest obraz polskiego księdza - nic prostszego.
Wystarczy wejść w
www.google.pl
i napisać "polski ksiądz"

Trochę jest dobrego, trochę i bardzo złego.

Powiedz mi tylko na co to jest dowód? Na to że polscy księża są zdeprawowani czy na to, że dla mediów doskonałym tematem jest upadek księdza? Zobacz ty sam zafascynowany jesteś ich grzesznością więc jesteś doskonałym klientem. Gdyby jednak z doniesień medialnych kształtować sobie obraz świata to byłby to świat bardzo zniekształcony. Ilu morderstw byliśmy świadkami, ilu wojen, ilu śmierci dzieci? Symulakra jak powiedziałby Baudrillard. Dziś rano mijając kiosk wpadł mi w oko tytuł w "Fakcie" (od razu zaznaczam że takiego szmatławca to ja 3 metrowym prętem nie chciałbym dotknąć), najpoczytniejszej polskiej gazecie i brzmiał on coś w stylu "Musimy go pomścić" (to o zamordowanym w Pakistanie Polaku). Sądząc po tym tytule niewiele różnimy się od samych talibów. Czy taka jest jednak prawda?
Księża w Polsce są różni tak jak różni są ludzie. Są wśród nich także osoby które zdradzają swoją wiarę. Jednak sam Jezus miał znaczny procent zdrajców i zaprzańców wśród swoich uczniów. Myślę że wśród księży ten procent jest dużo niższy.

Ale bzdety, nie wiem czy zauwazyles ale ten maly odsetek zdrajcow jest ale w druga strone, czyli "zdrajcow kliki" to wlasnie tacy jak Isakowicz-Zaleski ktorzy probuja dociec prawdy sa zdrajcami dla wszelkiej masci bylych wspolpracownikow SB i ich poplecznikow. Czyli reasumujac, maly odsetek ksiezy zyje jak bog przykazal, reszta to dorobkiewicze na ludzkiej checi dazenia do osiagniecia szczescia na drugim swiecie .

Wist,
Gdzie ty żyjesz ?
Poobserwuj sobie jakiekolwiek seminarium duchowne,
i zobacz jakimi furami jeżdżą biskupi !
Dziś to już tak nie razi, bo i normalni ludzie robią za granicą i mają niezłe autka, ale jeszcze 10 lat temu różnica była kolosalna.

Witam,



Czy ktoś potrafi mi wyjaśnić czemu fragment o "oddaniu wszystkiego" w KK jest rozumiany niedosłownie a poniższy dosłownie (który opisuje jeden z ważniejszych momentów eucharystii). Na czym polega różnica jakościowa takiej interpretacji?

nieja
Nie miej do mnie pretensji że czegoś nie widziałem bo to troche dziwne z Twojej strony. A wyrażnie zawsze zaznaczam że nawet jeśli czegoś ja nie widze, to nie twierdze że czegoś nie ma, za to nie mam bezpośrdich podstaw aby twierdzić że coś jest. Naprawde, nie warto wyrywać czyichś wypowiedzi z ich kontekstu.

Choć jest jedno miejsce gdzie stoi bardzo ładny samochód, to widziałem, choć nie wiem do kogo należy, więc niewiele więcej mogę powiedzieć.

Ok.
Nie zaglądajmy duchownym do portfela,

Ale co do tego wielbłąda,
to wiadomo, że Franciszkanie, toczyli nawet ostry spór z papieżem,
zarzucając mu bogactwo i niewypełnianie pisma,

Bo franciszkanie traktowali słowa Biblii, dosłownie,
pozbywali się majątków, żyli w ubóstwie, biedzie, niektórzy nawet żebrali,

Kościół Rzymskokatolicki traktował, nie dosłownie
Złote pierścienie, złote kielichy, lichtarze, szaty wyszywane złotem.

Taka malutka rozbieżność.

Powstaje pytanie, kto nie przestrzega pisma ?
Zakonnicy czy kapłani?

Gdyby bogactwo było złe samo (a więc ubóstwo samo w sobie dobre) to ideałem byłby pijak, który nie chce zarabiać na życie, jego dzieci głodują i żebrzą zamiast się uczyć,żona nie ma na lekarstwa,a cała rodzina mieszka w obskurnym śmierdzącym bloku.
Nie tego chciał Boski Zbawiciel.
Własność i majętność za złą uważali natomiast gnostycy,którzy uważali całą materię (w tym ludzkie ciała) za dzieło złego boga i odrzucali Stary Testament. Natomiast chrześcijanie wiedzą z Księgi Rodzaju,że wszystko co Bóg stworzył było dobre oraz,że ludzie mają czynić sobie ziemię poddaną. Tak więc żyzne pola czy surowce naturalne są dobre i ludzie mają sprawiać przez swoją pracę by im służyły,a więc poprawiały ich byt.
Pan Jezus mówił czasem dosadnie,ale Jego wypowiedzi należy rozumieć w kontekście całego Pisma. W innym miejscu mówił o nienawiści do rodziców,ale jakoś nikt przy zdrowych zmysłach nie interpretuje tego dosłownie. Każdy kto zna Biblię choć odrobinę, wie,że nakazuje ona cześć dla rodziców (Pan Jezus też uznaje i powtarza to przykazanie). Zatem wniosek jest taki,że zarówno miłość rodziców jak i własność są same w sobie dobre, a stają się "złe" dla konkretnych ludzi, jeśli stawia się je wyżej niż Boga i nadmiernie się do nich przywiązuje.
Lepszy jest uczciwy człowiek zamożny,pokładający ufność w Bogu a nie majątku (jest więc ubogi w duchu),niż biedak,który uważa,że jedynie zdobycie pieniędzy da mu szczęście i bezpieczeństwo.
W końcu bogaci byli Abraham i Mojższesz,a także Zacheusz z Nowego Testamentu. Dosłowny sens przypowieści o talentach mówi o zaletach pomnożenia bogactwa i inwestycji (talenty to była ówczesna waluta).

Mam pytanie, związane jak najbardziej z wątkiem: Skąd wziąłem poniższy cytat?

"Dobrami kościelnymi we właściwym znaczeniu słowa niech kapłani zarządzają zgodnie z naturą rzeczy według norm przepisów kościelnych, z pomocą doświadczonych ludzi świeckich, o ile to jest możliwe, i niech je zawsze przeznaczają do tych celów, dla osiągnięcia których wolno Kościołowi posiadać dobra doczesne, a mianowicie: do godnego sprawowania kultu Bożego, do zapewnienia odpowiedniego utrzymania duchowieństwa, jak również do wykonywania dzieł świętego apostolstwa czy miłości, zwłaszcza wobec potrzebujących. Niechaj kapłani tak jak i biskupi - przy zachowaniu prawa partykularnego - używają dóbr uzyskiwanych z okazji wykonywania jakiejś funkcji kościelnej przede wszystkim na swoje odpowiednie utrzymanie i wypełnienie obowiązków własnego stanu; te zaś które by zbywały, niech zechcą przeznaczyć dla dobra Kościoła albo na dzieła miłosierdzia. Niech zatem nie traktują urzędu kościelnego jako źródła zarobku ani używają dochodów z niego pochodzących na powiększenie swego majątku rodzinnego. Dlatego też kapłani, nie przywiązując się wcale do bogactw, niech unikają zawsze wszelkiej chciwości i pilnie powstrzymują się od wszelkiego rodzaju handlu.
Co więcej, zachęca się ich do dobrowolnego praktykowania ubóstwa, przez które wyraźniej upodobnią się do Chrystusa i staną się pochopniejsi do świętej służby. Chrystus bowiem będąc bogatym, ze względu na nas stał się ubogim, abyśmy Jego ubóstwem stali się bogatymi. Apostołowie zaś, umiejąc obfitować i cierpieć niedostatek, potwierdzili swym przykładem, że darmo otrzymany od Boga dar należy darmo dawać. Lecz i jakieś wspólne używanie rzeczy, na wzór wspólnoty dóbr, którą sławi się w historii pierwotnego Kościoła, najlepiej toruje drogę miłości pasterskiej; przez taki też sposób życia prezbiterzy mogą chwalebnie praktykować ducha ubóstwa zalecanego przez Chrystusa.

Prowadzeni więc Duchem Pańskim, który namaścił Zbawiciela i wysłał Go, by głosił Ewangelię ubogim, prezbiterzy jak i biskupi winni unikać wszystkiego, co mogłoby w jakikolwiek sposób zrazić ubogich, uprzedzając innych uczniów Chrystusa w porzucaniu w swych rzeczach wszelkiej próżności. Mieszkanie swoje niech tak urządzą, by nikomu nie okazało się niedostępne i aby nikt nigdy, także uboższy - nie obawiał się go nawiedzić."

Wskazówka: Tekst jest opublikowany w portalu wiara.pl

Sobor Watykanski II o posludze i zyciu kaplanow.

Na Sądzie Ostatecznym Kapłan Diecezjalny ma niżej zawieszoną poprzeczkę od Kapłana Zakonnego.

W skrócie: pieniądze można mieć byle je dobrze wykorzystać. Dobrze wykorzystane pieniądze prowadzą do większego dobra, zaś źle do większego zła. Co do ubóstwa i ascezy – poprzez takie praktyki człowiek ćwiczy duchowość.

to zdanie wyrobiłeś sobie pewnie czytając popularne czasopisma Nie będę wymieniał tytułów ale piszą w nich bzdury ,byle dociąć Kościołowi.