chudyk



Dołączył: 02 Mar 2009
Posty: 21

Wysłany: 14-02-2009 Temat postu: Co to znaczy "wiara"


Do Wierzących
Co to znaczy gdy mówisz że wierzysz?

Moim skromnym zdaniem,wiara jest wszystkim tym czego mozg narazie niejest w stanie pojac,przeanalizowac
wygodne to to,gdy sami niejestesmy w stanie czegos osiagnac - prosimy Bogow/Boga o pomoc,gdy niepomoze jest na Kogo klnac
gdy zas pomoze-przypisujemy to to wlasnemu geniuszowi ...

Przeczytaj jeszcze raz to, co napisałem.



Ale czy ja coś napisałem o tym, że noworodki mają wiarę " w pełni świadomą " ?



Wiara pierwszych chrześcijan nie kształtowała się pod wpływem " zdobywania wiedzy " ( gnoza była jedną z najostrzej zwalczanych herezji ), tylko pod wpływem Wydarzenia, jakim było życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa z Nazaretu.



No i tu znowu mam inne doświadczenia. Z wypowiedzi ludzi, z którymi się spotykam wynika, że w ogóle miałem jako dziecko strasznie dziwne podejście do religii.. ja zawsze wiedziałem, że np. w Boga i Jezusa trzeba wierzyć, więc naturalną koleją rzeczy muszą być ludzie, którzy w Niego nie wierzą. To dla mnie było oczywiste, a nie fakt, że nie ma niczego poza katolicyzmem. Nigdy nie bałem się, że moi koledzy-innowiercy pójdą do piekła. Nigdy nie wstydziłem się iść do ubikacji, bo " Bóg wszystko widzi ", więc mnie w ubikacji też. W ogóle nie miałem tego rodzaju myśli. Istnienie innych wyznań od początku było dla mnie czymś oczywistym - mama miała znajomych protestantów, więc wiedziałem, że to ci, którzy też wierzą w Jezusa, ale trochę inaczej. I nie widziałem w tym żadnego problemu ( dlatego teraz tak trudno mi zrozumieć tych, którzy histeryzują z powodu wielości religii ). Rodzice ani razu nie powiedzieli mi, że tylko Kościół jest " prawdziwy ", a reszta to dzieło szatana - po prostu uczyli mnie modlitwy i praktyki. Nie pisałem grzechów na kartce, i nie pytałem, czy ksiądz też musi robić siusiu. Mozna powiedzieć - byłem obojętny. Ale może dzięki temu nie przeżyłem czegoś, co nazywam " szokiem dojrzałości " - kiedy nagle się okazuje, że wszystko wygląda inaczej, niż to nam przedstawiano w przedszkolu. Ja od początku wiedziałem, że wygląda inaczej.

To poczytaj Dzieje Apostolskie "w które po przekonaniu się uwierzyli"
Przekonanie się do czegoś implikuje wczesniejsze nabycie wiedzy i "dokładne poznanie" zwłszcza w wypadku tych którzy nie znali osobiście Jezusa ani nie widzieli jego cudów.

Każdy ma inne doświadczenia religijne z dzieciństwa. Ja wychowywałem się w środowisku otwartym na różne koncepcje polityczne i religijne jako że i w rodzinei miałem osoby różnych wyznań a także 'praktykujących' komunistów Stąd tez być możę, to że potrafie wyjść poza swój światopogląd i spojrzeć na świat religii jako niezaangazowany, zewnetrzy obserwator, co bardzo ułatwia zrozumienie stanowiska innych ludzi, a także spojrzenie z dystansem na włsane poglądy. Stąd zywie przekonanie że żadna religia nie posiada "pełni prawdy", bo i niedoskonały czlowiek nie może jej posiadać. Poszczególne religie są w różnym stopniu od tej "absolutnej prawd" oddalone. Co nie znaczy że przynależnośc do religii jest bez sensu. Trzeba samemu, osobiście, odnależć tą która jest najbliżej.

Jak wiemy, Polska jest jednym z najbardziej katolickich krajów.
Była również jednym z najbardziej 'pijackich' krajów. Zajmowaliśmy swego czasu drugie miejsce na świecie (po Ruskich) jeżeli chodzi o spożycie alkoholu na głowę.

Jest taka piosenka ludowa:
"Po co się pijaki do nieba ciśniecie,
tam nie ma gorzały, co tam pić będziecie ?"

Wiara, to coś takiego, że w niebie będzie dobrze, bez względu na wszystko.

Ależ wcale niekoniecznie. Pisze św. Paweł do Koryntian: " Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego, co doczesne? Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata? Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących. Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan " ( 1 Kor 1, 21-24 ). Istotny jest tutaj Chrystus Ukrzyżowany, a nie nabywanie wiedzy, czy dokładne poznanie.

Ten cytat jest o "mądrości świata" czyli miedzy innymi greckiej filozofii (umiłowanie mądrości) o którym tu też Paweł pisze. Więc poznawanie filozofii i zasobów ludzkiej wiedzy nie prowadzi do Boga. O to chodzi w tym fragmencie. "Głupstwo głoszenia słowa" - dla intelektualistów ówczesnego świata 'dobra nowina o Jezusie' była głupstwem, religijnymi bajaniami. "Słowo" - to pewne wiadomości, o życiu i nauczaniu Mesjasza. I ta wiedza gdy sie ją pozna może być podstawą wiary.

Wiadomo, że nie da się wierzyć w Chrystusa jeśli się nie wie, kto to jest Chrystus. Ale nie kładziono nacisku na jakąś wielką teologię. Oba te momenty ładnie zbiera historia nawrócenia dworzanina etiopskiego przez Filipa z Dz 8. Dworzanin czyta Księgę Izajasza, i jedzie do Jerozolimy oddać pokłon Bogu. Z tekstu nie wynika, by wiedział cokolwiek o Chrystusie. Duch każe Filipowi podejść do jego wozu, Filip pyta Etiopa, czy ten rozumie co czyta, Etiop odpowiada że nie, bo nie ma mu kto wytłumaczyć, więc Filip wyjaśnia, że w tym tekście prorok mówi o Jezusie, i opowiada mu ( zapewne w telegraficznym skrócie ) Dobrą Nowinę, na co Etiop odpowiada, że skoro już to usłyszał, to cóż przeszkadza, by został ochrzczony ? I Filip go chrzci w " jakiejś wodzie ", przy której zatrzymali wóz. Ot, i całe " zgłębianie ". Jeżeli za wiarę " w pełni świadomą " uznamy wiedzę o tym, że Jezus zmartwychwstał, to zgadzam się w zupełności. Ale wtedy musielibyśmy uznać, że każdy przedszkolak ma wiarę " świadomą ". W pewnym sensie z pewnością tak.

Może jesli by szło o samą wiarę to ok, tylko w naszych czasach wiara jest związana z wyborem wyznania i być może własnie szczególniej do tego wyboru jest potrzebna wiedza i dojrzałość. Wtedy wyznanie chrzescijańskie było jedno, nie mozna było popełnić błędu w obrębie samego chrześcijanstwa. Obecnie wyznań chrzescijanskich i ich odłamow jest pewnie wiecej niż się nam wydaje. Bez wiedzy nie sposób świadomie wybrać.

Nie bierzesz pod uwagę że ten etiopczyk był prozelitą, znał dobrze judaizm i miał wiarę w Boga, a własnie zastanawiał się nad proroctwem mesjańskim. I tą lukę objaśnił mu Filip.
Zgadzam się że do wiary nie trzeba wielkiej teologii, bo teologia zwłaszcza w dzisiejszej formie to też mądrość tego świata, i niewiele różni się jej wartość od starożytnej greckiej filozofii.
Jednak sam zasób wiedzy (wiedza o zmartwychwstaniu) to jeszcze nie wiara. Ateista będący religioznawca może więcej wiedzieć o jakiejś religii niż 95% jej wyznawców, co nie oznacza automatycznie że zostanie jej wyznawcą i stanie się wierzący. Bo sama wiedza to nie prawdziwe poznanie i zrozumienie.

Sama wiedza nie wystarczy. Wybrać wiarę/wyznanie to jeszcze nie znaczy wierzyć ŁAska wiary jest do tego potrzebna. Pewnie, że w tym sensie, o którym piszesz owieczko, że na początku chrześcijaństwa było jedno chrześcijaństwo, wiec wybór był prosty, masz rację. Ale idąc śladami historii większośc odłamów możemy "odrzucić" jesli tylko zachowamy logiczne spojrzenie. Zostaje kilka mozliwości. Tu wchodzą do gry dogmaty np. o Niepokalanym Poczęciu Jezusa itp. Ale są też argumenty w postaci świętych i cudów jakie działali albo w jakich uczestniczyli. Np. św Jacek uzdrawiał niewidomych i przywracał słuch, św. o. Pio nosił stygmaty przez 50 lat itp. to tez są konkretne przykłady... Wiara nie jest czymś, co można zrozumieć, a tym samym przyjąć lub odrzucić, nie tędy droga. Wiara to zawierzenie, przyjęcie Boga i przewartościowanie własnej hierarchii wartości względem tego przyjęcia. Co nie wyklucza oczywiscie "zdobywania" wiedzy o Podmiocie naszej wiary

Niepokalanym Poczęciu Maryi, bo to do Niej odnosi się dogmat.

Jesli chodzi o odłamy, piszesz Wojtku, że łatwo odrzucić większość, idąc tokiem myslenia, że zostawiamy te, które są w najwiekszej ciągłości od czasów pierwszych chrześcijan - zgodzę się, łatwo o taką selekcję. Jednak to nie daje pewności, że wyznania te wychodząc z dobrego źródła nie zbłądziły w swoich naukach. Może nowe wyznania są odpowiedzią na to, że część ludzi nie może zgodzić się z naukami tych wyznaniań, które są że tak powiem, z głównego pnia. Jesteśmy ludzmi, bywamy omylni - mozemy równie dobrze wlec za sobą błędy, które powstały załóżmy 1300 lat temu. Oczywiście, że wybór wyznania nie gwarantuje wiary, ale wydaje mi się, że wybór wyznania nie powinien dotyczyc ludzi niewierzących - to raczej już wierzący dokonują takich wyborów.

Oczywiście, że chodzi o MAryję, tak uprosciłem-sorka.
Tez sie z Toba zgadzam w pewnym stopniu, ale wiele osób "wybiera" wyznanie, bo tak jest im wygodniej. Bo łatwiej o rozwód, bo sie zakochali w "innowiercu" itp. Poza tym Kościół-jako Oblubienica Chrystusa, jest nieomylny, a "bramy piekielne go nie przemogą". Pewnie, że ludzie Koscioła (niestety!) błądzą, mylą swoja nauke z nauka Chrystusa, itd Jednak nauka czerpie bezpośrednio z Biblii, a historia pokazuje jak to było step by step. No i upieram sie, że wiara to nie wybór tego, co mi sie podoba, tego, o czym sie najwięcej dowiedziałem. Pozdrawiam

Ale to tym bardziej potwierdza moją tezę.



Prawdziwe poznanie i zrozumienie też jeszcze nie oznacza wiary. Nie dość na tym - bywali tacy, którzy uważali, że prawdziwe poznanie i zrozumienie istoty chrześcijaństwa musi prowadzić do ateizmu.



No, nie tak do końca. Niektórzy egzegeci wyróżniają nawet setki różnych tradycji w obrębie pierwotnego chrześcijaństwa.



Oczywiście że tak. Tylko co wtedy ci ludzie odrzucają - tylko " jakiś tam Kościół " ? We wszystkich Kościołach są rzeczy, z którymi trudno się zgodzić. Należy jednak uważać, by nie tworzyć sobie Chrystusa na swój obraz i podobieństwo.

Czy jeśli ja zdefiniuję sobie wiarę i ktoś się nie zgodzi z tą definicją ( stwierdzi z oburzeniem, że jest fałszywa bo niezgodna z jego definicją i z tym jak on wierzy) to nie będzie to zwykłe narzucanie innym swojego rozumienie wiary? Przecież chyba definiować wiarę można sobie jak się chcę.
Może pytanie w tytule powinno brzmieć: "Czym jest dla ciebie wiara?" albo "Jak definiujesz wiarę?"?