na jakiej podstawie tak twierdzisz?

Pisałem to wyżej, na poprzedniej stronie (viewtopic.php?p=427395#427395) ale jakoś nikogo to nie zadowoliło

A na jakiej podstawie Ty twierdzisz, ze tak nie jest?

Sens, zlo, dobro itp to terminy stworzone przeza czlowieka, po to, zeby lepiej rozumial otaczajaca go rzeczywistosc. To sa rzeczy, ktore jako takie w naturze nie istnieja, i dla kazdego czlowieka maja troche inne znaczenie. natura nie ma emocji, natura nie rozroznia rzeczy na dobre i zle. To my nadajemy roznym rzeczom i zjawiskom charakter.

Ponieważ życie też ma swój koniec.



Nie - może być nim tylko coś, co samo nie ma końca.



" Skutek " to też pojęcie stworzone przez człowieka.



W takim razie pojęcia " zło " i " dobro " nie są konieczne do lepszego rozumienia rzeczywistości, skoro w niej nie występują. Gdyby w rzeczywistości nie występowało drzewo, to pojęcie " drzewo " też nie miałoby żadnego zastosowania. Rzeczywistość można zrozumieć bez odwoływania się do pojęć " dobra " i " zła " - tak przecież czyni nauka. Jednak zrozumienie to jedno, a poczucie sensu to drugie. Można zapytać, czy człowiek mógłby egzystować w tej rzeczywistości bez wypracowywania pojęć dobra i zła, a jeżeli nie, to dlaczego nie mógłby, skoro dobro i zło w rzeczywistości nie istnieją.

Przecież póki żyjemy mamy to "życie" a po śmierci być może pojawi się jakiś nowy powód aby odczuwać sens. Teraz sensem dla mnie są ludzie i życie dla nich i siebie. Oni raczej nie wyginą przede mną tak że będę miał okazje pomyśleć że życie nie ma sensu. To nie musi być tak że sens jest zawsze ten sam.

Zresztą czy szukanie sensu jest bezsensowne? Jeśli nie to sens zawsze istnieje. To jeszcze jeden cel czy sens życia.

Jeszcze o niechcianych odczuciach.
Jeśli mnie coś boli to nie myślę sobie że mi wszystko jedno bo Boga nie ma i niechby mnie bolało dalej bo Boga nie ma. Wtedy czuje ze sensowne jest pozbycie się bólu.

W powyższym cytacie występuje błąd logiczny, ponieważ zestawiasz pojęcia abstrakcyjne (dobro/zło) z pojeciami materialnymi (drzewo).
W ten sposób to raczej zamiast rzeczowej dyskusji, tworzy się dowcipy: "Jakie jest ulubione danie (materia) dresiarza ? Ulubione danie dresiarza to danie (abstrakt) komuś w mordę"

A tak na poważnie to "drzewo" ma swój fizyczny podmiot+skojarzenia z nim związane, natomiast "dobro/zło" ma tylko skojarzenia (dodatkowo zmieniające się w czasie). Więc conajwyżej możemy zestawić skojarzenie ze skojarzeniem.



Ponieważ jestem ograniczony przez swoje "ludzkie postrzeganie" ciężko mi sobie to wyobrazić. Natomiast mogę sobie wyobrazić że pojęcia "dobro i zło" mają znaczenie UŻYTKOWE (wypracowne dla konkretnych celów np: przetrwania) a nie ABSOLUTNE. Ciekawszym i mniej "zamulonym" problem od dyskusji nad dobrem i złem jest wg mnie dyskusja na tematem: czemu świat kieruje się przetrwaniem z sekundy na sekundę? Czy jest to przypadek czy coś zaprogramowanego? Dla wierzącego odpowiedź jest chyba prosta: bo Bóg jest Dobry i Dobro ma tu znaczenie Istnienia i Rozwoju. Agnostyk też ma prostą odpowiedź. Natomiast ciekawi mnie jak stan (tj. istnienie siły przetrwania) obecny opisują ateiści?

P.S. Dla mnie jest to fenomenalne i ekscytujące, że istnieje coś tak oczywistego jak czas i trwanie materii w czasie

Nie, to nie ja je zestawiam - to ludzie ( jak zauważył mój rozmówca ) nadają rzeczom taki charakter. I tu nie ma różnicy. " Drzewo " też jest pojęciem abstrakcyjnym - nie istnieje żadne " drzewo jako takie ", czysta " drzewność ", istnieją tylko konkretne drzewa, które ujmujemy tym właśnie pojęciem.



Oczywiście, nie ma problemu, ale w ten sposób odrzucamy całkowicie jakąkolwiek bezinteresowność. I nie rozwiązujemy problemu, dlaczego właściwie mielibyśmy np. dążyć do przetrwania. Jak już kilka razy pisałem - świat przyrody dąży do przetrwania, ponieważ ma to " zapisane w genach ". My również mamy to zapisane w genach, ale, dla odmiany, jesteśmy istotami refleksyjnymi, i nam nie wystarczy to, że mamy coś zapisane w genach ( dobry przykład to rozwój genetyki ), my mamy możliwość przeciwstawienia się temu, co mamy zapisane w genach ( np. samobójcy przeciwstawiają się swojemu genetycznie uwarunkowanemu pędowi do przetrwania, i jakoś im to wychodzi ), i musimy zapytać, czy powinniśmy się przeciwstawić, a jeżeli nie, to dlaczego nie.

Jestem ateistą i jestem szczęśliwy.
Mam zamiar skończyć ciekawe studia, dostać pracę, znaleźć miłość w życiu, no i spełnić marzenia. Stawiać sobie cele i dążyć do ich spełnienia, co pozwoli mi samemu czuć się spełnionym i poczuć, że wykorzystałem życie do końca.

To jest mój sens życia

Supozycja prosta – jest to znak poszczególnego przedmiotu, np.: „Zając przebiegł mi drogę”.
Supozycja formalna – jest to wyraz, który dotyczy całego gatunku przedmiotów, np.: „Zając jest pospolity w Polsce”.
Supozycja materialna – jest to użycie danego wyrażenia jako znaku, np.: „Zając” ma 5 liter. (wyraz „zając”).

A czy konkretne "drzewo" będzie istnieć jeśli użyję go w supozycji prostej?

Steven Weinberg, amerykański uczony, laureat Nagrody Nobla z fizyki, i konsekwentny ateista, opublikował we wczorajszym dodatku " Europa " do " Dziennika " artykuł pt. " Jak żyć, kiedy nie ma Boga ". Wprawdzie na temat są tam tylko ostatnie akapity, ale i tak warto się zapoznać.

http://www.dziennik.pl/dziennik/europa/ ... _Boga.html

Myślałem sobie kiedyś że lepiej by było gdybym nie istniał. Ale gdybym nie istniał nie mógłbym niczego zdziałać. Mnie by nie było ale inni i tak by istnieli i cierpieli. Ten kto chce w takiej sytuacji nie istnieć jest (moim zdaniem) egoistą. Nieistnienie jest może "fajniejsze" (dla kogo?) ale czy lepsze?

A co to ma do rzeczy?



Wyjaśnij dlaczego?
Wyjaśnij dlaczego zakładasz, ze życie ma koniec? Przecież nawet jak wymrze cała Ziemia, to możliwe, że istnieje życie na innej planecie.


Każde pojęcie jest stworzone przez człowieka, ale nie każdy desygnat istnieje tylko w ludzkim umyśle.
Skutek nie ma materialnego desygnatu, ale ma desygnat funkcyjny.
Jeżeli nie będzie istniał człowiek, to nie będzie istniał "sens", bez człowieka, skutki jakichś procesów będą istnieć zawsze.


Kolejna bzdura - jeżeli piszesz o zrozumieniu, to piszesz o człowieku. Jeżeli piszesz o człowieku, to o jego aparatach pojęciowych - a więc dobro i zło są konieczne.


Można, ale ludzka egzystencja nie ogranicza się do rozumienia fizycznej struktury wszechświata.

Widzę, że Johnny99 dalej zamiast dyskutować wymyśla coraz bardziej absurdalne "argumenty", żeby tylko prowokować.
Zastanawiam się, kiedy zacznie się droczyć o to, że "tak" rzeczywiście znaczy "tak" a nie "nie"...

Dzięki za ten link.

Weinberg dotknął sedna problemu. Nie wiem czy każdy niewierzący to dostrzega, ale Weinberg doskonale wyartykułował pewną pustkę. Teraz tylko nie wiem co lepsze, duma, ponura satysfakcja, czy może radosna beznadzieja?

Mężne znoszenie rzeczywistości jaka jest, a raczej jaką nam przedstawia rozum. I sprawdzanie czy się nie mylimy

Jednak zawsze istnieje pewien rodzaj rozpaczy i to właśnie na zmierzeniu się z nią polega owa satysfakcja.