Najpierw jest wiara, a potem wiedza, więc wiara jest podstwą wiedzy. To co dziś jest wiedzą kiedyś było obiektem wiary. Naukowcy wierzyli w jakieś prawo, więc prowadzili badania aby się dowidzieć czy rzeczywiście mieli rację. Jeśli tak wiara stała się wiedzą. Zjawiska wykraczające poza zdolność poznawczą nauki są ciągle obiektem wiary, np. powstanie materii lub to z czego jest zbudowana najmniejsza jej część.

Jesli chodzi o pokój to mówisz o czymś co można łatwo sprawdzić , natomiast wiara wchodzi w grę jesli nie mamy możliwości, lub nie potrafimy czegoś sprawdzić.

Nie, ci naukowcy nie wierzyli w to prawo, tylko na podstawie takich czy innych przesłanek stwierdzili, że może ono istnieć, po czym zaczęli to sprawdzać. Nie ma tu mowy o bezpodstawnej i nieweryfikowalnej wierze takiej jak religijna, która jest wiarą tylko dla samej wiary, a jej prawdziwości nie da się w żaden sposób zweryfikować.

Podstawy są i to wiarygodne, zweryfikować można, jeśli się potrafi oczywiście, a jeśli nie, to możemy jedynie powiedzić że nie potrafimy zweryfikować tak jak wielu niezbadanych rzeczy we wszechświecie.

To znaczy trzeba umrzeć. I o weryfikacji można mówić tylko wtedy, jeśli
miałoby się okazać, Bóg istnieje.

Poza tym osobiście kłóciłbym się do tego czy są podstawy. Ale to już chyba przerabialiśmy.

Dobrze powiedziane.

A podstawy, to i scjentolodzy mają (a to jedno z bardziej bezsensownych wyznań i pobija ich tylko Latający Potwór Spaghetti) i to też uzasadniane bardzo obszernie i przez przeróżnych ludzi.

Nie. To jest tylko jedna z możliwości. Może zostać odkryte coś, o czym ludzie nie mieli pojęcia, czego nawet sobie nie wyobrażali.
Małe dziecko poznając świat, nie weryfikuje swojej wiary z rzeczywistością, a po prostu zapisuje "czystą tablicę" - poznaje.

Nie - naukowcy wiedzieli pewne rzeczy i na ich podstawie wierzyli w coś innego - co badali. Żeby czegoś szukać, trzeba wiedzieć czego.
Bóg pozostanie ciągle obiektem wiary, bo ani nikt nie ma żadnych przesłanek na jego istnienie.

kolejna bzdura - wiara może dotyczyć i tego i tego.
Mogę to łatwo sprawdzić ale nie muszę. Do póki nie sprawdzę, pozostaje to wiarą.

Jest różnica między " błędnym poglądem " a " fałszem lub kłamstwem ". Ponadto, jest też ( a przynajmniej powinien być ) stale obecne zastrzeżenie, że być może to jednak ja się mylę, a oponent ma rację. Albo - może w większej części ja mam rację, ale to nie znaczy, że oponent myli się we wszystkim. Albo - oponent się wprawdzie myli, ale z jego poglądów mogę wyciągnąć pewne wnioski istotne także dla mnie. Mogą być zapewne jeszcze inne możliwości. Na wszystkie się jednak zamykamy, jeśli z góry zakładamy brak szacunku. Można na przeciwny pogląd odpowiedzieć: " hmm, nie zgadzam się, ale pomyślmy nad tym ", a można też odpowiedzieć: " plepleple, to fałsz i kłamstwo ". Z tej drugiej, pozbawionej szacunku postawy nie zyskamy niczego, poza pogłębieniem niechęci do inaczej myślących.

o_O podpisujesz się pod tym co napisałeś? Uważasz że jakiś ateista jednak może mieć rację i Boga nie ma?

A co w tym jest takiego sensacyjnego ?

Jak dla mnie wielka

Do tej pory uważałem katolików, którzy mają już ugruntowany ogląd na świat za (wybacz porównanie) beton i kropka.

A tu proszę

Po pierwsze, może oponent ma rację, ale to nie do mnie należy to wykazywać. Sznuję go (nie jego poglądy) na tyle, by wierzyć, że potrafi to uzasadnić. Oczywiście, że się uczę od swoich oponentów, ale właśnie z mini walcząc!
Po drugie, jeśli masz na myśli takie minimum, które polega na tym, że uważam, że te poglądy są warte tego, by je zwalczać przy pomocy argumentów a nie inwektyw, to zgoda. Ale jest to szacunek do poglądów jako pewnej siły społecznej, niekoniecznie do ich wartości poznawczej (jakby tego nie rozumieć).

Posiadanie ugruntowanego poglądu na świat nie wyklucza ( a nawet nie może wykluczać ) zachowywania zdrowego dystansu.



Jeżeli ta walka odbywa się w sposób merytoryczny, to już zakłada jakiś szacunek do oponenta ( brak szacunku to byłaby walka niemerytoryczna - wyzwiska, lekceważenie, dyskryminacja, palenie na stosie itd. ).

Ale przecież to napisałem.

Przecież wiara jest pozbawiona zdrowego rozsądku i dlatego jest wiarą.
Zresztą znam kilku prawdziwych katolików (takich co to nie tylko chodzą do kościoła w niedziele itp.) i im nawet przez myśl by nie przeszła idea że oni się mylą.

No skoro Ty już z góry wszystko wiesz, to ja tu nie mam nic do wyjaśniania.