"Bóg pragnie obdarować ludzi miłością" ..." Bóg pragnie dla nas szczęścia.."

Bardzo fajne pragnienia. Szkoda, że to tylko pragnienia.

Mam wrażenie, że głównym problemem w porozumieniu jest znaczenie poszczególnych słów i pojęć. Słowa mają różne znaczenia. A szczególnie to jest widoczne na drodze wiary, kiedy poszczególne słowa są na nowo odkrywane, na nowo pokazywana jest ich prawdziwa treść. Na pewno mieliście coś takiego. Przykład? Znaczenie słowa miłość. Znaczenie słwa obraz Boga. Znaczenie słowa grzech, zranienie, miłosierdzie, przebaczenie itp, itd... przez to się często nie rozumiemy mówiąc niby tym samym językiem. W wierze jest przedziwne to (co mnie zaskoczyło), że znaczenie słów nie tylko się zmienia trochę, ale często o 180 stopni. Wiele rzeczy jest faktycznie jak śpiewa Magda Anioł "do góry nogami". To fantastyczne uczucie. Takie co jakiś czas olśnienie - aaaa czyli to jest inaczej niż myślałam do tej pory.

Przeczytałam wątek, w którym pięknie pisał Mały_Kwiatek. Ja mam tak samo jak On. Nie jestem uczona, nie preczytałam żadnej Encykliki, książki religijnej, nawróciłam się nie znając właściwie Biblii - więc nie będę już zabierała głosu w dyskusjach jak ta tutaj. Poza tym moja wiara to jak maleńkie piórko na dłoni i nie chcę się skupiać na rzeczach w wierze nieistotnych. Niepotrzebnych. Bo wiara tak naprawdę jest prosta. I dla ludzi myślących prosto. Którzy potrafią przyjąć do świata swego życia coś, co z tego świata nie pochodzi. Dla rybaków. Dla grzeszników. Dla poszukujących Boga żywego, tego, który jest i który mówi poprostu "Pójdź za mną". To naprawdę staje się proste. I piękne. Nie ma nic bardziej fascynującego, godnego zachodu poszukiwań niż On sam. Z pewną uwagą. Chcemy Go zamknąć w pojęciach i słowach jakie znamy. On zna inne. On jest Inny. Zależy Mu na tym, by Go poznać. By nauczyć nas Siebie samego. Czy to jest możliwe z książek? Nie wiem, bo jak próbowałam, to nie rozumiałam... więc nie czytałam. To tylko On sam może nauczyć nas siebie. W relacji. W obecności. W obecności Jego pięknej miłości. I nie da się o niej napisać słowami, jaka ona jest, bo nie ma słów, brakuje słów, które mogłyby ją opisać. Więc jak można o niej przeczytać? Podobnie nie ma słów, jakie mogłyby opisać Boga jaki On naprawdę jest - bo się nie da. To wszystko co jest napisane, czy co ja piszę, to tylko pewna blada próba. Ale moja. Potrzebna na drodze wiary, którą każdy z nas podąża indywidualnie. A jeżeli zbaczam z drogi, to co? Nic. On sobie z tym poradzi, jeżeli to jest dla mnie ważne.

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy odpowiadali na moje pytanie. Wiem, że Bóg mnie kocha , widzę, że troszczy się o mnie . Ale pragnę czegoś więcej...podejść bliżej do Niego ...wejść w relacje z Oblubieńcem ...(wróciłam z rekolekcji ). Czuję się brudna ,rozkładająca - jak śmietnik w lecie, jak stara, bezzębna, okryta łachmanami żebraczka .Dlatego pytam : Panie ,czy Ty mnie chcesz ? Czy Ty Przepiękny Królu mnie widzisz? Czy jestem Ci potrzebna? Czy Ty mnie kochasz?(wiem ,że mnie kochasz, ale...). Przepraszam , bo może to co piszę jest nieodpowiednie na to forum . Sama o sobie myślę " stara wariatka, ludzie nie mają takich problemów , tylko mi odbija ".Wchodzę w emocje i płaczę ,trudno jest to wszystko opowiedzieć. Wybieram się do psychologa (chrześcijanin). Dlatego dziękuję jeszcze raz za wszystkie dobre słowa i odpowiedzi na temat pytania.