Nie jestem ateistą. Nie wiem skąd Ci się to wzięło?

@Johnny99

"czy chciałbyś, żeby twoja ukochana osoba nigdy nie umarła" (...) tylko po to, by nie odpowiedzieć jak każdy normalny człowiek: "tak, oczywiście że chciałbym"

Powiedzmy, że ja, ateista, mógłbym odpowiedzieć jak każdy, normalny, człowiek. Tylko czy z faktu, że czegoś chciałbym wynika, że się to spełni jeśli uwierzę w X?

Zastanawiam się nad pewną sprawą i nie piszę tego tendencyjnie. Ateista wierzy, że po śmierci trafia w obieg pierwiastków w przyrodzie, kończy się jego człowieczeństwo. Dlaczego chowa swych zmarłych na cmentarzach i odwiedza te miejsca? Wierzący przychodzi sobie 'pogadać' z bliskim, bo wierzy, że jego dusza jest niedaleko i mają kontakt. A niewierzący?

A to wiara i religia nie sa soba powiązane? Ty jesteś tylko wierzący, a nie jestes wyznawcą żadnej religii?

Gdzie mówisz wprost?

To ma wspólnego , że jest odpowiedzią na twoje zapytanie.

Zasadniczo skoro jest racjonalne, czyli przemawiaja za nim pewne uzasadnione racje , to jest czymś dobrym.
Naiwne ocalenie komuś życia właśnie z takiego powodu, że jest naiwne może sie obrócić przeciwko samemu naiwnemu...

Bo ateizm to taki skrajny przypadek wiary sceptycznej, czyli odrzucenie jakiejkolwiek wiary.To przeciwległy biegun do wiary tak naiwnej,że pewnej, pomimo braku dowodów.

Nie będę mówic kto tu ucieka...
Sceptycytyzm to dla mnie uzasadniony krytycyzm, czyli postawa odrzucenia wszystkiego co jest nielogiczne bądź nieracjonalne.

Ateista nie moze byc fundamentalistą w przeciwieństwie do katolika. Bo ateizm to ani religia , ani pogląd polityczny ani ideologia.

Nie kazdy ateista tak robi, że chowa.Nie którzy spalają zwłoki a szczatki rozsypują gdzieś tam. Wg prawa w Polsce te szczatki nalezy pochowac na cmentarzu, więc innej opcji nie ma.

Ale dlaczego przychodzi pogadać akuratnie na cmentarz?Czy dusza zmarłego pozostaje w ciele?

Niewierzący odwiedza miejsce pochówku, w którym to szczątki zmarłego przecież "przebywają".

Naprawdę nie tylko chrześcijanie. Różni ludzi robią prowokacje.


Działania Boga też nie można wykluczyć. Faktem jest, że są rzeczy, które nie można wytłumaczyć nauką i trzeba to przyjąć, a nie robić z ludzi dewotów i fanatyków.

Czym innym jest przyjąc do wiadomości ,że nauka nie jest w stanie czegoś wyjaśnić. A czym innym jest z racji niemożności wyjaśnienia czegoś, przypisywanie temu czemuś nadprzyrodzoności.

Nie pozostaje, ale to sprawa naszej psychiki...tak żyjącemu łatwiej. Ja mam zdjęcie w komputerze i też często je otwieram myśląc o bliskich mi osobach. Wierzę jednak, że moje słowa nie pozostają w próżni. Tworzymy wszyscy jeden Kościół.


Tylko po co? To nie jest człowiek, to materia organiczna podlegająca procesom mineralizacji i humifikacji. W przypadku kremacji: składniki popielne. Odwiedzacie pomniki? (to bez złośliwości, ja tego nie rozumiem).

Zabronisz? Tak mamy, uznajemy, że Bóg czasem ingeruje wskazując nam naszą niedoskonałość i zachęcając do wiary.
Może mamy bardziej wyostrzone zmysły i zapytujemy: a jak to mogło zaistnieć skoro to niemożliwe?
Znasz określenie terminu dewocja? Obawiam się, że nie bardzo.

Przy wykluczeniu (nie odrzuceniu) wszystkich źródeł psychicznych i fizycznych oraz konsultacji z osobami, które badają szerzej takie zagadnienia, nie można powiedzieć, że nadprzyrodzone pochodzenie takiego zjawiska nie jest możliwe.

No ale skoro duszy tam nie ma, to po co udajesz sie właśnie w "to" miejsce ?


Ja przecież piszę ,że odwiedza szczątki.Czy odwiedzanie pomnika, aby przez chwilę byc bliżej tych cząstek ,które kiedyś tworzyły bliską osobę, to coś złego?A zachowanie pamiątek po kimś?

Po wykluczeniu, wszystkich znanych nam w danej chwili źródeł....
A co z tymi ,których jeszcze nie znamy?

Nie odczuwam tęsknoty. Lecz cieszę się niezwykle, gdy moja ukochana jest blisko mnie. Nigdy też nie chciałem, by wszystko to trwało w nieskończoność. Zawsze odpowiadałem: dla mnie liczy się tu i teraz, a co będzie później, to mało ważne.



Też chciałbym by było niebo, ale tu, na Ziemi, wśród naszych braci. By była iście komunistyczna utopia - bez wojen, gdzie każdy ma chleb i wodę, gdzie każdy jest równy i wolny.
Sceptycyzmu nikt nikomu nie narzuca. Sceptycyzm to postawa się wytwarzająca stopniowo (oczywiście u zdrowo rozwijanej postawy areligijnej). Znam niestety osoby, które nazywają się ateistami w wieku lat 13 i na dobre im to nie wychodzi. Nie są przez to ukształtowani w żadną ze stron.


Domyślam się, że tym owym lekarstwem miałaby być religia, która to obiecuje niebo za spełnienie pewnych kryteriów.
I oczywiście - zapewne miło by było być nieśmiertelnym, nie mniej jednak za sprawą ludzkiego rozumu, a nie za sprawą łaski któregokolwiek boga.
Odczytywać - nigdzie nie odczytywałem o sceptyzmie, lecz wypracowałem w sobie tę postawę. Kwestia osobistego wyboru. Lecz nie wykluczam istnienia ludzi, którzy są sceptykami dla zasady (i zazwyczaj są to osoby niedojrzałe w swej postawie).

Możesz rozwinąć?

Zdarzało się to w przeszłości. Cuda, które zostały wyjaśnione przez naukę przestały być uznawane jako cuda. Podkreślałam kilka razy: chodzi o zdarzenie uznane za niewytłumaczalne naukowo dzisiaj. Jeśli dowiemy się jakie mechanizmy naprawcze mogą zadziałać by nagle odzyskać wzrok przy braku siatkówki to cudem być przestanie.