Userowi 885949040 pozostaje współczuć rodziców...

Niestety trudno się nie zgodzić z koleżanką, która kilka postów wcześniej napisała, że to rodzice decydują o kształceniu dziecka.

I, przepraszam za szczerość - ale jeśli wylosowali ci się rodzice mało rozgarnięci - to masz pecha. Musisz doczekać do pełnoletności - taki system.

Ja bym na twoim miejscu chodził i zadawał katechecie różne trudne pytania...
Ubawisz się setnie patrząc na bezradność biedaka, o ile oczywiście tylko nie dasz się wyprowadzić z równowagi.

Zresztą to bardzo dobre ćwiczenie na przyszłość - panowanie na emocjami w sytuacji potencjalnie konfliktowej - ćwicz, jak masz okazję - na pewno ci się przyda w dorosłym życiu.

Powodzenia.

Wiesz co, Margaret_ko, niewątpliwie forma wypowiedzi @885949040 jest na poziomie 13-latka (którym on zresztą jest), ale argumenty, które podaje, odbieram naprawdę jako dużo dojrzalsze niż Twoje – 20-latki.

Jeśli ktoś wierzy w Boga z podanych tu przez Ciebie powodów, czyli tego jak go uformowali inni, to jest to raczej kiepski powód.
Wiara powinna wynikać z wewnętrznych przekonań człowieka, a nie tego, że ktoś nas nauczy (wbije do głowy), że mamy myśleć tak a nie inaczej. Jeśli to właśnie, o czym piszesz, jest podstawą Twojej wiary, to on w swojej niewierze ma nad Tobą znaczną przewagę – ma swoje przemyślenia, wyciąga własne wnioski i już, chociaż ma dopiero 13 lat, samodzielnie poszukuje (wierzy w naukę, i tam właśnie szuka potwierdzenia świata).

Poza tym, o jakim braku wiedzy Ty tu mówisz? Że brak wiary wynika z braku wiedzy? To kompletna bzdura. Można mieć ogromną wiedzę na temat chrześcijaństwa i katolicyzmu, znać doskonale PŚ... i w ogóle w to nie wierzyć. Wielu ateistów o mocno ugruntowanych poglądach tak ma. Choćby tu na forum. W dodatku ta wiedza w przypadku niektórych z nich, znacznie przewyższa Twoją – wierzącej katoliczki. Znajomość tematyki wcale nie musi przekładać się na wiarę.
Podobnie ze wspomnianym przez Ciebie uczestnictwem w praktykach religijnych. Wiedza o tym jak one wyglądają i przebiegają, to jedno. A wiara w to, o czym tam mowa, to drugie.



Zdecyduj się. Jeśli traktujesz go jako tylko trzynastolatka z gimnazjum, który jest ateistą wyłącznie dlatego, że to " taaaaaaaaakie modne", to nie zadawaj mu pytań, na które nastolatek ma prawo jeszcze nie znać odpowiedzi.
A jeśli oczekujesz od niego dyskusji na poziomie bardziej zaawansowanym, to traktuj go z szacunkiem należnym takiemu rozmówcy.

-Vi- nie zrozumiałyśmy się
Wyjaśnię raz jeszcze o co mi chodziło.
Silna wiara, którą nie jest łatwo zachwiać bierze się z właściwej formacji religijnej (tylko obawiam się, że ty wcale nie wiesz co ten termin oznacza; formacja religijna/duchowa to systematyczne zgłębianie swojej wiary SAMODZIELNE oraz rozwijanie swojego życia duchowego - dlatego tutaj nikt nie może "nakłaść do głowy") oraz z wiedzy (jeżeli jestem "letni" i nie mam wiedzy, to czytam pierwszy, lepszy "argument" antyreligijny typu: KK mówi, że Maryja była dziewicą a w PŚ tu i tu jest napisane, że Jezus miał braci - i już to zasiewa w moim sercu podejrzenie, nieufność, ponieważ nie zgłębiałam nigdy tej tematyki, nie wiem o co tutaj chodzi i moja wiara zaczyna się chwiać w posadach w miarę dalszego czytania tego typu "rewelacji").

Bardzo bym chciała poznać te przemyślenia i wnioski autora, bo ja na razie nic o nich nie wiadomo.

Jeśli mam go zacząć traktować poważnie to chciałabym, żeby odpowiedział na jedno, proste pytanie: dlaczego nie wierzysz?
Czy mając 13 lat nie można odpowiedzieć na takie pytanie? Szczerze wątpię.

Oj dziewczyny, z Wami to urwanie głowy. Męczycie mnie pytaniami nie związanymi bezpośrednio z tematem, zrobicie post factum uśmieszek niewinny jako ta lelija wonna, a ja zbieram od modów po uszach.

Niestety prawda. Jak Cie lubię, czasem palniesz takie głupstewko, że aż ręce swędzą aby Cię uszczypnąć w to albo owo celem przywołania do porządku.



Ale niestety popastwiłaś się przy okazji nad naszym pytającym młodzianem. A po co? Chłopak Cię ostatnio zaniedbuje ?


A diabli raczą wiedzieć skąd bierze się ten ateizm tym bardziej, że ostatnio ateistów jakby na kopy i grosy. Poza tym równie dobrze można ateizm przenosić droga płciową. Ot po prostu, szanowna mamusia ateistka z niemałą pomocą czcigodnego tatusia atusza - majstrują sobie malutkie i słodziutkie ateiściątko, które bynajmniej w wieku późniejszym nie zaprząta sobie głowy genezą swej niewiary, gdyż "genetycznie" takim się urodził i wzrastał. Widzisz - możliwe i proste jak prącik.
A czy Ty Margaret_ko jesteś na pewno dobrze (przez formacje/ruchy religijne) uformowana, skoro nie mieści Ci się w głowie, że formowanie religijne nie jest bynajmniej człowiekowi do życia koniecznie potrzebne? ?


A przypomnij sobie, gdy ty miałaś trzynaście lat, potrafiłaś uzasadniać swoje poglądy i potrzeby na modłę tej dzisiejszej dwudziestolatki, jaką się stałaś? Myślę, że wątpię. Daj chłopakowi czas, nabędzie wiedzy, ogłady i doświadczenia jak w zawoalowany sposób wyrazić to co myśli i czuje, tak by nie narażać się na miano aroganta. Popatrz na nasze forum, znajdziesz i sześćdziesięciolatków, którym przydałaby się kindersztuba .


Mnie tacy domorośli "ateusze" również na forum irytują, myślę że bardziej aniżeli Ciebie, bo robią koło pióra "oświeconym" (cokolwiek by to miało znaczyć) bezbożnikom, humanistom, racjonalistom i innowiercom. Trudno taka ich "uroda" i takie prawo. W naszym konkretnym przypadku znów przypominam, że @885949040 jest trzynastolatkiem. Zwróć uwagę jak w jednym z wczorajszych postów wyraził miłe zaskoczenie, że traktujemy jego problem poważnie. On poznaje forum i dopiero od wczoraj uczy się tutaj netykiety. Spoko, ja myślę, że skoro damy mu dobry przykład wyjdzie na ludzi i z własnej inicjatywy zacznie zgłębiać publikację wyjaśniające jego "zaprzaństwo" .

Nie lubię odbijać piłeczki lecz wyjątkowo sobie ulżę. Takich młodych "artystów" mamy i po stronie teistycznej. Często pierwszym zakładanym wątkiem przestraszonego katolika jest standardowe pytanie ~jadłem mięso w piątek (post) czy trafię za to do piekła? Nie wyśmiewamy jednak tych małolatów lecz opierając się na nauczaniu i Ty, i ja, i pozostali (choć z innych parafii ) odpowiadamy zgodnie z wykładnią Kościoła.
(O egzystencjalnym problemie nr 1 naszego forum, czyli seks made in Vatican nie wspominam, aby nie robić w tym wątku śmieci )

I o to chodzi w tej forumowej zabawie i nauce bezcielesnego współżycia w sieci . Howg!

Swojej wiary – tylko najpierw trzeba wiedzieć jak to jest ta twoja wiara, i czy w ogóle ona jest. Nie jesteśmy na stałe przypisani do tego, w czym nas jako dzieci wychowywano (czyli właśnie wkładano nam do głowy).

Odrzucić daną religię (czy jakikolwiek pogląd) można już na podstawie tego, że nie zgadzasz się z jej głównymi założeniami. Np. wizji boga/bogów, czy świata jaką prezentuje. Nie trzeba znać czegoś szczegółowo, by wiedzieć, że nam to nie odpowiada, nie wierzymy w to, czy nie utożsamiamy się z tym. Ty też nie poznałaś dogłębnie każdej jednej religii, którą odrzucasz.
Ja się nie zagłębiałam w to, czy Jezus miał braci. Nie jest mi to potrzebne do tego, by odrzucić chrześcijaństwo i katolicyzm.



No jeśli uparcie będziesz ignorować argumenty o tym, że wierzy w naukę i tam szuka potwierdzenia świata, to się nigdy nie dowiesz.
A poza tym bardzo dobrze ujął to Otto:
"Daj chłopakowi czas, nabędzie wiedzy, ogłady i doświadczenia jak w zawoalowany sposób wyrazić to co myśli i czuje, tak by nie narażać się na miano aroganta."
13 lat to jest dobry wiek do tego, by zacząć sobie zadawać pytania i zacząć szukać na nie odpowiedzi. I ten chłopiec to robi. Zaczyna kształtować swój światopogląd. Dużo jeszcze przed nim, ale i czasu ma mnóstwo.

Otto, to dopiero było "na poziomie".

Właśnie dlatego nie mieści mi się to w głowie.

Więc może powinnaś teraz uformować się w nieco innym kierunku. Tak, aby potrafić zrozumieć, że inne światopoglądy też istnieją, i w dodatku nie są wcale gorsze od Twojego.

Ależ ja te inne światopoglądy toleruję!

Znakomicie wiesz, że jestem wesołkiem. Ale krzywdy nie dałbym Ci zrobić - bo Cię lubię. (Wobec tego myślę, że potraktujesz to jako przejaw "ojcowskiej" troski o Twą satysfakcję psychofizyczną, a droczysz się jedynie z wrodzonej skromności ?) Poza tym nie ma w tym sformułowaniu jakiegokolwiek drugiego dna i poziomu. Co najwyżej - skoro bardzo chcesz szukać - przyczynek do zastanowienia się nad moralnością Kalego.


No to mnie zasmuciłaś. "A mogła być z ciebie taka fajna dziewczyna, Lamia (Margaret_ka). Eeee." I co ja na taką de-formację mam Ci powiedzieć? Skoro skorzystałem Seksmisji, to parafrazując kwestię starowinki Julii Novack dorzucę; "A taka jest okazja, żeby wszystko wróciło do normy... Gdybym ja był młodszy, to zrobiłbym wszystko, żeby Ciebie ratować!"

Pomocna w tym może być praktyka zmiennych wierzeń zaczerpnięta z Magii Chaosu

Polega ona na przyjęciu jakiegoś światopoglądu, jakiejś wiary i życiu w zgodzie z nią tak długo, aż mimowolnie staniemy się jej wyznawcami a następnie jej porzuceniu by zastąpić ją inną.
Magowie chaosu potrafią przez cały rok być gorliwymi wyznawcami Kriszny, by potem stać się nagle praktykującymi katolikami bądź czcicielami Dionizosa.
Praktyka ta nie tylko pozwala dokładnie poznać różne systemy religijne, lecz przede wszystkim uzmysławia wielość i względność przekonań. W trakcie codziennego życia zauważamy, że jako wyznawcy Kriszny zupełnie inaczej widzimy świat niż wtedy, gdy oddajemy się szaleńczym orgiom ku czci Dionizosa.
Uzmysławiamy sobie, że "nic nie jest prawdziwe".

Aby w wyborze danego światopoglądu czy religii nie kierować się swoimi upodobaniami mozna posłużyć się kostką do gry.
Na co wypadnie, na tego bęc

Wiesz co Alpert, po przeczytaniu Twojego postu najpierw się roześmiałam (najczęściej tak mam i za to, między innymi, lubię Twoje wpisy ), ale potem sobie pomyślałam, że to wcale nie jest głupie. Tak naprawdę to mogłoby być ciekawe doświadczenie... Raczej nie będę tego na sobie testować, ale muszę przyznać, że sam pomysł jest interesujący