Skąd taki wniosek?



Tak nie da rady, bo przy czymś takim jeden mieszkaniec nieba by sie różnił od drugiego mieszkańca, i wtedy jeden by miał taki charakter a drugi by był troche inny, i wtedy ten ma więcej kolegów od tamtego, bo ma fajniejszy charakter, i wtedy temu bez kolegów jest przykro, jest z tego powodu zazdrosny, wściekły, pojawia sie agresja i inne takie.
Więc co to by było za niebo, gdzie działy by sie takie rzeczy?

To znaczy, że mam się wyrzec swojego charakteru? Bo nie do końca chyba zrozumiałam. Powinno się go po prostu udoskonalać, a nie wyzbywać. Myślę poza tym, że właśnie to kształtowanie siebie może okazać się czymś, co przynosi wiele radości, chociaż przecież czasami bywa trudne. Każdy dzień niejednokrotnie jest walką, dla niektórych drogą do nieba.

Przy wersji że w Niebie będzie życie we wspólnocie, to wtedy tak.
Trzeba będzie sie wyzbyć swojego charakteru, bo mogło by sie okazać, że ktoś miałby gorszy charakter od ciebie, przez to miał mniej kolegów, i z tego powodu czół sie nieszczęśliwy, a przecież tak nie może być.
No chyba że każdy będzie miał swoją własną wyspe, na której będzie sobie robił co tylko mu sie podoba, wtedy można mieć taki charakter, jaki sie chce

W Niebie jest Wspólnota, prawdziwa Wspólnota Miłości.

Jak to ma wyglądać?
Całodobowa modlitwa w Niebiańskim kościele?

Jeśli ta modlitwa sprawi ,że będziesz niebiańsko szczęśliwy , to czemu nie ?

Na co mi modlitwa!
Chce cukierki, lemoniade, i dużo fajnych młodych dziewczyn!
Oczywiście wszystko na rajskiej wyspie

http://2.bp.blogspot.com/--WM1-RHvrj8/V ... kana_3.jpg

To musisz się najpierw postarać, żeby te fajne młode dziewczyny chciały Ciebie.

Starać to ja sie moge za życia, w Niebie będą jedynie rozrywki

No i jak Ci to staranie wychodzi ? Co robisz , żeby mieć te laski ?

Ja chciałbym w Niebie móc grać w worms armageddon z archanielicami ,ciekawe czy Bóg mi taką możliwość da ,albo w Wiedźmina 3 dziki gon z tronami i serafinami .

Po co mam sie starać za życia, jak po śmierci będę miał wszystko za darmo



Nie da rady, bo byś kiedyś przegrał, i by ci sie zrobiło smutno, a to przecież w Niebie, nie może być żadnego smutku.

A mnie się wydaje, że odmienność naszych charakterów jest wartością, a nie przeszkodą. To, że jeden będzie bardziej odważny, a inny bardziej umiarkowany, to może nas ubogacać wzajemnie. Żyjemy we wspólnocie, to fakt. Ale właśnie jej różnorodność stanowi, może stanowić, o jej sile, jest czymś pozytywnym.

Ktoś ma mało przebojowy charakter, mało ludzi go lubi, i przez to jest smutny, jak możesz mówić że to jest pozytywne? weź sie nad tym zastanów.

Pozytywne według mnie jest to, że nie wszyscy mamy jednakowe charaktery. A poza tym nie każdy lubi osoby o przebojowym charakterze. A właściwie to nie za bardzo wiem, co to znaczy przebojowy charakter. To także można różnie rozumieć.