Ja z kolei rad bym był uzyskać wyjaśnienie, dlaczego gdy prawdę rozumiemy klasycznie, jako

To, że rozumiesz tą definicję zawdzięczasz kłamstwu. Bez kłamstwa nie wiedziałbyś co to 'stan faktyczny' i 'stan niefaktyczny'. W świecie stuprocentowej prawdy musi pojawić się choć jeden kłamca, żeby jakakolwiek wiedza była możliwa. Rozróżnianie zawsze jest początkiem wiedzy.

Dindalo:

Zatem dlaczego Bóg bytem zależnym od świata? Jak definiujesz stwórcę/stworzone? Czy poeta istotą zależną od wiersza, który stworzył? Czy poeta umiera, gdy podrze własny wiersz albo go zapomni?

Od samego początku, to co mówisz nie ma sensu
Prawda jest taka że 2+2=4 "stan faktyczny" i żeby to stwierdzić, to nie potrzebuje do pomocy żadnego kłamstwa, żadnego kłamcy który by mówił, że 2+2=150 "stan niefaktyczny"
W sumie to jest aż tak głupie! przecież skoro mówisz że do każdej prawdy potrzebne jest kłamstwo, to jakbym chciał sie dowiedzieć ile mam kasy w portfelu, to najpierw musiałbym dać komuś ten portfel, i ktoś by mi to policzył, okłamał mnie mówiąc że mam 2 tyś,"stan niefaktyczny" i dopiero wtedy bym mógł samemu sobie policzyć, i by sie okazało że mam niecałe 600zł "stan faktyczny"

Te twoje teorie to sam wymyśliłeś? to wszystko w twojej głowie powstało? a może gdzieś to wyczytałeś?

Nie ma poety bez poezji ani poezji bez poety.



Mając tylko jedynkę nie zbudujesz logiki. Nie mając logiki nie stworzysz arytmetyki. Nie znając arytmetyki nie będziesz wiedział że 2+2=4. Jasne, bo prościej nie potrafię?

Nieistotne, że bym nie wiedział. Istotne, że by istniała, nawet jeśli nie czulibyśmy potrzeby tworzenia takiej pięknej definicji. Mówilibyśmy prawdę, nie zastanwiając się nad tym, może nie mając nawet takiego pojęcia - ale mówilibyśmy.



A to czemu niby?

I co by Ci dało to mówienie? Bez myślenia nie przeżyłbyś na tym świecie nawet sekundy. Stałbyś się obiadem dla pierwszego lepszego zwierzęcia. Bez myślenia nie ma nawet sensownej mowy. Bez myślenia nie ma żadnych rozróżnień. Dlaczego dzieci potrzebują opieki swoich rodziców?



Z powodów o których była mowa wcześniej.

A była mowa o wielu rzeczach, brak odpowiedzi na pewne argumenty jest bardzo wymowny...

Jak to co? Zadawszy pytanie dowiedziałbym się tego, czego nie wiedziałem.




Rezygnacji z myślenia nikt nie sugerował, więc nie mam pojęcia czego dotyczy dalsza część tego akapitu.

To nic nie zmienia.
Proponuję eksperyment: narysuj coś a później zniszcz ten rysunek. Umrzesz razem ze swoim dziełem?

Bez logiki nie zadałbyś żadnego sensownego pytania, a logika bierze się z opozycji prawda-fałsz. Usuwając fałsz usuwasz logikę (myślenie) a bez myślenia dzieje się to co wyżej. Po drugie bez świadomości fałszu nigdy nie szukałbyś prawdy.



Nie przetrwa ani rysunek ani ja.

Logika to nie myślenie, jak sugerujesz, a jedynie jego opis, zbiór zasad.

Poza tym znów mylisz pojęcia, ponieważ fałsz/nieprawda a kłamstwo dwie różne kwestie.

Co ty znowu? na co mam cokolwiek budować? jak mam dwa jabłka i dodam do nich kolejne dwa jabłka, to widze że mam cztery i żadne twoje cudactwa z wymyślaniem jakiś tam arytmetyk nie jest potrzebne

Skąd takie założenie? Czy widziałeś kiedyś twórcę, który umarł po tym jak zniszczył swoje dzieło? Sam - jak mniemam - nie sprawdzałeś, ponieważ boisz się o utratę życia. Mam rację?

Moje szanse na porozumienie z kimkolwiek z was są zerowe, ale i tak miło było sobie podyskutować. Internet jest jak narkotyk, więc udaję się na odwyk. Może czasem wpadnę, żeby się z wami czymś podzielić, choć wątpię czy szanse wzrosną choć o promil. Dziękuję wszystkim za dyskusję i do zobaczenia.