Po pierwsze żyjemy w świecie, który znamy i zakładamy, że jest to wszystkim i oprócz tego nie istnieje i istniało by cokolwiek, co nie zostało dopuszczone. A nuż jednak wersja świata, którą znamy to może 10% dopuszczonej całości, a 90% nie znamy wcale?

Jakie karanie masz na myśli?

Poza tym, skoro masz pewność co do ingerencji Boga w karaniu, to skąd z drugiej strony pewność o braku ingerencji w dopuszczaniu?

Jak was tak czytam, to czasami nie wiem, czy śmiać się, czy płakać.

''Nasza wiedza jest i będzie zawsze ograniczona. Nasza ignorancja jest i pozostanie nieograniczona i nieskończona” zacytuje Karla Poppera

Komu tak naprawdę i dlaczego zależy, abyśmy wierzyli, chodzili do kościoła i przyjmowali sakramenty?

Czy wy nie widzicie, jakie korzyści na przestrzeni lat osiągają kapłani, ogłupiając ludzi?

Spójrzcie na Spis dogmatów i zarządzeń Kościoła
katolickiego.

np: 1791 – Potępienie rewolucyjnej Konstytucji Francuskiej

Pius VI w liście z 10 marca 1791 roku pt. „Quod aliquantulum” skierowanego do francuskich
biskupów potępia Konstytucję Francuską za wprowadzenie wolności religijnej: „Koniecznym
skutkiem Konstytucji uchwalonej przez zgromadzenie jest unicestwienie religii katolickiej, a,
wraz z nią, posłuszeństwa należnego królom. W tym celu ustanowiono, jako prawo człowieka w
społeczeństwie, tę wolność absolutną, która nie tylko zapewnia prawo nieingerowania w czyjeś
poglądy religijne, ale ponadto przyznaje swobodę bezkarnego myślenia, mówienia, pisania, a
nawet drukowania w sprawach religijnych wszystkiego, co najbardziej nieskrępowana
wyobraźnia może podsunąć. Skandaliczne prawo, które niemniej jednak zgromadzeniu
wydawało się być skutkiem naturalnej równości i wolności wszystkich ludzi. Ale cóż może być
bardziej bezsensownego, niż ustanowienie tej równości między ludźmi i tej nieskrępowanej
wolności, która zdaje się hamować działanie rozumu, najcenniejszego daru natury danego
człowiekowi, i jedynej rzeczy, która odróżnia go od zwierząt?”.

"grzech samodzielnego myślenia. Tego grzechu nie toleruje żaden kościół, ani żadna religia."

Czy nie widzicie,że to nie Bóg stworzył człowieka, a człowiek na przestrzeni dziejów tworzy dziesiątki Bogów.

To nie Bóg stworzył Człowieka na swój obraz i podobieństwo, lecz ludzie tworzyli Bogów na swój obraz i podobieństwo.

Bóg, w którego wierzcie, jest zawistny, zazdrosny, małostkowy, choć kocha, to jednak stworzył piekło. W takiego Boga wierzycie, bo ja nie.

Jeśli istnieje Bóg, który nas stworzył, to nie myślicie, że jeśli tak źle o nim myślicie ,,,może się poczuć urażony. Urażony to takie nie Boskie, ale skazywanie wszystkich ludzi, za jeden mały występek jest jak najbardziej przejawem, największej miłości.

Wiecie, czym Kościół różni się od Boga. Bóg wie wszystko, a Kościół wie wszystko lepiej od Boga.

Bóg kazał świętować sobotę, ...dlaczego niedziela jest dniem odpoczynku?

Dlaczego zmieniono 2 przykazanie dekalogu?

Wierzycie, że Pana Boga można kupić?

Handel relikwiami i obrazami przynosi dochód, więc zmieniono 2 przykazanie.

To chyba Leonowi X brakowało pieniędzy,......wymyślono odpusty, a parafianie, ciemnota płacili, jakby Bogu potrzebne byli pieniądze.

Przez całe wieki kler propagował też świętą wojnę, do której Urban II jeszcze w 1095 r. nakłaniał zbójców. Papież zapewniał odpuszczenie grzechów, obfity łup, krainę mlekiem i miodem płynącą i krzyczał: „To nakazuje Chrystus!".

Zbrodnie i oszustwa popełniane przez dostojników kościelnych nie są juz dzisiaj żadną tajemnicą , w dobie internetu nie ma takiej możliwosci .Kościół od początku był prowadzony przez grzeszników ,pierwsi apostołowie nie byli święci ,jak również święci też nie byli zawsze święci. I my tutaj na tym forum też święci nie jesteśmy . A skoro tak ,obraz Boga jest wypaczony przez człowieka i nic na to nie poradzimy , wszelkie instytucje religijne mimo pobożnych intencji zawsze biły się o władze , bo taka jest natura ludzka ,a zwłaszcza męska ,a przecież to męzczyźni zasiadają na kościelnych stanowiskach .
Tylko my chyba nie powinniśmy wierzyć w człowieka ale w Boga i Jemu tylko i wyłącznie ufać . Jaki on naprawdę jest , moze się kiedyś przekonamy ,a może nigdy . Ale wierzyć warto . Cóż mamy do stracenia ? Najwyzej się po raz kolejny rozczarujemy

Jak dla mnie, to nawet cały świat może zacząć handlować podrabianymi relikwiami.
Jeśli czuję, że Bóg żyje, to tylko to się dla mnie liczy.

W jakiego Boga mam wierzyć, Katolickiego, Żydowskiego, Muzułmańskiego....może mam sobie stworzyć w sercu swój własny wizerunek .... Który jest prawdziwy? Skoro każda religia głosi, że tylko ona ma monopol na zbawienie. Jakimi prawami mam się kierować. Mam słuchać bezmyślnie autorytetów, czy swojego sumienia?

Problem dobra i zła rozpatrywać a punktu widzenia teologi, czy słuchać się własnego rozumu. Może Bóg powie: dałem Ci rozum, dlaczego go nie używałeś, dałem ci sumienie, dlaczego go nie słuchałeś. Słuchałeś fałszywych proroków, choć bzdury, którymi cię karmili były tak oczywiste.
Dlaczego byłeś tak głupi, że uwierzyłeś, że mógłbym być tak okrutny, że stworzyłem coś tak potwornego , jak piekło?



Słynny zakład Pascala
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zak%C5%82ad_Pascala

Mówi się, że wiara jest łaską Bożą. Wobec tego, dlaczego Pan Bóg jednym tej łaski udziela, a drugim nie?
Nic się ponoć nie dzieje bez Jego woli.
Chrystus Pan powiada, że i wróbel z dachu nie spadnie bez woli Ojca niebieskiego.

Co to jest w ogóle wiara ? Czy to pewność ? Chyba nie ,bo pewność mamy gdy coś jest dla nas
namacalne, widoczne , mówi do nas, możemy tego dotknąć, choć moze to być równie dobrze iluzja.

Wiara dla mnie ma na razie posmak nadziei , być może kiedyś przeistoczy się w coś innego .

Trudno żyć bez nadziei i trudno z nadzieją,kiedy doznajemy rozczarowań.

Zostałam wychowana w wierze katolickiej ,niestety nie mogę powiedzieć, że wszystko mi się w niej podoba , ale nie chce mi się już szukać innego Boga bo i po co ? Czy żydowski czy katolicki czy muzulmański jest tak samo niepewny , nieokreslony . Może wybrać wartości ,które najbardziej do nas przemawiają i się ich trzymać ? Dekalog do mnie przemawia , więc nigdzie się juz nie wybieram . Szukać Boga tam gdzie jest dobro i miłość , bo ponoć On tym właśnie jest.

a Boga nigdy nie czułam w Kościele. W kościele zawsze czułam nudę, czasami stęchliznę, ciężką atmosferę i zawsze nie mogłam się doczekać, kiedy wyjdę. Kiedy wyszłam, czułam się jeszcze gorzej. Nie jak po dobrze spełnionym obowiązku, lecz miałam wyrzuty sumienia, że czułam to, co czułam, myślałam to, co myślałam.

Nie chodzę już do kościoła, bo mnie po prostu to nudzi.

Historia Kościoła to ciągła walka o władzę i ziemskie dobra. Historia obłudy i największych zbrodni.
Boga być może odnalazłam go we własnym sercu.
Nie lubię klepać pacierzy, które nigdy nic mi nie dały.
Od kiedy usłyszałam, dawno temu, że dla Boga ważniejsze jest jedno pobożne westchnienie, niż klepanie bezmyślnie pacierzy -często z nim rozmawiam szczerze i bez strachu. Nie na kolanach i nie w pokornej prośbie. Mój Pan Bóg ma poczucie humoru.
Jest szczodry. Czasami wydaje mi się, że szczególnie mnie kocha. Tyle co od niego dostałam. Nie znam nawet jednej osoby, z którą chciałabym się zamienić.

Mówię mu co czuję, co myślę, czego pragnę. Może to dziwne, ale spełnił wszystkie moje realne marzenia. Nie mam pewności, że istnieje. Mam za to całkowitą pewność, że nie jest to Bóg ani katolicki, ani z żadnej innej religii.

Oj ja też ,przez wiele lat i wiele Mszy . Ale ostatnio to się zmieniło , kiedy stwierdziłam ,że skoro już chodzę do kościoła, to spróbuję coś z tego wynieść . Zaczęłam się bardziej skupiać na tym o co we Mszy chodzi , stwierdziłam ,że przez lata się tam nudziłam , bo szukałam rozrywki , czegoś co przyciągnie moją uwagę ,albo spowoduje euforyczny wybuch wiary .

Oczywiście takich fajerwerków się nie doczekałam ,ale zaczęlam dostrzegać inne wartości . Staram się nie patrzeć na księdza jak na kolejnego potencjalnego pedofila ani zdziercy naszych ciężko uciułanych pięciozłotówek, staram się raczej w ogóle nie skupiać na osobie księdza ani na jego całym instytucjonalnym zapleczu , ale na modlitwie, Słowie Bożym , które akurat on - ksiądz człowiek taki jak ja jak Ty wypowiada czy wyczytuje. Wierzę , mam nadzieję ,że Msza Święta jest wielkim wydarzeniem , że w Komunii obecny jest Chrystus i generalnie zauważam jak mało na temat Mszy i sakramentów wiedziałam, mimo że otrzymałam staranne katolickie wychowanie i uczęszczałąm sumiennie na katechezę.

Można się nudzić na Mszy ,można zemdleć z nudów , można myśleć o wszystkim innym , o problemach , o obiedzie , albo patrzeć co chwilę na zegarek .Można też się skupić i pomodlić , a gdzie się dwóch zbiera w Imię Jego tam On jest pośród nich . Ale można też w to nie wierzyć...

Jezus mowil, "szukajcie a znajdziecie".
Jesli nie szukalas Go w kosciele to dlatego Go tam nie znalazlas.
Kosciol jest Domem Bozym a Kaplani Jego Slugami. W sumie to usluguja nam, abysmy mogli byc blizej Boga.
Sa tez ludzmi jak kazdy z nas i nie zawsze udaje im sie oprzec pokusom.
Jak pisalem wczesniej, kazdy odpowiada za wlasne grzechy i nie mozna ich rozciagac na wszystkich i caly Kosciol.

Jesli wierzysz w Boga to modl sie za tych grzesznych ksiezy aby sie poprawili, bo gdy ksiadz sie poprawi to tak samo jakbys modlila sie za wszystkich jego parafian.

Jeśli ktoś nie rozumie Kościoła i chodzenia do kościoła, to na pewno warto aby się kiedyś pojawił na spotkaniu charyzmatycznym gdzie jest kerygmat - pierwotne przepowiadanie Słowa Bożego Tam jest wiele rzeczy tłumaczone

Za pranie mózgu dziękuję....jest wiele ciekawszych i bardziej przydatnych możliwości spędzenia wolnego czasu.

Tutaj pasuje post, który dałam w innym miejscu.
Osoby wierzące często powołują się na autorytet Biblii. Biblia mówi, ... w Biblii jest napisane...... Jak w takim razie rozumieją słowa:

,,Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką 25 i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. "http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=394&werset=1#W1

NOWY TESTAMENTDzieje Apostolskie 17, 24

Jak to można rozumieć?; Czy w ich pięknych, wielkich, zbudowanych ręką ludzką świątyniach nie ma Boga?! A najświętszy sakrament, to co? Nie Bóg?! Co znaczy, że nie potrzebuje on posługi z rąk ludzkich? Czy to znaczy, że kapłani są tak naprawdę zbędni?

Co jest bardziej prawdopodobne: to, że doskonały Bóg chce, aby go czcić tylko za pośrednictwem kapłanów, czy to, że sami kapłani stworzyli (na przestrzeni dziejów) taki wizerunek boga, który wymaga ich pośrednictwa, tak aby stali się niezbędni.

Każdy, kto choć trochę zna historię religii i umie myśleć samodzielnie, zna odpowiedź, Może niektórzy ze strachu przed piekłem nie chcą jej dostrzegać.

Religie są sacerdotalistyczne, dlatego że twórcami ich i wszystkich bogów są kapłani. Sami zadbali o to, aby ich „bóg" nie mógł się obejść bez ich „służby" i żeby zwykły człowiek nie miał żadnych szans na zbawienie bez ich (niebezinteresownego) pośrednictwa.

To najdłuższy i najbardziej dochodowy interes w dziejach ludzkości, trwający od wielu tysięcy lat, obejmujący całą ludzkość, we wszystkich czasach i kulturach.

„Rozkwit kapłaństwa łączył się z rozkwitem wiedzy, z gromadzeniem wiedzy jako przywilejem "ludzi świątyń" /../ prawidłowość łączenia wiedzy z władzą zauważyliśmy już u kapłanów paleolitu — czarowników /../ Trwające tysiące lat rozmyślania człowieka nad istotą bogów i swoim własnym miejscem, zostały wreszcie określone. Trudno uwierzyć, że wielkość, wspaniałość, ogrom i bogactwo świątyń i kapłaństwa, zaczęły się od ubogich świątynek z gliny i plecionek. Takie były początki /../ Idea najstarszych bóstw sięga epoki mezolitu /../ Religijny rytuał przemiany „chleba w ciało" wziął swój początek z kultów rolniczych /../ spożywając boga człowiek łączył się z boskimi siłami natury. Podobną treść mieć będzie spożywanie krwi i ciała Attisa, krwi i ciała Wielkiego Boga Mitry, oraz zapożyczony z rolniczych prarytuałów, rytuał ofiary krwi i ciała Chrystusa chrześcijan".
„Bogowie" uznają interesy królestw i ludu o tyle tylko, o ile nie są one przeciwne interesom świątyń /../ „bogowie" nakazywali wojnę i bogowie (wielkie świątynie) otrzymywali ogromny łup /../ Gdy na północy bogowie łaknęli jeszcze krwi ofiar — na południu bogowie pojmowali, że znacznie lepszym interesem jest wojna /../ w ogóle bogowie kochali się w złocie /../ skarbce świątyń gromadziły ponadto wszystko co Egipt produkował i importował" (J. Cepik „Jak człowiek stworzył bogów").

U mnie w myślach pojawiają się podobne przemyślenia dotyczące religii związane z "buntem" przeciw piekłu, cierpieniu, srogim karom. Od małego byłem nienormalny, mam coś nie w porządku z psychiką. "Nie radzę sobie z rzeczywistością". Chciałbym, aby każdy był zbawiony, bez wyjątku. Moją naturę "oburzają" pewne doktryny obecne w religiach (np. można iść na wieczne potępienie, można cierpieć po śmierci, można być unicestwionym na wieki). Mam skrajnie "wygodnicką" naturę, dla której własna wygoda i własna radość jawią się jako coś bardzo ważnego, a dla której srogie, dotkliwe karanie złoczyńców jawi się jako zło, nienawiść, coś obrzydliwego, zaprzeczenie miłości bezwarunkowej.

Dla mojej natury tradycyjne opisy kar dla grzeszników są "bardzo niestrawne". Te kary jawią się jej jako wielkie zło, coś absurdalnego.

Nie jestem specjalistą, ale z tego, co piszesz to ty może cierpisz na nerwice eklezjogenną – est to zaburzenie psychiczne związane z dogmatyką i nauczaniem religijnym, przeważnie objawiającym się występowaniem stanów lękowych.