Chyba przegapiłeś, że chrześcijaństwo jest religią objawioną, której założycielem jest sam Bóg, a nie efektem "poszukiwań" jakiegoś człowieka. Dlatego chrześcijanin nie musi szukać Boga, bo Bóg objawił mu się w swoim Kościele.

Tak samo powie ci muzułmanim, żyd. Kto ma rację? Nikt. Czyj Bóg jest objawiony? Kto się myli, kto ma racje. Nie zakładasz przypadkiem, że ty się mylisz? Jesteś tak pewny komuś, kto miał objawienie? Dzisiaj już nikt nie ma objawień, a no nie. Człowiek mimo wszystko jakoś lepiej ogarnia ten świat niż 1000 i 2000 lat temu, więc coraz trudniej mu wcisnąć różne mity. Jakoś skończyły się objawienia, już nie ma świętych pism? Hmm...

Chybba jest logiczne ze znajdujac obiekt poszukiwan zaprzestaje sie dalszych poszukiwan.
Mozna jedynie udoskonalac sie w poznawaniu znalezionego obiektu poszukiwan.
KK juz milenia temu znalazl Boga i prowadzi nas wiernych do niego abysmy latwiej go odnalezli i nie bladzili.

Mało wiesz. Objawienia prywatne cały czas mają miejsce.


Pismo Święte istnieje cały czas, więc nie ma potrzeby tworzenia nowego. O objawieniach wyżej.

Ale jakoś nikt ich nie przekształca w kolejne Pisma Święte. Dlaczego? Są dwa powody - pierwszy - zachwiało by to dominację Kościoła, bo oto zwykli ludzie (tak samo jak uczniowie Jezusa) mają coś do powiedzenia, co jest tak samo "święte" jak słowo głoszone przez Kościół.
Drugi powód to taki, że trudno współczesnemu człowiekowi odróżnić objawienie od pewnych zaburzeń psychicznych czy też transu.

Bo objawienia prywatne nie dodają niczego nowego do Objawienia publicznego, które miało miejsce w starożytności.


I znowu podajesz swoje przekonania. Zastanawiam się czy rozumiesz różnicę pomiędzy objawieniem publicznym, którego owocem jest między innymi Pismo Święte, a objawieniami prywatnymi...

Pomieszalo Ci sie co nieco.
Zwykli ludzie to nie to samo co apostolowie.
Odpowiednikiem apostola jest Ksiadz.
Mozna dosc szybko odroznic objawienia od zaburzen psychicznych czy transu.
Problem w tym ze takich rzeczy nie da sie ocenic na forum.

Każdy ma swoje przekonania i na tym polega dyskusja. Przekonania oparte na jakiś tam doświadczeniu.

Nie ma żadnej różnicy między objawieniem publicznym czy też nie - ktoś jednak musiał doznać tego objawienia i była to osoba prywatna, nie jakieś stowarzyszenie, czy wyznawcy. Poza tym człowiek się nie zmienił tak bardzo przez te 2000 lat, podlega tym samym prawom biologicznym czy psychicznym. Jest tylko obecnie inaczej kształcony (nie w strachu przed światem i Bogiem). To dopiero daje siłę człowiekowi. Objawienia samo w sobie nie jest udokumentowane historycznie w żaden sposób, a szczególnie jego rodzaj. To sztuczny podział o którym piszesz.

Cóż, to jest w ogóle taki specyficzny gatunek filozofowania, w którym nie chodzi o dochodzenie do prawdy przez wnioskowanie, tylko właśnie o szukanie potwierdzeń dla prawdy założonej.

Autor tego konkretnego wywodu nie tylko dowodzi istnienia Trójcy, ale też przeprowadza rozumowanie z którego ma wynikać, że Bóg nie będący Trójcą jest w ogóle nie do pomyślenia, albowiem nie byłby wtedy realizował przymiotów, które Bóg z definicji realizować musi.

Sam zaś rozumowanie jest przycałym swym wyrafinowaniu skrajnie naiwne i antropomorfizujące, o ile jeszcze pierwszy krok da się przełknąć, ale już od XI zaczyna sie robić naprawdę słabo.

Co do meritum natomiast: czy wywód ten stanowi odpowiedź na moje pytanie o przesłanki dla dogmatycznegozamknięcia liczby osób boskich w trzech? Moim zdaniem nie. Udarmenia go pod tym względem sama przyjęta metoda dowodzenia, tj. wyprowadzanie konieczności istnienia kolejnych Osób z wyobrażenia autora o tym, jak wyglądają doskonałe wersje miłości, szczęścia, upodobania i tak dalej. Czy nie byłoby bowiem piramidalną pychą, gdyby utrzymywał, że nie zachodzą u Boga inne, nieogarnialne, nawet nie majace swoich niedoskonałych odpowiedników w świecie ludzkim relacje? a jeśli niczego takiego nie twierdzi - skąd może wiedzieć, że takie właśnie relacje nie owocują istnieniem choćby i miliarda Osób boskich?

O ile na słabosci wywodu o konieczności istnienia trzech osób można przymknąć oko, o tyle żadnej przełanki do zamknięcia tej liczby autor nie moim zdaniem nie dostarcza.

Co nie oznacza, że prawdą jest to, co przypisujesz innym ludziom na podstawie swoich przekonań. Tutaj zaś faktem pozostaje, że masz swoją tezę na temat objawień, której de facto nie poparłeś żadnym dowodem, a co do której oczekujesz, że ją bezkrytycznie przyjmiemy.


Gratulacje. Właśnie pokazałeś, że nie wiesz o czym próbujesz się wypowiadać. Fragmencik brakującej wiedzy:

Czym się różni objawienie prywatne od publicznego?

Objawienie publiczne obejmuje słowa, które Bóg przekazywał przez proroków, aż do objawienia się w pełni przez Jezusa i Ducha Świętego, działającego przez Apostołów. Kościół wierzy, że Objawienie (publiczne) zostało zakończone wraz ze śmiercią ostatniego z Apostołów. Wszystkie późniejsze objawienia to objawienia prywatne. Kiedy więc Szaweł doświadczył spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem pod Damaszkiem, zjawienie to należało do Objawienia. Kiedy jednak Jezus objawiał się później świętym, na przykład siostrze Faustynie, było to już objawienie prywatne, chociaż ukazywał się ten sam zmartwychwstały Chrystus. Są więc takie ukazania się Jezusa, które do Objawienia należą, i takie, które nie należą. Aby nie było wątpliwości, proponuję słowo „Objawienie” zarezerwować tylko dla objawienia publicznego, a wszelkie wizje Jezusa nazywać zjawieniami.


To bardzo realny podział, który usiłują zanegować osoby takie jak Ty.

Ktoś tu musi mieć racje, jakaś wizja życia po śmieci musi być prawdziwa.

Już nie będe wytykał palcami ale kilka osób które udzielają sie na tym forum miały, bądź cały czas mają, jakieś tam objawienia.

Moim zdaniem właśnie nikt nie ma racji. Dlaczego wizja żyda jest gorsza od chrześcijańskiej? Załóżmy lepiej, że nic nie wiemy na temat tego co nas czeka po śmierci - wszystkie rozmowy o tym to czysta abstrakcja! A przynajmniej gdy założymy, że nikt nie ma racji - dojdzie do prawdziwego pojednania wszystkich wyznań. Jan Paweł II mówił o naszych starszych braciach w wierze. A co z muzułmanami? Jak z nimi się pojednać?
Cóż to by była za rewolucja, uwolnienie od jarzma religii, gdyby wszyscy powiedzieli - "myliliśmy się" bądź "o czym my tutaj mówimy". To byłaby prawdziwa wiosna ludów, jedyna droga do pojednania! Brak motywów do wojen! Droga do prawdziwej miłości między narodami! Paradoks - to wtedy Bóg zatryumfuje, jak przestanie się w niego tak gorąco wierzyć, jak religie pozbędą się swoich mitów - wtedy dojdziemy do wniosku, że skoro Bóg istnieje - to jest on Bogiem nas wszystkich!!! Przestańmy więc wierzyć w mity, w to co mówią nam prorocy, księża, mudżahedini i rabini. Zdejmijmy z głów jarmułki, kepi i turbany! Wtedy dopiero jest szansa na znalezienie Boga. Nie w komunii, a w nas wszystkich.

To ostatnie zdanie to raczej dośc dowolne załozenie, a jego źródło jest chyba nieznane.
Bóg ma zapewne wiele różnych cech, ale dlaczego akurat miłosc ma mieć znaczenie dominujące? Właściwie nie jest to cecha, bo wtedy musiaaby się nazywać miłosiernoscią.
Miłosc musi byc oczywiscie na kogos/cos skierowana (nie moze byc miłosci samej w sobie). Według tego tekstu jest skierowana do pozostałych osób boskich, jest wiążacym je spoidłem.
Wskazywałoby to na duzą autonomię tych osób i raczej trudno jest zrozumieć jak wspólnie tworza jednego Boga i jakie ten wspólny Bóg ma cechy. A moze wszystkie te osoby mają takie same cechy? Mało prawdopodobne, bo jednak czymś sie różnią, nie są identytczne.

Wyglądałoby na to, że podział jest niezupełnie sztuczny, gdyz wyraźnie oba rodzaje objawień różnia sie połozeniem na osi czasu. Inne różnice chyba trudno byłoby sperecyzować.

Mają, maja, też to zauważam. Dzisiejsze objawienia mieszcza sie jednak w ramach istniejacej religii, podczas gdy te pierwotne ("publiczne") ją tworzyły.