Ateizm – pogląd odrzucający wiarę w Boga jako sprzeczną z rozumem i nienaukową; tłumaczy zjawiska świata bez odwoływania się do przyczyn nadnaturalnych; jako składnik refleksji filozoficznych łączy się ze stanowiskiem racjonalistycznym i materialistycznym, w zaprzeczani istnienia Boga, także z irracjonalizmem zbliżającym się w skrajnej postaci do fanatyzmu.
Słaby ateizm, zwany także negatywnym lub neutralnym ateizmem, pokrywający się częściowo z agnostycyzmem (który jest pojęciem szerszym niż słaby ateizm), oznacza brak wiary w egzystencję bogów bez kategorycznego przekonania o niemożliwości ich istnienia. Możemy wyodrębnić następujące formy 'słabego ateizmu':
ateizm spowodowany brakiem dowodów na istnienie Boga/bogów
ateizm spowodowany strachem przed kategorycznym odrzuceniem idei Boga lub bogów i zostawienie uchylonej swoistej "furtki", by w przyszłości do tej wiary można było wrócić.
Agnostycyzm jest pojęciem szerszym od słabego ateizmu ponieważ agnostykiem może być także teista. Teizm agnostyczny stwierdza, że niemożliwe jest poznanie Boga ani dowiedzenie jego egzystencji (lub jej braku), ale zachowuje teistyczną wiarę. Kryterium odróżniającym słaby ateizm od agnostycyzmu jest więc odrzucenie wiary. Potocznie słowo ateizm często używane jest w sensie zawężonym - bez słabego ateizmu, a słaby ateizm często jest mylony z agnostycyzmem. Jednak słaby ateizm i agnostycyzm nie są synonimami, choć niewierzący agnostyk jest ateistą.

Silny ateizm, zwany także pozytywnym ateizmem, wyklucza możliwość istnienia Boga/bogów. Postawa ta motywowana jest następująco (wynika z):
braku dowodów na istnienie Boga/bogów
wykluczających się koncepcji Boga/bogów
sprzeczności wewnątrz idei Boga
braku możliwości weryfikacji hipotez istnienia Boga/bogów
obserwowalnych przesłanek kolidujących z wnioskami wyprowadzonymi z religii teistycznych
Silny ateizm może także wynikać z przyjęcia psychologiczno-socjologicznego podejścia do wiary lub też z krytycznego nastawienia do systemu stawiającego na czele wiarę, i do konformizmu - zastępującego racjonalne myślenie.

Ateizm semiotyczny, polegający na tym, iż słowo "Bóg" nie godzi się z tzw. wymogiem Hume'a. Brzmi on następująco: "Słowo ma znaczenie poznawcze wtedy i tylko wtedy, gdy odnosi się, bezpośrednio lub pośrednio, do doświadczenia. Rozumiemy je, gdy potrafimy go użyć w zdaniu rozstrzygalnym przez doświadczenie.". Wyrazu „Bóg” nie można odnieść do doświadczenia, ani w sposób bezpośredni ani pośredni, więc jest on pozbawiony sensu.
Pozytywiści logiczni tacy jak Rudolf Carnap i Alfred Ayer uważają jakiekolwiek wypowiedzi na temat bogów za nonsens. Zdanie "Bóg istnieje" i "Bóg nie istnieje" to dla pozytywistów logicznych wypowiedź pozorna, podobna do stwierdzenia 'poniedziałek(dzień) jest zielony'. Słowo "Bóg" jest dla nich tylko elementem języka pozbawionym znaczenia.


Pogląd, że sprawy religijne nie mają znaczenia dla ludzkiego życia nazywa się apateizmem.

Historycznie, pierwsze próby utworzenia typologii ateizmu pojawiły się w religijnej apologetyce. Rozpowszechnione było rozróżnienie na praktyczny ateizm i spekulatywny ateizm (inaczej sceptyczny ateizm). Mianem praktycznego ateizmu określano postawę moralną wywołaną przez moralne niepowodzenia, zamierzoną ignorancję i niewierność. Ludzie klasyfikowani jako praktyczni ateiści zachowywali się tak, jakby Bóg nie istniał - obywali się bez Boga i religii w życiu codziennym. Spekulatywny lub inaczej sceptyczny ateizm polegał zaś na tym, że negował możliwość istnienia Boga.

Początkowo teologowie negowali możliwość spekulatywnego ateizmu utrzymując, że poprzez rozumowanie nie można dojść do niewiary. W końcu jednak niemożliwe stało się zaprzeczanie, że spekulatywny ateizm istnieje.

Ja nie wierze w ludzka glupote, ludzka glupowa jest faktem.

Jednak mnie chyba zbyt przeraża to, że Boga mogłoby niebyć... i po śmierci poprostu bym znikła..

Jak może być błogie coś czego nie można doświadczyć bo Cię po prostu już nie ma?Znikasz i nie możesz się delektować niebytem, jaka z tego przyjemność?

jeżeli ktos niechce wierzyć, to zazwyczaj dlatego, że zbyt trudno mu przyjąć pewne zasady moralne. Znam tez takie przypadki, gdzie ktos nie wierzy dlatego, że wiera kazałaby mu zmienic jegożycie na leprze, a jemu jest dobrze tak jak jest... i mają żadnych innych argumentów... więkrzośc ateistów (których znam) nie ma konkretnego powodu, by być ateistą... poprostu niechce im się szukać Boga, bo zbyt wiele wysiłku musieliby w to włozyć... a po co? żeby później musieli chodzić do kościoła w niedziele?- z takim mysleniem się spotykam...

a co z tymi wszystkim ludźmi którzy Go doświadczają na zywo w realnym bycie?

Mnie interesuje coś innego bo i tak odeszliście od tematu o marzeniach ateistów: jak ateiści radzą sobie z "zakładem Pascala"?

chcialbym umrzec, zapasc w niebyt i miec od wszystkich i wszystkiego swiety spokoj.

apropo głupoty... czy to ludzie są głupi, czy też ich czyny? a jeżeli ludzie są głupi, to sa głupi tylko w czynach, czy ich mysli też są głupie?

JAK JUZ WCZEŚNIEJ NAPISAŁAM i powtarzam to już chyba z trzeci raz ja nie neguje innych religii, ale nie rozumiem "nie wiary" w co kolwiek... bo ateizm, to chyba własnie brak wiary w jakiego kolwiek Boga... nie tylko "Boga katolickiego, czy chrzescijańskiego"... Jak dla mnie, to zaprzeczenie istnienia czegoś nad człowiekiem. mocy, aktu stwórczego, duchów, czy metafizyki, bogów czy boga...

Ale według waszych przekonań Ciebie niebędzie... ani Ciebie ani Twojej świadomości... więc już niebędzie Ci potrzebny święty spokój, bo Cię niebędzie w sensie i materialnym i duchowym i W żadnym!

Chrześcijaństwo zakłada, że smierć jest rozdzieleniem nieśmiertelnej duszy, od smiertelnego, ulegającego czasowi ciała, ale świadomość wciąż pozostaje... ateizm zakłada nawet brak tej świadomości, bo to to talny koniec istnienia...
ja sobie nawet nie umiem tego wyobrazić...

Cytat:
JAK JUZ WCZEŚNIEJ NAPISAŁAM i powtarzam to już chyba z trzeci raz ja nie neguje innych religii, ale nie rozumiem "nie wiary" w co kolwiek... bo ateizm, to chyba własnie brak wiary w jakiego kolwiek Boga... nie tylko "Boga katolickiego, czy chrzescijańskiego"... Jak dla mnie, to zaprzeczenie istnienia czegoś nad człowiekiem. mocy, aktu stwórczego, duchów, czy metafizyki, bogów czy boga...

Tak, masz rację. Pytanie: co w tym takiego dziwnego? Ktoś po prostu nie sądzi by Bóg był - tyle.

Natomiast co do wizji chrześcijaństwa to to już jest zagadka ostra, tego to ja nie umiem sobie wyobrazić =/

Ale według waszych przekonań Ciebie niebędzie... ani Ciebie ani Twojej świadomości... więc już niebędzie Ci potrzebny święty spokój, bo Cię niebędzie w sensie i materialnym i duchowym i W żadnym!
Chrześcijaństwo zakłada, że smierć jest rozdzieleniem nieśmiertelnej duszy, od smiertelnego, ulegającego czasowi ciała, ale świadomość wciąż pozostaje... ateizm zakłada nawet brak tej świadomości, bo to to talny koniec istnienia...ja sobie nawet nie umiem tego wyobrazić...

tu akurat chodziło mi o to, że ktoś argumentował doświadczenie uzdrowienia przez fakt, że w innych religiach tez się to zdarza... a ja wcale nie twierdze, że nie... ale wydawało mi się, że Ateiści maja inne argumenty niż tylko podpieraniem się "innymi religiami", bo wkońcu nie wierzą w żadnego Boga... i to nie był dla mnie argument... (ale to tak na marginesie)

nie mówie o wchodzeniu do brzucha ale do świadomości... nie zawsze to co jest do zbadania jest takie w rzeczywistości... w szczególności jeżeli chodzi o psychike kobiet...

tu akurat chodziło mi o to, że ktoś argumentował doświadczenie uzdrowienia przez fakt, że w innych religiach tez się to zdarza... a ja wcale nie twierdze, że nie... ale wydawało mi się, że Ateiści maja inne argumenty niż tylko podpieraniem się "innymi religiami", bo wkońcu nie wierzą w żadnego Boga... i to nie był dla mnie argument... (ale to tak na marginesie)

a ja włąśnie odwrotnie, ale to też wynika z przekonania...

a to wcale nieznaczy, że moja-chrzescijańska teoria (potwierdzona przez Pismo święte) jest błedna...

ja jednak wole wierzyć w soją... daje mi więcej nadziei... bo kocham Boga i życie... niechciałąbym przestać istnieć.