moniko, popraw mnie jeżeli mówię źle: jeżeli Bóg zabija człowieka to to jest dobro, jeżeli człowiek zabija człowieka to to jest płód.

Gdzie widzisz zabijanie Boga? W tym, że odchodzi staruszek? albo małe dziecko? albo młody człowiek? Każde życie ma swój czas, taki, jaki daje mu Bóg. W którymś momencie ten czas się kończy.

Dalej raczej - jeżeli człowiek zabija człowieka to jest to grzech ciężki przeciw V przykazaniu. Nie podpuszczaj mnie dobrze wiesz, co znaczy nie zabijaj i jaki to przykazanie ma zasięg.

A jak Ty widzisz umierającego na ulicy człowieka, to pozwalasz mu "odejść" czy mu pomagasz?

Do WISTa

Powiedz mi konkretnie: rodzi się dziecko z wadą genetyczną, która nie pozwala mu przeżyć miesiąca. Umiera w ciągu trzech tygodni w potwornym bólu. Dlaczego? Dlaczego Bóg nie reaguje?

Pomagam, na ile to jest w mojej mocy, tzn. robię wszystko, aby mógł żyć.

No właśnie. Bo każdy człowiek, przynajmniej według mnie powinien mieć szansę przygotować się do odejścia i zrobić to w sposób godny. Ale Bóg czasami nie ingeruje w takich sprawach, w których ewidentnie powinien to uczynić. To stawia pod znakiem zapytania wszystkie ingerencje Boga, skoro nie reaguje w takich sytuacjach, to dlaczego miałby w innych, mniej drastycznych, zupełnie normalnych, wręcz naturalnych?

To nie jest do końca tak, bo chrześcijanin powinien żyć tak, aby każdego dnia być gotowym na spotkanie z Bogiem, żyć tak jakby każdy dzień miałby być tym ostatnim...


Skąd wniosek, że ewidentnie powinien ingerować? Według ciebie - powinien. Ale to nie twoja wola ma się spełniać na ziemi tylko wola Boża, a ona często jest inna niż wola człowieka.
A może właśnie cierpienie na drodze człowieka jest ingerencją Boga który pragnie, aby człowiek się nawrócił. Cierpienie przewartościowuje życie ludzkie. Pozwala spojrzeć głębiej i zobaczyć to, co ważne, a nie tylko to, co jest pozorem...

Ciężko wymagać, by miesięczne niemowlę przygotowało się do spotkania ze stwórcą. A praktycznie ciężko wymagać od kogokolwiek, trzeba by być świętym.


Pisząc o ewidentnych przypadkach mam na myśli np. niemowlęta, które umierają na różne schorzenia, często bardzo boleśnie. To cierpienie nie służy nawróceniu.

Niemowlę nie musi się przygotowywać, bo jest przygotowane. A praktycznie wielu jest ludzi, którzy właśnie tak żyją... Bo właściwie cóż znaczy przygotować się? I kiedy chciałabyś się przygotować? Za 2, 5, 10 lat? a może za 50 lat. A jeżeli odejdziesz jutro, za miesiąc (rozważania teoretyczne) to co? Będziesz winić Boga, ze nie dał ci czasu?
Czasem życie zmienia się w ciągu sekundy...

Niektórzy mają lat 90 i uważają, że mają jeszcze bardzo dużo czasu na przygotowanie....



Co ty z tymi niemowlętami? Jeżeli nawet z powodu choroby cierpią to sens ich cierpienia zna Bóg. Dla człowieka pozostaje ono tajemnicą, ale jest też tak, że Bóg nigdy nie daje cierpienia ponad siły. Ty patrzysz w perspektywie życia doczesnego:jak bardzo się męczą - ale męczą się umowną "chwilę" -my nie wiemy po co i jaki to ma sens. Bóg widzi w wieczności i w wieczności z pewnością to cierpienie wynagrodzi wielokrotnie...

Co do niemowląt to mam jedno pytanie ,
w niebie ludzie mają zachowaną pamięć z życia na ziemi ,bo innaczej nie miałoby to sensu ,niemowle nie wie jeszcze o życiu nic i nie ma prawie żadnej świadomości życia ,więc jak będzie wyglądało egzystowanie takiego niemowlęcia w niebie ,
jaki ma to sens

Czyli co by Bóg nie zrobił, to jest dobry i wspaniały. Jeżeli rozmawiamy w takich kategoriach, to rzeczywiście nie mamy o czym rozmawiać, bo każdą niegodziwość można wytłumaczyć, a Bóg nie ma żadnych obowiązków wobec człowieka, nic nie musi robić i nawet nie musimy tego rozumieć.

Chyba ,że poziom rozwoju duchowego niemowlęcia zostanie w niebie podniesiony do poziomu jaki mogłoby ono osiągnąć np w wieku 35 lat ,ale jest to bez sensu ,gdyż byłoby to sztucznie zbudowane ,równie dobrze można by było tak zrobić z każdym ,który by tego oczekiwał

A ma jakieś obowiązki względem człowieka? NIE. Zadnych. Jego działanie wypływa z miłości a nie obowiązku. Zrobił już wystarczająco dużo, aby cię zbawić. Czego chcesz więcej?

Boż tkwisz we własnych mniemaniach, co jest niegodziwością, a co cnotą, więc Bóg nigdy nie sprosta Twoim wymaganiom... To się nazywa brak pokory. Ludzie wierzący akceptują własną małość i wyzbywają się dumy na rzecz wyższych wartości.

Ja nic nie chcę. Zastanawiam się czysto teoretycznie. Jeżeli jest miłość, jest i obowiązek, odpowiedzialność, dziwne że jeszcze tego nie wiesz.

Ja rozumiem, że według Ciebie Bóg nic nie musi. I OK. Jednak uważam, że takiego "Boga" nie mamy prawa nazywać dobrym czy miłosiernym. Bóg może wszystko bo jest wszechmocny, ale Bóg nieodpowiedzialny, obojętny, nie osiadający żadnych obowiązków, to Bóg niekochający.

Ty widząc osobę potrzebującą czy zwierzątko możesz przejść obojętnie, masz do tego prawo. Ale to świadczy o Tobie. Tak samo obojętność Boga świadczy o Nim. Ja nie stawiam Bogu warunków ani nic nie wymagam, ja interpretuję to co widzę. Jak widzę kupę na chodniku, to nie wymagam od niej, że będzie pachniała, ale też nie będę nazywała jej fiołkiem (przepraszam za porównanie).