No jak to nie potrzebują ?! Zawsze potrzebowali biednych!!
DO ROBOTY !
Samo się nie zrobi,
a biedny zrobi za miskę zupy.

wwwfilozofko


Przecież to pytanie nie ma za wiele sensu, równie dobrze możesz spytać po co niebo jest niebieskie. Biedni nie są po coś, tylko są z jakiegoś powodu. Jeśli istnieje jakaś zależnośc pomiędzy biednymi i bogatymi to nie sprawia że biedny jest biedny bo takim potrzebuje go bogaty. Na prawdę nie widzisz bezsensu swoich pytań? Podobnie niebo ni jest niebieskie po coś, tylko dzieje się tak na skutek określonych praw fizyki. Nikt tego nie zaprojektował aby spełniało jakiś cel, bo niebieski jest lepszy od zielonego. A nawet jeśli jest, to jest rzeczy przypadkowa, nie celowa.

Odświeżę temat zapodając linka do rozmowy z prof. Elżbietą Tarkowską — Polska bieda poniżona.

Mnie spodobał się jeden z komentarzy do tego artykułu:

Bo każdy jest odpowiedzialny za swoje życie! Gdyby wszyscy ludzie to rozumieli to bieda zmniejszyła by się o jakies 90%



Niech to pokażą jakiejś feministce, że kobieta ma mniejsze prawa...



Skoro nie biorą odpowiedzialności za swoje życie, to wątpie by biedny człowiek wiedział co naprawdę mu potrzeba.

znowu śmierdzi mi tu socjalizmem...

Bo widzisz, stąd właściwie wywodzi się ruch feministyczny — z konstatacji, że kobieta ma mniejsze prawa…


Jeśli nie biorą odpowiedzialności za swoje życie, to czy można z czystym sumieniem powiedzieć, że są za nie odpowiedzialni? Jak to się dzieje, że nie biorą tej odpowiedzialności? Dlaczego o niej nie wiedzą; co sprawia, że jej nie dostrzegają?

Brak odpwoiedzialności za swoje życie to choroba która drąży nie tylko biednych. Zdecydowana większość społeczeństwa to ma. Branie odpowiedzialności za swoje życie to przyznanie się bez bicia, że jeśli coś z budżetem domowym lub z czymkolwiek jest nie tak to z mojej winy i moja w tym głowa (albo współmałżonków, ale nikogo z zewnątrz) aby to zmienić na lepsze.
Weźmy na przykąłd dwie grube osoby. Obu nie podoba sie duży brzuch, ale tylko jedna z nich bierze odpowiedzialność za swoje życie. Ta osoba biega, ćwiczy i zmienia nawyki żywieniowe, a druga powie, że nie może, że jest za gruba, że geny że coś tam, albo najgorsze, że jutro!
Prosta analogia którą można odnieść do niemal każdego aspektu życia.

Moim zdaniem popełniasz tutaj błąd. Każdy jest uwikłany w społeczeństwo. Co to znaczy, że „z budżetem domowym jest coś nie tak”? Znaczy, że nie dysponujesz uprawnieniami do pewnych dóbr, które są ci potrzebne czy może wręcz niezbędne. W interesie nie tylko twoim jest, by możliwe było nabycie owych uprawnień: leży to również w interesie dostarczycieli dóbr. O ile pamiętam, to Ty ironizowałeś, gdym pisał o tym, że teoretycznie można być w pełni samowystarczalnym. Dzisiaj oczywiście jest to raczej trudne. Ale jeśli jako społeczeństwo, wspierane aparatem przymusu, wymagamy (!) posługiwania się pieniądzem, powinniśmy stwarzać możliwości do jego pozyskania. Tego nie da się zrobić nakazując ludziom by mówili „to wyłącznie z mojej winy mam problem z budżetem domowym”: zbyt często będzie to po prostu nikczemne — jeśli spychają z siebie odpowiedzialność, znaczy to, że najprawdopodobniej się jej nie nauczyli. A to obciąża nie tylko ich, ale również (a może nawet przede wszystkim) ich otoczenie, czyli, mówiąc ogólnie… społeczeństwo…

Mało z niej niestety wynika. Jak to się dzieje, że jedna osoba jest władna wziąć na siebie ciężar działania, a druga co najwyżej ciężar swojego mięśnia piwnego?

To jest bardzo dobre pytanie!