Bo z pierwszym powodem się zgadzam, natomiast mam wątpliwości czy można te powody w sumieniu uznać za wystarczające do tego, aby popadać w stan, który KK określa mianem grzechu przeciw VI przykazaniu.

A ja nie mam. Na tym polega różnica między nami. Dlatego Ty używając antykoncepcji popełniasz grzech ciężki, a ja nie.

Jeśli, (...) należy uznać i przyjąć z wiarą - zgoda. Ale pewność rozumiem inaczej.

Powiem szczerze, że argumentacja i interpretacja Kamyka mnie nie przekonuje, ponieważ zgoła zupełnie innej argumentacji używają w tej materii duchowni. Jeżeli już ktoś może być autorytetem w tej sprawie, to raczej - z całym do niego szacunkiem - nie Kamyk.


A mógłbyś podzielić się swoim rozumieniem pojęcia pewności?

Nie przesadzam.
Ja właśnie z tego powodu postanowiłam odejść, bo jest to dla mnie szalenie ważna sprawa i nie umiem przymknąć na to oczu! Moje sumienie mi tego nie wyrzuca. Czuję się oszukana.

Z tego co wiem moniko, to Kamyk coś tam z teologią ma wspólnego Ponadto różni księża do antykoncepcji podchodzą różnie, w zależności od sytuacji.

Pewność mogę mieć jedynie wówczas, gdy mam pełną wiedzę. Powiedziałbym, że w rzeczywistości idealna pewność nie występuje, chyba że ktoś jest Bogiem i dysponuje wszechwiedzą, tak jak praktycznie nie występuje idealny kwadrat. Ale tak jak przedmioty mocno zbliżone kształtem do kwadratu nazywamy kwadratami, tak też w przybliżeniu określiłbym mianem pewności sytuację, w której dysponowałbym całościową wiedzą na dany temat. Przy czym w przypadku wydarzeń historycznych, w których badacz nie uczestniczył osobiście, uważam nawet przybliżoną pewność za niemożliwą do osiągnięcia, chociaż można się do niej znacząco przybliżyć np. poprzez osobiste, rzetelne i fachowe zbadanie wszelkich dostępnych źródeł historycznych. Mi nawet do tego bardzo daleko.

Wiesz, teolog teologowi nierówny. Byli już tacy, których teologia doprowadziła do odstąpienia od KK i porzucenia stanu kapłańskiego... ponadto nie dowiesz się od żadnego księdza katolickiego, że nie popełniasz grzechu stosując antykoncepcję - a wręcz przeciwnie. Zresztą nawet cytowane tu Vademecum dla spowiedników nie daje prawa udzielić rozgrzeszenia komuś, kto nie wykazuje woli zaprzestania stosowania antykoncepcji, żalu i skruchy.
Więc własny osąd rozumu nie ma nic do tego. Już pisałam, że rozumowo to można również stwierdzić wiele innych rzeczy: brak cudzołóstwa, brak grzechu aborcji etc, etc, ale to nie zmienia faktu, że grzechy te wystąpiły. Po prostu ktoś ich nie uwzględnia i tyle.



Czyli póki nie zobaczę, to nie uwierzę?

To chyba miałaś pecha spotkać tylko albo nawiedzonych, albo niedouczonych księży, albo jest to sprawa skrótu myślowego. Sam nie tak dawno słyszałem z ust jednego księdza, że nie można jednoznacznie określać stosowania antykoncepcji za grzech ciężki

Vademecum dla spowiedników nie ma żadnej mocy obowiązywalności. Sprawami związanymi ze spowiedzią - w tym i warunkami do udzielenia rozgrzeszenia - zajmuje się teologia, a wszelkie vademeca czy poradniki mogą być tylko pomocą

Ma wszystko do tego. Czy uważasz, że człowiek powinien postępować wbrew sobie, wbrew własnemu sumieniu? Tylko dlatego że Kościół tak mówi? Wbrew temu, co nakazywał św. Paweł?
Jeśli własny osąd rozumu nie ma nic do tego, to w ogóle wyrzućmy do kosza sumienie, skoro jest nam kompletnie nieprzydatne, a co więcej, niebezpieczne. Ale nie nazywajmy się wtedy chrześcijanami

Czyli póki nie zobaczę, to nie mogę mówić o pewności, wiedzy (w znaczeniu potocznym, czyli "wiem, że").

Moniko, Kamyk doskonale ci odpowiedział wyżej.
Młodzi małżonkowie planują rodzinę tzn. kiedy i ile mieć dzieci, mają do tego prawo bo nie jesteśmy zwierzętami. Seks to zdrowie, każdy to lubi i uprawie przez kilkadziesiąt lat życia. Oczywiście wszyscy stosują antykoncepcję. Nie da się z tego spowiadac i szczerze żałować za przeżyte wspaniałe orgazmy, to po prostu niemożliwe.

... żal i skrucha za szczęscie ?

... to ja tam wolę do ateistów

Nie można określić jednoznacznie, jeśli współuczestniczy się w grzechu współmałżonka. Wtedy wyłączona zostaje dobrowolność czynu w niektórych przypadkach. A księża z którymi rozmawiałam byli wyjątkowo douczeni, w tym również ze stopniem naukowym doktora.



Nie, powinien ukraść z konta bogatemu kilkadziesiąt tysięcy, w sumieniu uznać, że nie zrobił nic złego, grzechu nie ma, bo tamten ma jeszcze sto razy tyle i nie iść do spowiedzi.

Planować rodzinę w sposób odpowiedzialny i osiągać wspaniałe orgazmy ... i to wielokrotne w ciągu jednego aktu można też przeżywać nie stosując antykoncepcji a NPR, więc to żadna argumentacja.

Nie odpowiedziałaś mi na pytanie

monika, tytul doktora tez nieomylnosci nie zapewnia.

A sumienia tak latwo nie mozna przekonac, ze ukrasc bogatemu dla wlasnego wzbogacenia, to czyn chwalebny... Jakos tam bedzie popiskiwac..
chyba ze ktos jest kompletnie zdemoralizowany, ale wtedy nawet wg prawa nie ponosi pelnej odpowiedzialnosci za swoje czyny, bo trudno dziecinstwo go wykrzywilo