Kiedy się urodziła nikt nie mógł przewidzieć kim zostanie . Natomiast kiedy już umarła Witold przewiduje kim mogła zostać .

W tym właśnie sęk, że nie wiem więc czy warto ryzykować wieczne cierpienie dla odrobiny radości na ziemi, która i tak jest niczym w porównaniu z radością nieba?


Jeśli to zejście na ziemię oznacza odrzucenie wiary w życie po śmierci i niebo to nie bo chodzi przecież o to, że jeśli idą prosto do nieba to takie morderstwo przypomina zabieg medyczny, sam w sobie nieprzyjemny ale po nim jest tylko lepiej. Przecież nawet najszczęśliwsze życie nie będzie lepsze od tego co ma nas czekać po śmierci w niebie czyż nie?

1) Zakładam , że Twoje dziecko mogłoby w życiu zrobić wiele dobrego jeśli je dobrze wychowasz. Mogłoby pomagać ludziom , uratować komuś życie itp. Ty natomiast wolałbyś je zabić aby nie ryzykować tym samym nie dając mu szansy zrobienia tego o czym piszę.

2)Nie oznacza to odrzucenia wiary tylko przyjęcia prawa ziemskiego ,wiec ustosunkuj się.

1. Może tak może nie po co ryzykować? Nawet ludzie którzy zrobili wiele dobrego mogą iść do piekła albo nawet do czyśćca. Muszą znosić pokusy i cierpienia, nie lepiej im tego oszczędzić?

2. W takim razie rzeczy które wymieniłeś to tylko dodatkowy argument by je zabić, nie wiem co chcesz w ten sposób pokazać.

Bóg kocha wszystkich. Tylko w pewien sposób jesteś bardziej doświadczony przez życie. Mam nadzięje, że pokonasz przeciwności, chorobę i potem spojrzysz na to wszystko z innej perspektywy. Dojdziesz może do wniosku, że było to doświadczenie przez które będzie Ci w przyszłości łatwiej.
Ja też w pewien sposób nie mam lekko, niedawno dowiedziałem się o chorobie ale wiesz staram sie wychodzic z takiego założenia, że są ludzie na świecie którzy mają się o wiele gorzej.
Pozdrawiam!

Kolejny z mantrą "Bóg kocha nas wszystkich, Bóg jest miłością," bla bla bla.

Naświetl mi, w jaki sposób dziecko, umierając w męczarniach na raka, staje się bardziej doświadczone?
O ile ludziom, którzy przeżyli obóz koncentracyjny, jest łatwiej w życiu?

Jeżeli faktycznie w to wierzysz, to zapraszam do mojego garażu - coś tam wykombinuję sprytnego i w jeden weekend ułatwię ci z 10 lat życia! Wchodzisz w to?



Tylko czy wybrałeś właściwe działania w duchu właściwej religii? A jest systemów religijnych z 10 tysięcy no i ciągle nie ma pewności, czy któraś z nich jest tą słuszną - bo moze właściwa czeka jeszcze na swojego mesjasza? Paradoksalnie wybierając nie tą religię możesz ryzykować więcej od ateisty - bo w religiach powszechny jest zapis "antykonkurencyjny" (patrz choćby 1. przykazanie w chrześcijaństwie), którego nie narusza ateista.

Cierpienie jest bezsensowne w pewnym sensie. Ale również uczy nas. Uczy nas współczucia, empatii i świadomości, że razem w tym g***ie siedzimy po uszy. Jeśli trzymałeś chociaż raz w życiu dłoń umierającego w cierpieniu człowieka wiesz co to znaczy współczuć. Jeśli z Twojego oka popłynęła wówczas choć jedna łza to znaczy, że stałeś się bogatszy.
Teraz cierpienie jest sitem, które rozróżnia ludzi dobrych i wrażliwych od głupich i złych. Człowiek dobry nigdy nie odwróci się od cierpienia. Postara się nad nim pochylić, poszukać rozwiązania itd Człowiek głupi i zły odwróci wzrok i powie cierpienie jest tajemnicą, niech Bóg się martwi cierpieniem.
I jest też obietnica Boga. bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu.
Głupki nie płaczą. Głupki nie mają wrażliwości. No ale ty chyba nie chcesz być głupkiem i nie będziesz pytał po co jest cierpienie? Tylko kto sprawił, że cierpienie istnieje. Na każdą chorobę jest lekarstwo (nie wszystkie są jeszcze wynalezione), większość cierpienia człowiek sprawia człowiekowi ("ludzie ludziom zgotowali ten los"). Będziesz więc pytał i myślał, czy zaczniesz działać?

Acro

Nie o takie doświadczenia mi do końca chodzi. Pomyślałem bardziej o jakis naszych słabościach, problemach żebysmy spojrzeli na to pod innym kątem. Rozwiązując problem wg mnie napewno stajesz się silniejszym i tez nasuwają sie pomysły jak rozwiązac inne lub też pomóc innym. Nie patrzec tylko na siebie ale rozejrzec sie dookoła siebie i podac pomocną dłoń. Zresztą co tutaj dużo pisac doświadczenie jakie zdobywamy napewno się przyda.
Bóg kocha wszystkich.
Pozdrawiam!
PS: Nie mantruje

OK pięknie.
To teraz napisz, jak się ma owa rzekoma miłość Boga do wszystkich do opisanych przeze mnie przypadków. No, chyba że akurat w przypadku Holocaustu Bóg bardziej kochał faszystów... Albo każe konać niemowlętom po to, aby dorośli "spojrzeli na to pod innym kątem". Urocze.

Ksiądz Tishner przez całe życie głosił, że cierpienie uszlachetnia, a potem, kiedy był już naprawdę chory, napisał na kartce: "nie uszlachetnia". A dla mnie był całkiem dobrym człowiekiem. Czy zatrzymał się na tym "sicie"?

No cóż być może cierpienie uszlachetnia, ale niekoniecznie osobę, która cierpi lecz osoby z otoczenia. Oczywiście możliwe są dwie postawy. Pierwsza postawa to współczucie oraz potrzeba niesienia ulgi drugiemu człowiekowi, druga to bezczynność. Jeśli osoba z otoczenia wybierze odpowiednią opcję na pewno się wzbogaci.
Kto wie może gdyby nie szlachetna postawa wielu ludzi na część chorób nie znaleziono by lekarstwa, a może gdyby występowała bardziej szlachetna postawa wśród społeczeństw rozwiniętych wielu chorych z trzeciego świata wyzdrowiałoby, a ponieważ tej szlachetnej postawy często brak, więc problem istnieje. Są oczywiście organizacje typu czerwony krzyż, czy też lekarze bez granic, którzy często z narażeniem życia niosą pomoc. I czy to nie jest szlachetne.

Nie Bóg wywołuje wojny, spory itp. Bóg jedynie chce dobra człowieka przynajmniej ja otrzymałem od Niego wszystko za co mu dzięki! Proszę też aby mi pomógł oprzec się pokusom.
To nieodpowiednie wybory człowieka i pycha są przyczyną wojen, cierpień ludzi niewinnych.
Bóg nie zsyła na kogoś choroby ale można go prosic o łaske zdrowia, a napewno wysłucha.

Pozdrawiam!

To za co cierpi ta cierpiąca osoba? Po to, by inni mogli się na jej cierpieniu uczyć? To też nie brzmi jak bycie kochanym, jeśli Bóg poświęca sobie dobro jednej osoby dla innych. Sprawiedliwie też nie. Czy więc kocha naprawdę wszystkich?

I gdyby wpierw tych chorób nie stworzył, to nie trzebaby zmuszać do cierpienia jednych, żeby inni mogli się wykazać inteligencją i szlachetnością i wymyślić lekarstwa.

Fan - to kto zsyła chorobę, jak nie Wszechmocny Bóg, który może zadecydować o każdym ruchu elektronu we Wszechświecie?

Sorry Od razu mówię - nie czytałam wszystkich postów ... wiec będę pewnie wyrwana z kontekstu.
Cierpienie a miłość Boga ? No tak ... podobno jest związek pomiędzy tym, a podobno go nie ma...
Na swoim przykładzie, doświadczeniu i nazywaj to jak chcesz ... wiem że jest !

Przez długi czas, tkwiłam w dziwnych grupach i zawsze z narkotykami - przez co krzywdziłam rodzinę (za pewne wiadomo co i jak ...). Oni cierpieli, ale wybaczali. Starali się pomóc - no bo miłość ...
Końcówka przygody nie jest tu istotna - ale ja poszłam na odwyk... nawróciłam się, i codziennie doświadczam wielkiej miłości rodziny, przyjaciół a przez nich i miłości Boga - chodź wszystkim zadawałam ból - świadomy bądź nieświadomy ...

co ciekawe już wcześniej dobrzy chrześcijanie wpadli na taki pomysł a nawet go stosowali.

Dusiciele (org. Duszytiele) - Odłam sekty filipowców, wyciągający skrajne wnioski z zasady, iż samobójstwo za wiarę jest miłe Bogu. Zbawiony według nich, może być tylko ten, kto zginął za wiarę. W odróżnieniu od nietowców i samosżigatieli, preferują śmierć przez uduszenie. Dusili małe dzieci, by umarły w chwale, starzy zaś sekciarze nakazywali braciom, by ich udusili, rzekomo zgodnie z Ewangelią.

źródło: Eugeniusz Tabatc, "Herezje, Sekty, Schizmy", Warszawa 1989

A działo się to jeszcze niedawno bo na początku XIX wieku całkiem niedaleko bo w Rosji!