No, to jest raczej oczywiste, że Miłość przyjęta dogłębnie zmienia człowieka tak, że pewnych rzeczy już mu się nie chce. Robić.


No, jeśli to jest mocna metafora...

Znasz dialog Jezusa z Samarytanką przy studni? Znasz. Wiesz, że żaden pobożny Izraelita nie zniżyłby się do takiej rozmowy z kobietą, w dodatku gojką, w dodatku obcą kolonistką na Ziemi Obiecanej? Wiesz. No więc gdyby Jezus postąpił jak Izraelita, nie jak człowiek, dałby kobiecie do zrozumienia, że jest samą nędzą. To znaczy: nie stanowi żadnej partnerki nie tylko dla Boga, ale nawet dla człowieka.

W ogóle działalność Jezusa stanowi całkowite zaprzeczenie tego passusu z Dzienniczka. No bo co On robił? Przywracał społeczeństwu ludzi, którzy z takich czy innych powodów wylądowali na jego marginesie i wegetowali tam cichutko. Zarabiając na uwagi w stylu: a, ślepy od urodzenia, pewnie jego rodzice nagrzeszyli nielicho i Pan się mści - nie wtrącajmy się w działania Pana, a dołóżmy mu jeszcze; kto wie, może Pan policzy nam to jako zasługę.


Aha. Ale ja się nie wykręcam, ja nie wiem naprawdę. I jeśli ARHIZ tego nie wie, to nikt nie wie. : )


Nirwana to, zdaje się, tylko w buddyzmie. ARHIZ pisał coś o połączeniu się z Panem Śiwą. Ale znowu: nie chodzi o to, że Śiwa go uratuje w ten sposób przed piekłem. Jeśliby go to pociągało, mógłby - wyobrażam sobie - przekraczać prikazy Pana Śiwy, żeby wcielać się w nieskończoność, bo lubi.


"Polyannę". A tak serio, to rzeczywiście, sceptyk-materialista wyśle Cię na kozetkę w tym momencie. Po to jednakowoż ma się urlop, żeby się na ten tydzień z drugim odciąć od problemów i podładować baterie. Zdaje mi się, że był tutaj temat o zakonach oferujących świeckim kilkudniowy pobyt w mnisim gronie?


I Bóg staje się niepotrzebny, prawda? Rzekł głupi w sercu swoim: nie umrę, nie spotka mnie żaden wypadek. Otóż właśnie...

A skąd w ogóle myśl, że cierpienie zbliża do Boga? Jak dla mnie, złośliwca wrednego, cierpienie uporczywe, w którym nic ulgi nie przynosi, tylko prowokuje do bluźnierstw pod adresem Najwyższego.


Co pięknym jest.


Ach. Czyli aktem woli... no, ja myślałem o ograniczeniach wynikających z - może źle się wyraziłem, może powinienem był powiedzieć: z natury samego Boga.


Napisałem w wątku obok. Niebo stworzył byt, który miłuje tylko siebie, a wszystkiego innego nienawidzi. I nie jest to Bóg: Boga też stworzył. Na szczęście to tylko taka horror story.


A, bo ja twierdze, że Koran z piekieł pochodzi...

No, może. Ale Mahomet trochę chrześcijaństwa znał, coś tam o nim słyszał, więc ziarno było Siewcy. Niestety, albo zielsko zagłuszyło, albo co gorsza, plon zwyrodniał straszliwie w lokalnym klimacie.

Opisujesz to od strony Boga.
Od strony czlowieka to wyglada troche inaczej: wlasnie przez spotkanie z Dobrem i Miloscia dobitnie sobie uswiadamia swoje bledy i niedoskonalosci.
Jezeli pozwoli sie kochac i uwierzy w te Milosc wbrew temu, co sam o sobie mysli, to wlasnie go przemieni i da "bilet do nieba", czyli do wiecznego przebywania z Kims, kto go kocha bez wzgledu na to, co on w prawdzie o sobie mysli.
Jezeli uzna, ze jego "nedza", czyli osoba i jej "dokonania" sa nie do pogodzenia z Boza Miloscia i doskonaloscia, to bedzie chcial sie przed nia schowac, zeby mu jego wad i zla nie przypominala.
Czyli sam sobie zatrzasnie drzwi do bycia tam, gdzie go kochaja.

Dżiny, księżyc, anioły... No i?


1. Samodoskonaleniu się dusze i wstępowaniu na coraz wyższe poziomy rozwoju i postrzegania.
2. Ostatecznemu wyzwoleniu z kręgu wcieleń, które prowadzi do połączenia się z Bogiem.[/quote]


Weźże w końcu ten Koran do łapy i przeczytaj, żebyś wiedział o czym piszesz


Nirvana to w buddyzmie - jako nicość prezentuje się tylko w odłamie Zen, ale też nie do końca. Sama Nirvana definiowana jest przez Buddystów jako "stan wiecznej szczęśliwości", a nie jako "nicość, nieczucie i niebycie."



Biorąc pod uwagę, że 70% Koranu do ciągłe powtarzanie o tym, jak to Mojżesz rzucał laski faraonowi, które zmieniały się w węże...


Manipulator...


W anańskiej Świetlistej Ścieżce jest taka możliwość
Co do świadomego przekraczania - jeżeli dana dusza będzie już na takim stopniu rozwoju, że będzie mogła w taki sposób decydować o wcielaniach, będzie miała na tyle dużo wiedzy i mądrości, że zrobi to co będzie stosowne.[/quote]


A ja tam wciąż powtarzam - dobry szaman nie potrzebuje prochów!


Nom, Czerwona Chmura to jedno z popularniejszych imion. Ale zwycięstwo przypisywałbym gównie temu, że tomy pozarażaliśmy ich a nie oni nas.


Judaizm jest z założenia religią plemienną, ale można na niego przejść - po prostu wcześniej trzeba zaliczyć rytuał stania się członkiem narodu wybranego.
Chrześcijaństwo też pierwotnie było tylko dla Żydów.
Hinduizm... który? Raczej nie krysznaiści, raczej nie tradycje niewymagające inicjacji itd.
Islam - trudno, żeby nie był "zrzynką", skoro oficjalnie uważa się za dopełnienie tej religii.


A co ma do tego dżihad będący drzewiej obroną przed wyżynaniem w pień przez chrześcijan, a teraz odpowiednikiem wypraw krzyżowych?


To zupełnie jak pogaństwo, zaratusztranizm, religie dharmiczne, islam...


Wśród religii Sanatana Dharmy Bóg osobowy nie jest niczym dziwnym ani nowym.

Musi kompleksy jakoweś...

Żeby nie było, w co dziesiątym "i wspomnisz Mojżesza" jest też co nieco o krzaku i plagach ;P

Mylisz różne rzeczy. Ta nasza nędza to nie nędza w kontekście społecznym. To raczej nasza kiepska kondycja duchowa, braki w wierze, nadziei i miłości. To nędza naszego ducha.

Byłem kiedyś z żoną w Bardzie - polecam.

Cierpienie może do Boga zbliżyć lub od Boga oddalić. Tak samo szczęście. Każdy środek zastosowany przez Opatrzność może zgodnie z naszą wolą podziałać zbawiennie lub potępiająco. Judasz był blisko Jezusa a nie uniknął upadku - widocznie nie chciał.

Ale jakoś tak się przyjęło, że jak człowiek szczęśliwy to i często egoistyczny, uśpiony i bezmyślny a jak cierpiący to refleksyjny, skłonny do przewartościowań, pokorny.

Przy takiej opcji musielibyśmy stwierdzić, że Bóg jest kłamcą, bo co innego mówi na swój temat.
A skoro kłamie w tej sprawie, to pewnie i innych.



Rozdemokratyzowane te wschodnie religie, dla każdego coś miłego a każdy wierzy w co chce .
Chrześcijanie też nie jednolici, ale przynajmniej w najważniejszych sprawach się zgadzają.

I dlatego Jezus kazał głosić Ewangelię wszystkim narodom?

To wynalazek dopiero dwudziestowieczny. Tradycyjnie w hinduizmie nie ma uniwersalizmu.
To dzisiaj religie wschodu promowane na zachodzie zdobywają nowych zwolenników. Ale czy współczesne zachodnie odmiany hinduizmu i buddyzmu mają jeszcze wiele wspólnego z tradycja?

O czym dokładnie mówisz? Coś mi tutaj zgrzyta i anachronizuje historycznie...

A gdzież to pogaństwo a zwłaszcza zaratusztranizm "czują się dobrze"? Wyznawców tego ostatniego jest kilkaset tysięcy na całym świecie.
Zresztą chodziło mi przede wszystkim o spójność, trwałość i niezmienność nauczania.

Może nie do końca. Izraelici nie czynili, zdaje się, takich ostrych rozróżnień, np. człowiek to była dla nich dusza żyjąca ("dusza która grzeszy, umrze", czy coś w tym stylu). Również ślepy od urodzenia był ślepy od urodzenia dlatego, że jako dusza był coś nie teges. Albo, po prostu, demona miał.

Życie doczesne stapiało im się z duchowym w jedną sklejkę. Trzeba było Jezusa, żeby zaczęli odróżniać boskie od cesarskiego, a skuteczny rozdział ducha od materii przeprowadził dopiero Kartezjusz.


A co to jest - Barda?


Z Judaszem to tak do końca nie wiem, o co chodzi. Jezus powiedział, że byłoby dla niego lepiej, żeby się nie urodził - zgoda, ale może chodziło po prostu o to, że sobie nie poradzi z rolą, którą miał do odegrania w tym dramacie tak czy inaczej? I że potem potępi się sam, choć w zasadzie nie miał po temu powodu, skoro Jezusowi śmierć krzyżowa była pisana?


A... szczerze mówiąc, z takim opisem człowieka cierpiącego spotykam się po raz pierwszy.


Może mówić szczerze. Rzecz w tym, że o tym bycie Bogostwórczym informacji żadnych NIE MA: można go tylko wydedukować, a i to interpretując operacje logiczne w kategoriach... mniejsza z tym. W każdym razie Bóg mógłby, w Swoim pojęciu, być cały czas prawdomówny; a że COŚ skrywa się za Nim w cieniu, to sprawa osobna.

edytuję...

Primo - Świetlista Ścieżka jest religią fikcyjną, literacką - po prostu mi się skojarzyło to nawiązałem
Secundo - istotą religii dharmicznych jest to, że każdy ma swoją ścieżkę którą podąża. Nie ma jednej uniwersalnej drogi dla wszystkich, jest wiele dróg które prowadzą do tego samego celu. Każdy człowiek postrzega świat na swój sposób i każdy podąża indywidualną ścieżką.
Te... ter... eee Tetris? - Nie zapominaj, że porównujesz jedną religię z grupą religii.


Ale czy tak było od początku?


No bez przesady, Śiwaizm i Wisznuizm nowe raczej nie są. Krysznaizm jest z kolei chyba z XV wieku - ale głowy nie dam.


No akurat buddyzm głosił uniwersalizm już dawno - bo kto poszedł do obcych chińczyków, japończyków?
I wymień określone religie, czy jak wolisz: odmiany (współczesne i zachodnie oczywiście).


Pierwotnie dżihad używany był głównie do odpierania ataków krzyżowców. Obecnie dżihad służy do osiągania celów, głównie materialnych.


Myślałem, że chodzi Ci o ponadczasowość przesłania itp. Jeżeli chodzi o kondycję "fizyczną", to fakt - zaratusztrianizmem zajęli się muzułmanie, a pogaństwem chrześcijanie.
Co do spójności nauczania, wszystko się zgadza, z wyjątkiem pogaństwa, które nie za bardzo ma z czego się zbierać.

Dżihad to koncepcja wokól której zgromadził swoich zwolenników Mahomet (VII wiek).
Pierwsza wyprawa krzyzowa XI wiek.

Anachronizm w Twoim wydaniu

Ale podczas wypraw było wezwanie do dżihadu przecież.

Pięć wieków wcześniej też.

Ciekawe są wyniki ankiety. MNIEJ NIŻ POŁOWA jej uczestników przyznaje, że nadal praktykuje wiarę rodziców (chodzi zapewne o katolicyzm). Reszta albo ją porzuciła albo wierzy po swojemu/w coś innego.

Uczestników ankiety...
Nie wszyscy wzieli w niej udział. Pewnie to nieważne.

Wazne, niewazne - moga bac sie moderacji albo Jajka!