Owszem, życie może zamienić się w dramat, ale to nijak nie oznacza, że na forum wiara dozwolone jest pisanie tylko o smutnej stronie życia, żeby nie zostać uznanym za chorego.
W odniesieniu do Boga stosujesz pewną zasadę. Opowiadamy sobie wzajem o Bogu, zatem @ErgoProxy kontynuuje zasadę że życie to zuo, dramat, łzy i cierpienie i mamy na talerzu historię o znachorze. Ostatnim razem gdy rozmawialiśmy o Bogu, zgodnie z zasadą zuo, dramat i łzy, zapodałeś przykład niejakiej dziewczyny z Sokółki, zatem powyższa wstawka niejako przy okazji pojawiająca się w cytacie przestaje mnie dziwić.


Na forum mamy fachowców od wszystkiego, temperatura dyskusji nieraz jest wysoka i ludzie czasem piszą o kilka słów za dużo, taki już klimat for internetowych. Ważne żeby w życiu realnym byli dobrzy w swoim fachu

Nie było moim konkretnym celem nakłonienie sappera do wizyty u lekarza (to jego decyzja, jak słusznie zauważasz), tylko zwrócenie uwagi, że była tu niejedna osoba, która powiela schemat kompletnie bezrefleksyjnego przyjmowania - długotrwałych i nieustępujących - wizji, czy odczuć, za dane od Boga i robienie wrażenia przekonania o własnej wyjątkowości, podczas gdy tak naprawdę wypisywali na forum jakieś wierutne bzdury.

sapper nie robi tak złego wrażenia, ale łatwo jest dostrzec pewne podobieństwa, tylko na mniejszą skalę. Zatem zwracam uwagę, że miło by było postąpić w sposób analogiczny do procedur KK, aby zamiast świadectwa wiary nie pisać jedynie o zwyczajnych omamach.



Po raz kolejny zauważam, że emocjonalną formę wypowiedzi (i to mało emocjonalną, jak w tym przypadku) interpretujesz jako wyraz silnych emocji.

Gratuluję wysokich wyników w testach na empatię (jak podejrzewam) ale niekiedy spotykam się z przeszacowaniem, tj. z sytuacją, gdy ktoś przypisuje ludziom większe emocje niż faktycznie odczuwane. Rzecz jasna częściej u kobiet ale są wyjątki.

A druga rzecz, to zdajesz się czasem uznawać, że emocjonalna wypowiedź wypowiedź wyklucza racjonalność. Przede wszystkim, jeśli już, to ją tylko ogranicza. Poza tym, choć z pewnością istnieje tu korelacja, to jednak na pewno nie jest to wynikanie. Być może mężczyznom przychodzi łatwiej zachować racjonalność w emocjonalnej sytuacji (nie jest to żadna reguła, tylko statystyka), ponieważ mieli wyraźną presję selekcyjną na zachowanie rozsądku w czasie walki.
Oczywiście u obu płci zdarza się zauważać wspomniane ograniczenie racjonalności ale np. dla mnie - o tym mogę napisać z pewnością - nawet w kłótni na pierwszym planie pozostają kwestie merytoryczne (tu też zaznaczę, że nie chodzi o żelazne reguły).

Jako ciekawostkę (bo o nic takiego Ciebie nie podejrzewam) dodam, że jest to charakterystyczna cecha Zespołu Aspergera - ignorowanie treści wypowiedzi w zetknięciu z emocjonalną formą. Tylko to pewnie wynika z zamykania się wobec emocji.
Znam dwie osoby, które związały się z mężczyznami z ZA i myślę, że to nie przypadek. Obie potrafią być wybuchowe i obie mają wysoką empatię. A ludzie z lekkim ZA często są ciągle bardzo spokojni na zewnątrz, więc pasują do takiego związku. Tylko to są trudne związki i - tak mi się wydaje - rzadko przetrzymują próbę czasu.

To Mrs_Hadley do każdego tak gada? XD

Nie wiem, czy do każdego. Po prostu zdarza się Ale tak generalnie to muszę przyznać, że rozumiem jej zdanie w tej rozmowie (oprócz kwestii tych emocji).

Wlasniie, ciekawa sprawa, kto tego piatego asa wmieszal do talii.

Hmm każdy zwykle wyrażając jakieś opinie bazuje na swoich doświadczeniach i tym co przyjął za prawdę ( pomijam pobudki i przyczyny uznania tego za prawdę). Każdy tak funkcjonuje i mając zasób swoich doświadczeń dzieli się z nimi. Czy to iż 2 metrowy człowiek jest w stanie zobaczyć szybciej co rośnie na drzewie w odniesieniu do karła ,który świetnie widzi robaczki może dyskredytować ich obu. Nie. Co najwyżej może zachęcić do zmiany obserwowanego środowiska. Zaistnienia ciekawości, która dzięki ludzkiej inteligencji potrafi przekroczyć pewne ograniczenia jakie mu doskwierają. Przez takie przepychanki karmimy tylko tego trola ego. A ono wierzcie, mi uwielbia dyskusje o niczym. Osobiste przytyki a nade wszystko chęć wdeptania drugiej osoby w błoto aby udowodnić jej, że jest nikim. No cóż przez to feralne połączenie ( z ego) podlegamy nieustannemu prowadzeniu na manowce. Dlatego sposób Jezusa aby pozbyć się ego. Tej szlonej części umysłu , że musisz być odzielony od Boga i być niczym jest genialny. On daje siebie samego łącząc przez to z Bogiem ( a przypominam ,że Bóg jest Duchem). A daje to dlatego przez fizycznie odczuwane sakramenty ponieważ przeciętny człowiek boi się tego co nazywa się duchem bo złączony jest z ego , który wmawia mu że musi być ciałem. I ten sakrament staje się tą małą iskierką , która buduje wiarę, że mogę połączyć się z Jezusem bo spożyłem eucharystię.

ja nie wierze ja wiem ze istnieje Bog bo do mnie przemuwił podczas modlitwy
ze mnie kocha i wszystkich ludzi i zalał mnie takim spokojem miłosci ze potem prubowałem odtwozyc ten stan przez narkotyki ale nie udało mi sie wiec to nie było przewidzenie

A ja myślę (i czuję), ze sama wiara w Boga, świadomość Jego istnienia, Jego wszechobecności jest już pewnego rodzaju zbawieniem - tu na ziemi, albo może spełnieniem ..? Bo wtedy nie tylko siebie jestem w stanie odbierać, dawać i przeżywać w całości mojego istnienia, ale też wszystko wokól mnie. Rzeczywistość odzyskuje wtedy swoją głębię, swój (brakujacy) wewnętrzny aspekt, wypełnia te dotychczasową wewnętrzna pustkę i ucisza tę dotychczasową nieokreśloną tęsknotę ..

Moim zdaniem Papież Franciszek nic nowego nie powiedział.
List do Rzymian 2,12
"Bo Ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą, a ci, co w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni. Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni. Bo gdy poganie, którzy prawa nie mają, idąc za natura, czynią to co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wpisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające."

A ja myślałem, że nie ma znaczenia co robisz, decyzja należy do Jezusa - tak jak było z grzesznikiem na ukrzyżowaniu.

Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2.8-9)

Więc tutaj bez tej wiary, to chyba nie da rady

"Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił - tych też obdarzył chwałą" (Rz 8,28-30)

Ale niektórzy już mają zaklepane miejsce, czyli bez wiary da rady

No właśnie ci co mają wiare, to już mają zaklepane te miejsca.
A co sie stanie z resztą ludzi, to już nie wiem.

To chyba lekko niesprawiedliwe? Wydawałoby się, że wszyscy powinnni mieć równe szanse na starcie i ten kto będzie dobry trafi do nieba. A tu zonk.

Nie można nikogo nazwać dobrym, bo każdy ma jakieś grzechy na sumieniu, więc żaden nie nadaje sie do Nieba.
I tutaj Bóg sobie ustala, kto gdzie trafi.
Więc to nie jest kwestia sprawiedliwości, ale tego co Bóg z własnej inicjatywy, zadecyduje.