Powtarzam - chodzi cały czas o myślenie intuicyjne. Nieśmiertelność musi się kojarzyć z nieskończonością, a ta z wiecznością.

Pozostałe Twoje wątpliwości wynikają z wąskiego rozumienia zarówno monoteizmu, jak i wiary. Ani wiara, ani monoteizm nie musi mieć postaci uznawania jakichś zdefiniowanych pojęć. Nie należy tego pojęcia w odniesieniu do tamtego okresu rozumieć dokładnie tak, jak go rozumiemy dziś. Nie było przecież Biblii, Kościoła itd. wszystko rozgrywało się w sferze intuicji.



Różnica między jednym Bogiem, a wieloma bogami jest jakościowa, a nie ilościowa, na co dowodem jest właśnie to, że zaistniała potrzeba wielobóstwa. Zaistniała właśnie dlatego, że bogowie byli czymś jakościowo innym, niż Najwyższa Istota, i dawali coś, czego nie można było ( w rozumieniu tamtych ludzi ) oczekiwać od Niej.



Ta teoria jest przyjmowana także przez ateistycznych antropologów i religiologów. I wcale nie wygląda na intencjonalną, raczej naturalną rzeczą jest, że człowiek najpierw doświadcza tajemnicy, zanim zacznie ją tematyzować, i, być może, ułatwiać sobie przy tym zadanie tworzeniem bożków.

Dobrze skończmy, bo ta rozmowa przybiera formę co rozumię, a czego nie ;\

Tak jak mówiłem teraz wszystko sobie można podciągnąć pod "intuicyjnie", tak jakby ktoś miał chociaż cień pojęcia jak rozumowali pierwotni.

Dalej:



i używanie starych chwytów, że jak jakiś ateista tak twierdził to musi być prawda... że też w innych kwestiach ateistów za przykład nie dajesz...

mylenie potrzeby religii z potrzebą monoteizmu...

Niedługo pojawią się pewnie głosy, że hinduizm jest tak naprawdę monoteizmem

Daj spokój, bo sam używasz starego chwytu " oblężonej twierdzy ". Gdzie ja napisałem, że to MUSI BYĆ PRAWDA ? To jest TEORIA, poparta pewnymi argumentami, w którą nikt Ci nie każe wierzyć. Chwytasz ?



Jak to nie ?



Nikt nie mówi, czym hinduizm jest " tak naprawdę " ( co to właściwie znaczy ? ), natomiast faktem jest, że także w nim występują akcenty monoteistyczne ( bóstwa jako emanacje jednego Boga ). ... hej, spokojnie, nie bij ! Nie masz obowiązku tego uznawać, naprawdę !

wg mnie kłóci się to z definicją monoteizmu i tyle



Ależ w ten sam sposób można ujrzeć elementy politeistyczne w katolicyźmie.

To się być może ( bo nie do końca, wystarczy wgłębić się np. w mistyczne postrzeganie Boga w judaiźmie ) kłóci z monoteizmem w rozumieniu współczesnym, ale nie znaczy to, że tylko monoteizm współczesny musimy uważać za takowy.



Można, przecież sam to napisałem wyżej, odwołując się do genezy politeizmu. Chodzi tylko o to, że istnieje możliwość, iż politeizm powstał na zasadzie " schodzenia w dół " z monoteizmu, a faktem jest, że elementy monoteistyczne istnieją w większości znanych politeizmów.

Jednak musisz uznać również fakt, że elementy politeistyczne są w znanych nam monoteizmach - przecież nie ma religii, ktora by uznawała tylko Boga i oprócz tego nic poza, żadnych bytów niematerialnych

Zapewne tak, istota rzeczy tkwi w tym, że być może pierwotnie istniały monoteizmy " absolutne " ( tylko Najwyższa Istota, nic więcej ), których jednakże nigdy nie udało się do końca takowymi " utrzymać ", ze względu na zbytnią ezoteryczność.

Jak pisałem wyżej, zawsze od jednego Boga się zacząć musi. Wiemy, że był to monoteizm, jeżeli jeden Bóg pozostaje doskonalszy od reszty. (Coś jak Demiurg u Platona, lub NP u Arystotelesa)

To jest wtedy henoteizm. Znowu zapominasz o różnicy jakościowej. Dla Platona Demiurg nie ma nic wspólnego z Zeusem. Zeus się rodzi, jest wychowywany, je, pije, żeni się, uprawia seks, ma dzieci, zsyła pioruny itd. Demiurg jest czymś zupełnie innym.

Ale co chcesz przez to napisać? Demiurg był u Platona bytem najwyższym, który stworzył dopiero inne bóstwa (Zeusa w Timaiosie nie wymenił nawet) i do tego zmierzam.

Przypominam temat wątku: monoteistyczny element w politeiźmie, i do tego tylko zmierzałem. Chcesz się w politeiźmie doszukać monoteizmu? Znajdź pośród bogów byt najwyższy, Boga najwyższego będącego pierwszą przyczyną.