psalm 6
Nie karć mnie Panie w swym gniewie
i nie karz w swej zapalzcywośći.
Zmiłuj się nade mną Panie, bo jestem słaby
ulecz mnie Panie , bo drżą kości moje
i duszę moją ogarnia wielka trwoga;
lecz Ty o Panie, jakże długo jeszcze...?

Powróć, o Panie, ocal moją duszę,
wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie
................................................

Kredka111, a Tobie juz dokumentnie "szajba odbila"?
Forum, to forum. Rozumiesz?

przecie to doBoga z tego forum gadka

lucy, napisz co u Ciebie

witajcie, dziękuję za pamięc.

u mnie-bez zmian. on wciąż nie żyje, ja wciąż cierpię, a czas ki nie sprzyja. ten fakt z każdym dniem dociera do mnie coraz bardziej świadomie i jest coraz gorzej.

żeby odbić się od dna, trzeba tego dna sięgnąć. potem może byc juz tylko lepiej. NAJWIĘKSZY BÓL PRZEMIJA, NIE TRWA W NIESKONCZONOŚĆ. Bóg, jeżeli go w tej rozpaczy nie odrzucisz, po troche, będzie leczył wasze rany. Pamietaj, że żadne cierpienie nie trwa wiecznie i z biegiem dni itygodni będzie mniej bolało. a Twój Brat kiedyś osobiście, nie we śnie, podziekuje Ci za wsparcie, jakim byłaś dla Jego żony i dzieci. Tylko wytrzymaj, Bóg niech będzie z Tobą i niech Ci ulży i dopomoże, niech zlituje się nad Tobą i pocieszy, niech Cie obdarzy mocą swoją i strzeże od zniechęcenia i rozpaczy

Lucy, siedzizs mi w mojej glowie, nie wiem co mi sie stalo, że nie moge pzrestac myslec o Tobie, a sama mam 100 klopotów, w tym najgorsza to poważna operacja onkologiczna oraz też poważne problemy w rodzinie, nie wspomnę o wypadku samoch i na szczęscie tylko skutkach finansowych. Ale PanB przecież ejst ze mną, chociaż tak mi źle. Nie wyobrażam sobie zostac bez Niego, wolę z Nim przechodzić ciemnymi dolinami jak sama opalać się na egzotycznych plażach. Lucy, napizs co u Ciebie, czy jakis chociaz promyk słońca wpadł do Twojego zycia? Blogosławię Cię i czekam na post, bo myslę, że napewno więcej osób cze

Witaj kredka, dziekuję bardzo za pamieć.
Moi przyjaciele nie rozmawiają ze mną, nie wiedzą jak, nie wiedzą co pisać.
obecnie zmagam się z ciałem, które się poddaje. palpitacje, omdlenia, lęk, wymioty, bóle głowy, drżenia, parestezje, wegetuję na tabunach leków, ale nie ma poprawy. z trudem pracuję, dziś już chciałam się zwolnić, nie wiem czy jutro będe w stanie iść.
jestem wykończona. i zrozpaczona, boję się, że strace pracę.
Grześ mi się nie śni.

Jeśli nie oprzesz się diabłu, on zniszczy twoje życie. Każ mu spadać i proś Boga, zeby coś zrobił. W prostych słowach rozkazuj diabłu odejść: można tak: "w imieniu Jezusa Chrystusa związuję cię diable i rozkazuję ci opuścić moje życie w tej chwili. Nie zgadzam się na twoje nielegalne działanie. ..."
Bardzo Ważne jest też walczyć Słowem Bożym. Możesz użyć Łk 10:19(naucz się na pamieć)
„Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach i po całej potędze przeciwnika a nic wam nie zaszkodzi” Używaj tej prostej broni w 3 minutowej konfrontacji w modlitwie 4-5 razy dziennie. Wyraźnie, z tego co piszesz widać, że jesteś pod szczególnym atakiem wroga.

Kluczowe jest , żebyś zaangażowała się w walkę, bo inaczej wróg nie tylko będzie "trawił" twoje zdrowie, ale będzie posuwał się dalej i dalej w zależności od tego, jak wiele mu pozwolisz wziąć.
To jest proste. Nie musisz nic czuć. Autorytet wierzącego nie jest oparty w żadnym stopniu na umejętnościach, na poziomie duchowym, na latach z Bogiem, na tym, jak wyglądał Twój tydzień w modlitwie – ale tylko i wyłącznie na dziele Chrystusa na krzyżu.
Autorytet to autorytet. Kiedy go używasz to Bóg uwalnia swoją moc .
Bóg nie zrobi za nas czegoś, co należy do nas. On zawsze uwalnia Swoją moc w zależności od wypowiedzianego słowa...!
Zaangażuj się w tą prostą walkę, 2-3 minutowe modlitwy parę razy dziennie, a jestem pewna, że przyjdą zmiany. Niech Bóg Cię błogosławi! Nie daj się diabłu, on teraz ryczy i wścieka się bo chciałby już żebyś się poddała.
Proszę Cię, nie pozwól mu. Ty i Twoja Rodzina należycie do Królestwa Boga a nie szatana!

jesli to ty zrobiłes boże...to coś ty nam zrobił, jak mogłeś, co ty nam zrobiłeś....
zły losie, okrutny i bezwzględny, jesli to ty, przeklinam cię

Takie życie, jednym wiatr w oczy, drugim świat się kłania w pas, a jeszcze inni leją nań z góry, bo mają ten luksus umrzeć na krótko po urodzeniu... A Pan Bóg siedzi na pięknym tronie i zajada pistacje, a może jednak Marks miał rację...

Jesteśmy tu pielgrzymami uczącymi się miłości. Reszta to wieczność. Każdy tam musi odejść, w najlepszym czasie dla zbawienia...W końcu wszyscy się tam spotkamy. Nasi bliscy, którzy przeszli na drogą stronę czekają na nas i nasze modlitwy i ofiarowane msze św, szczególnie w dni powszednie. Nie chcą naszych łez...Brakuje nam ich i dlatego płaczemy.
Ciekawa jestem, czy poznamy się tam...

E.Kuhler-Ross twierdzi, że umierający lidzie przechodzą przez pięć etapów:
1.Wypieranie- nie dopuszczam myśli,że umrę.
2. Gniew- winię innych za moją śmierć.
3. Targowanie się- ustala warunki, które muszą być spełnione, zanim będę gotowy na śmierć.
4. Depresja- winię samego siebie za moją śmierć.
5. Akceptacja- czekam na śmierć.
Podobne pięć etapów dotyczy wzdrawiania wspomnień. Kończą się jednak przebaczeniem.

Lucy jak sobie radzisz? czy nadal ten tępy ból Cie trzyma? a czy chociaz posluchałaś czyjejs rady? czy modlisz się ja Ci zaproponowałam Słowem Bożym, krótkim ale skutecznym, musisz korzystać z autorytetu jaki dał Bóg wszystkim wierzącym, nie wolno Ci pogrążać sie ciągle w rozpaczy. Każdy tu coś dla Ciebie ma, nawet przecież wiarę że wnet wszyscy w Niebie się spotkamy. Nie miałam jeszcze czasu zajrzeć w co jest po śmierci ale napewno to co Jezus nam obiecał, same wspaniałości " ani oko nie widzialo ani ucho nie slyszało..."