A wierzący to na czym niby opiera swoją postawę, jeśli nie na przypuszczeniach i domniemaniach?????

Zakładam że również na komforcie psychicznym płynącym z wiary.

No to chyba nie jest to jakaś zasadnicza różnica, co? Poza tym niewiara może też nieść komfort psychiczny, nie? Np. brak strachu przed piekłem.

Jesli ktos jest wierzący to nie ma strachu przed piekłem.
W ogóle przed niczym.
Wiara bowiem łączy się z miłością a "w miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk” (1J 4,18

Niewierzący też nie ma strachu przed piekłem, bo w nie nie wierzy

Tylko że to jest podejście poetyckie. Jeśli jako wierzący analizujesz i widzisz sprzeczności pomiędzy tym, co robisz i uważasz, że jest niesłusznie napiętnowane, a tym co jest uznawane za jedynie słuszne, to logiczne wnioski o tym, że to prowadzi do piekła wg takich wierzeń nasuwają się same. Jeśli tego tak nie analizujesz i traktujesz wiarę powierzchownie, potrafisz wypierać ze świadomości logikę, to może i jest tak jak piszesz. Można się zajmować wiecznym umartwianiem a nie życiem.

Po 1 Człowieku z pewnością za dużo nasłuchałeś się Palikota.

Po 2 Lęk przed piekłem a nie strach przed piekłem.

Po 3 Próbujesz mnie zmusić do zaakceptowanie ciebie więc wnioskuje że trzymasz w sobie lęk przed brakiem akceptacji. [...]

To jak kwalifikują się ci wszyscy, w tym odwiedzający to forum, którzy boją się Piekła, opętania, przekazów podprogowych, demonów, masonów...?

filozof:

Medieval używa lęku i strachu jako synonimów... choć jest między nimi delikatna różnica. Lęk to nieuzasadniony strach (w psychologii). Ateiści nie mają ani lęku ani strachu przed piekłem. Zapewne Ty nie czujesz ani lęku ani strachu przed wilkołakami na ten przykład. Zgadza się?

1 i 3 to wycieczki osobiste, które pomijam milczeniem, bo sa niezgodne z Regulaminem Forum.

Tylko zupełny głupiec może nie odczuwać strachu przed niczym.
Choć zgadzam się, że religie potrafią kompletnie ogłupić ludzi i w reliijnym transie ludzie niekiedy rzeczywiście tracą instynkt zamozachowawczy i są skłonni np. popełnić samobójstwo dla wiary.

Co nie znaczy że są pozbawieni lęków, jesteś najlepszym przykładem.



Morze to jest głębokie i szerokie.

filozof:

A wilkołaków sie boisz? Bo nie odpowiedziałeś...


A że odczuwam strach? Oczywiście. Atheist wyżej dobrze się w tej kwestii wyraził.

Moim (i nie tylko) zdaniem słuszne jest zdanie: "Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!"

Nie zauważyłem, żeby ktos się tych, wymienionych przez Ciebie rzeczy, bał. Co najwyżej uważa je za złe. A uważać za złe, nie znaczy bać sie.


Strach jest tylko reakcją psycho-somatyczną organizmu. Jest emocją.
W przypadku piekła nie można mówic o strachu gdyż strach jest emocją przeżywaną w obliczu realnego (na przykład widzialnego) zagrożenia. Dlatego świadomie przeszedłem od nieprawidłowego użytego przez Jajko pojecia "strach przed piekem" do innego i użyłem pojęcia "lęk" jako stanu poczucia zagrożenia w wyniku złych doświadczeń (nabytych osobiście, bądź poprzez przekaz). Wiara taki lęk przed piekłem usuwa.

Mam pytanie. Jak się Wam wydaje, ilu z piszących tu uważa się za ateistów? Z tego co widzę sporo. Drugie pytanie. Po co tu są? Jeżeli zupełnie nie wierzyłbym w Boga, byłoby mi zupełnie obojętne co tam ktoś sobie pisze czy nie pisze na temat religii, wiary itp. Tak samo jak nie obchodzi mnie np. portal hodowców kanarków. No, chyba że chciałbym sobie kupić kanarka albo, że śpiewający kanarek sąsiada bardzo mi przeszkadza i chcę przekonać cały świat, że kanarki są szkodliwe. Którą wersję sobie wybieracie? Zaznaczam, że nie odmawiam nikomu prawa wyrażania swoich opinii ani tu ani gdzie indziej.

Powodów zainteresowania ateistów wiarą i ludźmi wierzącymi (deklarującymi się jako wierzący), ich motywami, postępowaniem i sposobem myślenia jest mnóstwo.


Wielu (większość?) facetów interesuje się piłką nożną, boksem czy mieszanymi sztukami walki, ale absolutnie nie uprawia i/lub nigdy nie uprawiało tych dyscyplin sportu. Lubią sobie tylko je pooglądać i o nich pogadać. Dlaczego z wiarą nie może być podobnie?