No tak, ja znowu o kwadracie, a ci o prostokątach...

ARHIZ, gdybyś chciał się nawrócić - ciesz się, bo skorzystasz. Żyjesz w komfortowych warunkach, a odbierzesz tę samą nagrodę w Niebie, co męczennicy Imperium Romanum. Choć przecież, na logikę, oni powinni otrzymać sporo więcej od Pana Boga.

Zaimki osobowe (idat'hisijaa idat'hisii - “osobowe osoby”)
Ja – Seea, Ty – Sii'e, On/Ona/Ono – Naae
My – Seeasi, Wy – Sii'esi, Oni/One – Naaesi
To – Teea (dodatkowa osoba, używana w zdaniach, w których brak wyraźnej osoby, oraz przy zaimkach zwrotnych)
Teea, czyli w wolnym tłumaczeniu "to/te".
Zaimek osobowy prawie zawsze jest na początku zdania.
Np. Seea Cat'haeej - ja ściemniam;
Czasami jego funkcję pełni rzeczownik bądź przymiotnik, np. Lurikeer Cat'haeej - Lurker ściemnia. Jednak czasem w zdaniu nie ma wyraźnego operatora, np. myje się (nie jest wskazane, co lub kto) - wtedy pojawia się Teea, i będzie Teeah tasaa - "to" myje się ("h" na końcu "teea" wzięło się stąd, że jest to forma dzierżawcza).
Wybacz, że używam liter łacińskich, ale mam problemy z opracowaniem alfabetu Anaosdii na komputer jako czcionkę.





Ale on nie jest Brahmanem w sensie stwórcą, tylko Brahmanem w sensie najwyższą istotą, wszechbytem. Ten jeden termin oznacza jednocześnie boga osobowego i absolut, dlatego też Brahma jest Brahmanem, Wisznu jest Brahmanem i Śiwa jest Brahmanem


Jeszcze jeszcze Wisznu - opiekun. (stąd Trimutri - triada, trójca) Nie są wrogami, razem uzupełniają się i każdy aspekt jest niezbędny do poprawnego funkcjonowania świata.


Jeżeli tak, to luz. W Śiwaizmie jest na ten temat nawet specjalna metafora: jak myślisz jak wygląda przyboczna gwardia Śiwy (opisz wygląd, szaty, zdobienia - tak pi razy drzwi, co Ci przyjdzie na myśl).


Czyli nie ma co garnąć się do modlitwy i robienia dobrych uczynków, lepiej opierdzielać się całe życie i pod koniec nawrócić?


No właśnie.

Bóg jest potrzebny do życia

Dlaczego traktujesz życie z Bogiem jako stratę a bez jako zysk? Jest dokładnie na odwrót. A nawrócić się przed śmiercią jest trudno, gdy drzewo pochyla się cały czas w jedną stronę, aby się nie złamało, tylko wyprostowało i pochyliło w drugą.

Prawda, przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka. Nawet jeśli będziesz miał szczere postanowienie, żeby się w końcu nawrócić, możesz nie zdążyć. Szczególnie, jeśli spotka Cię NAGŁA śmierć.

Nom, tu jest ten problem, że może być nagła. No ale zawsze mogę pójść pracować do tego ogrodu i obijać się

@heni
Gdybyś się nie urodził, to nie wierzyłbyś w nic, bo by Cię nie było.

Myśle że to jest sprawa indywidualna, to zalezy od otoczenia, od miejsca zamieszkania i od wielu innych czynników. Jest to zjawisko naturalne, w wiekszej części wymyslone przez człowieka.

Na pewno jest się z czego cieszyć, chociaż nie do końca tak jest jak ci się wydaje Lurker, z tym odbieraniem tej samej nagrody. Można oczywiście przyjąć wobec Boga postawę cyniczną i ryzykować, że w chwili śmierci będziemy żałować. Postawa świętych jest to jednak zupełnie co innego. To prawdziwa miłość do Boga, do Jezusa, która przejawia się właśnie tym że tracą dla Boga życie, wszystko. Podobnie jak Jezus - dał się zabić grzesznikom z woli Ojca, ale w ten sposób pokazał jak wygląda prawdziwa miłość, żeby nie kalkulować tylko tracić wszystko dla Tego którego się kocha. I to jest w tym najfajniejsze, że Jezus zrobił coś czego człowiek nie pojmuje i uważa za głupotę, coś tak "wysokiego" czego grzesznik nie dosięga, a to oznacza że Jezus ma swoją wolę, która stawia opór pysze ludzkiej, gdyby człowiek chciał sądzić że wszystko wie lepiej nawet od Boga. Bóg tych swoich kochających wybranych na pewno , wynagrodzi i będą oni Go oglądać "twarzą w twarz". Dla zwykłego grzesznika może to wydawać się głupie i nudne, tak się poświęcać dla Boga i oglądać Go cała wieczność, ale prawdziwi święci sięgną tam czego reszta niestety nie pojmie. Bo już nie pojmujemy prawdziwej miłości i wydaje nam się ona głupstwem. Być może święci będą szczęśliwi właśnie jako tacy "szaleńcy boży" - (jak się ich nieraz określa), którzy stracili dla Boga wszystko, czego my nigdy nie pojmiemy. Być może to o nich jest mowa w Apokalipsie, że sto czterdzieści cztery tysiące tych którzy są nieskalani i opłukali szaty we krwi Baranka i podążają za Nim dokądkolwiek idzie i śpiewają pieśń. A nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć oprócz nich. Czyżby pieśń o prawdziwej miłości...?

Posłużę się cytatem:

"Z pogardliwą litością patrzy na przygiętego pod krzyżem Chrystusa: „Biedaku, mądrzysz się, że umarłeś za ludzkość, my potrafimy umierać za jednego kumpla.”."

Czy na pewno potrafimy ? W słowach być może, gorzej kiedy rzeczywistosć postawiła by nas w takiej sytuacji...kumple...kto to jest kumpel, od piwa ? Prawdziwy przyjaciel to już inna sprawa ale oddać życie za kogoś to nie jest oddać buty za niego.

Przeciez chrzescijanie uwazaja pobyt na Ziemi za okres przejsciowy. Jesli sie wierzy bardzo mocno, jaki sens kurczowego trzymania sie tej sekundy istnienia? Tym bardziej, ze oddanie zycia za innych musi byc wyjatkowo cenione w niebie. Dowod mamy.
Chyba, ze sie ma watpliwosci co do Prawd Objawionych, albo jest zdecydowanym egoista. To juz inna sprawa.

Owszem, ale czy aby na pewno tak jest, czy aby na pewno to jest takie łatwe dla nas ? Nawet znając te prawdy wiary, nawet myśląc w tych kategoriach trzymamy sie kurczowo tego życia. Czasem możemy modlić się o śmierć bo życie jest zbyt przytlaczające, bo chcemy być może być już z Bogiem, ale kiedy dochodzi do tego że nagle coś się zaczyna dziać i naprawdę jest zagrożenie zycia to co wtedy ? Czasem panikujemy. Jesteśmy mocno przywiązani do swojego życia i łatwo jest powiedzieć że to życie i tak nie ma dla nas większego znaczenia ale trudniej jest to potwierdzić czynem. Poza tym, co oznacza słowo - kumpel ? To może być koleżka z którym idziemy na piwo lub do klubu. Czy ludzie za takich oddają swoje życie ? Czy nie jest odwrotnie ? Kiedy jest okay, kiedy mamy pieniądze, bawimy się, to jest wielu kumpli wokół nas ale kiedy noga się podwinie albo człowiek znajdzie się w szpitalu ciężko chory to ilu z tych kumpli przyjdzie nas odwiedzić ? Życie jest dla nas tak cenne że też wybieramy tych za których moglibyśmy je oddać, zazwyczaj są to osoby które naprawdę kochamy. Jezus jednak oddał życie również za swoich dręczycieli, nieprzyjaciól, wrogów, prześmiewców, za swoich katów.

Bóg jest trójjedyny, ale to ciągle ten sam Bóg. Tak więc Jezus umarł z własnej woli, ponieważ jest tym samym bogiem co Bóg Ojciec. Poza tym, dlaczego wybrał właśnie taki sposób? Jeśli jest wszechmogący, mógł wszystkich zbawić od początku świata pstryknięciem palcami. To, że wybrał taką formę zależy tylko od Niego - co chciał tym pokazać? Zaszokować? Czym jest przeżywanie ludzkiego cierpienia dla Boga?

Ejże, gdyby to jakis zwykły człowiek umarł za ludzkośc to było by coś!
A Jezus ? Co to za sztuka dać się "zabić" gdy jest się Bogiem a zatem dobrze sie wie że zabić ciebie nie mogą ;p