Ponieważ widzę, że ateizm dominuje, bynajmniej w pierwszych działach forum, mam kilka czysto ciekawych pytań do ateistów.

Czy chcieli byście aby bóg istniał, aby istniało życie wieczne, życie po śmierci. Rozumiem, że nie ma podstaw w to wierzyć, ale czy chcieli byście aby była taka możliwość ?
Uzasadnić odpowiedź.

Cóż. Ja bym chciał
Bez przesady, ale wybrałbym z miejsca życie wieczne od nicości, lub czegoś tego typu.

3 razy nie.
Po co niby mieliby istnieć bogowie?. By nas pilnować ( taki Chuck Norris niebiański), pomagać od święta,zsyłać deszcz,ululać itd??. Jak widać z historii człowiek sobie nieźle radzi bez cudownych interwencji i niech tak zostanie.
A życie po śmierci - jedno przeczy drugiemu.Skoro ciało umiera to co niby miałoby żyć???Bo chyba nie duch.

Problem polega na tym , że idea boga jest niezrozmiała . Niewiem cóż to jest bóg , ani jaki jewentualnie jest .

Jeśli traktować boga jako wyidealizowanego rodzica , który nie wtrąca się w moje życie jednak jest gotów pomóc gdy coś spieprze , to jak najbardziej chciałbym by taka siła opiekuńcza istniała .



Instynkt samozachowawczy nakazuje mi chcieć .
Sądze jednak , że życie wieczne mogło by jednak zmęczyć/znużyć , tak więc chciałbym mieć wybór co do jego trwania .

Nie mam raczej nic przeciw istnieniu po śmierci choć zależy jeszcze jak miałoby to istnienie wyglądać natomiast Bóg taki jakim widzą go chrześcijanie moim zdaniem nie może istnieć gdyby naprawdę istniał jakiś nieskończenie dobry i sprawiedliwy Bóg świat wyglądałby inaczej a ja byłbym zupełnie innym człowiekiem o ile byłbym w ogóle ...

Zależy, jakiego boga masz na myśli i jakie życie po śmierci.

Ktory Bog? Swietowit, Zeus, Jahwe, Wisznu czy jeszcze jakis inny?
Najbardziej sympatycznym a najmniej prymitywnym i okrutnym, niezazdrosnym i niemsciwym wydaje sie hinduski Wisznu.
W kazdym razie swiadomosc, ze jest ktos kto cie zawsze obserwuje, ze nigdy i nigdzie nie mozesz sie przed nim schowac bylaby nieznosna.



To by oznaczalo, ze nie moge skonczyc ze swoim zyciem nawet jak mi strasznie obrzydnie po tysiacu lat.

Życie po śmierci - owszem, dlaczego nie.
Wydaje mi się, że człowiek ma tak silnie wszczepioną chęć przeżycia za wszelką cenę, że przeżył by jeszcze kilka żyć .
A bóg, pytanie co mógłby zaoferować ten bóg ? I za jaką cenę ?

Ale skoro te rzeczy nie istnieją, to nie ma powodu ich wymyślać.

Mozna odpowiedziedz jeszcze tak.
Nic ani nikt nie moze zabronic okrucienstwa i bycia niesprawiedliwym Istocie Najwyzszej, o nieograniczonej mocy. W zwiazku z tym wolalbym swiat bez Boga.

Wg mnie to nie ma znaczenia. Bo póki żyjemy, to zyjemy, a kiedy umieramy [przy założeniu, że nie ma życia wiecznego] to nas przecież nie ma, więc nie mamy czego żałować.

Życie po śmierci to bardzo szerokie znaczenie. W sensie Raj? Chyba nie jestem sobie w stanie wyobrazić sobie, jak by miał wyglądać. Bardzo wiele uroku ma koncepcja reinkarnacji, wydaje się [zdroworozsądkowo] sprawiedliwsza. Ogólnie rzecz biorąc, wolę się koncentrować na tym, co "tu" i "teraz" robię dobrze/źle, bo co do istnienia skutków swoich czynów mam pewność, co do istnienia czegoś "później", mam tylko wielki znak zapytania.

Z założenia na ogół życie po śmierci to coś co NIE może się znudzić bo:


a)Czas nie istnieje
b)Jest to coś tak niewyobrażalnie, ekstatycznie przyjemnego, że nie jesteśmy w stanie sobie nawet tego wyobrazić. To się nie nudzi. Wyobrażasz sobie znudzić się tripem po 0,3 mg czystego MDMA?

A-duh! Jeśli zakładasz na potrzebę teorii istnienie życia po śmierci to zakładasz jednocześnie istnienie duszy. Chyba, że nie wiesz co znaczy "przyjąć założenie" wtedy spoko

Nie zakładam bo to bzdura.

Więc po jaką ch,olerę wypowiadasz się w tym temacie skoro jest on skierowany do innych niż ty ludzi?

Hm... to że czasu nie ma po śmierci to Twoja teoria.
Czas może być, a czemu nie. Może byśmy mogli oglądać poczynania znajomych.