Czy osoba, która nie stroni od seksu przedmałżeńskiego ma prawo nazywać sie katolikiem?
Znam wiele osób, które nie widzą większych sprzeczności w nazywaniu sie katolikiem i seksem przedmałżeńskim. Wychodzą z założenia ze każdy ma prawo do błędu. A po "błędach" wystarczy udać do spowiedzi i wszystko jest ok - grzechy odpuszczone (pełen restart). Niby słusznie, ale z tego co wiem warunkiem ważnej spowiedzi jest mocne postanowienie poprawy (nie wspominając o tym, że wg katechizmu KK w tym przypadku rozgrzeszenie nie przysługuje) a ja tu żadnego postanowienia poprawy nie widzę - a jedynie silną amnezję po odejściu od konfesjonału... a potem znowu te same "błędy". Nie wspominając już o osobach, które amnezję mają już przed przystąpieniem do spowiedzi, uznają niektóre grzechy za mało istotne lub twierdzą ze to żadne grzechy itd.
Kościół oczywiście przymyka na to oczy bo stracił by cała rzesze "wiernych"... i właśnie dzięki temu cichemu przyzwoleniu te osoby uważają sie za przykładnych katolików (w końcu nie są wyjątkami). Ale czy można świadomie i notorycznie łamać nakazy jakiegokolwiek kościoła i uznawać się za jego wyznawce?

Czy to dla Ciebie ważne, żeby uznać, że ktoś inny jest "zły"?

NIE, ale w sumie moim zdaniem niewielka strata

Problem jest chyba w tym że niektórzy ludzie nie dopuszczają do siebie myśli, że mogą czynić źle, "bo przecież to nic złego" jak to niejeden może powiedzieć. Jednak dopóki nie łączą tego z określaniem siebie nadal dobrymi aktolikami to jest ich sprawa. Dziwnym było by dopiero gdyby oburzali się gdy kwestioniwana była by katolickość ich wiary. Albo jest się Katolikiem i zachowuje nauke Kościoła Katolickiego, albo się tej nauki nie trzymamy i stawiamy siebie poza Kościołem, niezależnie od tego co mówimy. Dodatkowo niewiedza nt np. spowiedzi, czyli potrzeby postanowienia poprawy jako warunku jej ważności, czyni niektórych ludzi bardziej formalnymni, niż realnymi Katolikami.

Tak, taka osoba to hipokryta. Jeśli zdarzy mu się to raz czy drugi, ale potem żałuje, pokutuje etc..- O.K. Każdemu zdarza się zgrzeszyć. Ale jeśli robi to z "premedytacją", do spowiedzi idzie, bo chce wziąć ślub, i wcale nie żałuje swoich czynów, to nie tylko nie może się nazwać katolikiem, ale w ogóle nie jest uczniem Jezusa. Nie jest Jego, mowiąc biblijnie.

Jeśli brać pod uwagę, że grzeszy - jak każdy człowiek, nie tylko katolik - to tak. A przy tym - wierzy w Boga, przyjmuje katolickie prawdy wiary.

A co mówi na ten temat oficjalna nauka Krk???

Pytanie postawione w tym wątku zwróciło mi uwagę na coś trochę ogólniejszego - dlaczego ludzie, którzy nie zgadzają się z nauką tego Kościoła nie pójdą do innego, który głosi zasady zgodne z tym, co oni uznają? Bo jaki jest sens współżyć przed ślubem czy też stosować antykoncepcję i chodzić do tego Kościoła; żyć mając świadomość, że robi się źle (źle wg nauki KK), ale nie rozumiejąc dlaczego i nie zgadzając się z tym zdaniem. Presja społeczna? Innego wyjaśnienia nie widzę...

Też się właśnie nad tym zastanawiam. Dlaczego? Dlaczego wolicie gadać, że Kościół Katolicki jest zły, bo zabrania tego czy tamto uznaje za złe (w tym wypadku seks przedmałżeński) zamiast udać się tam gdzie to jest ok?

kwestia strachu, lenistwa, mentalności

A po "błędach" wystarczy udać do spowiedzi i wszystko jest ok - grzechy odpuszczone (pełen restart).
[/i]
Z całym szacunkiem, ale z tego co pamiętam z katechezy (wieki temu) było pojęcie grzechu przeciw Duchowi Świętemu. Jednym z nich było grzeszyć zuchwale (tzn. pójdę do spowiedzi i będzie OK). Człowiek może upaść w bardzo poważne grzechy bo taka jego niedoskonała ludzka natura, ale grzech świadomy i dobrowolny popełniony "bo pójdę do spowiedzi i będzie OK" to pomijając inne kwestie spore "przegięcie"

Tyle, że chyba nie ma zbyt wielu kościołów chrześcijańskich, które akceptują seks przedmałżeński. :-)

Temat jest dla mnie absurdalny. Jakim prawem oceniacie, kto może być katolikiem, a kto nie? Naprawdę wszyscy są tacy czyści, bezgrzeszni i święci?

Takie rozumowanie można przeprowadzić z praktycznie każdą nauką Kościoła. Palenie papierosów i obmawianie koleżanek jest grzechem. Czy palacze i plotkarze się spowiadają? Czy po wyjściu od spowiedzi dalej palą i obmawiają? Czy wobec tego nie powinni być nazywani katolikami?

Bardzo słuszna uwaga przedmówcy.

Dokładnie takie same pytania można postawić o jakikolwiek grzech, występek przeciwko czemukolwiek w nauczaniu Jezusa. A takowym na pewno może pochwalić się każdy z nas. I czy, z tego względu, każdemu z nas odmawia się prawa do uznawania się za katolika

Ludzie - grzeszność to nie to, aby zwalać na tę naturę winę za wszelkie zło i usprawiedliwiać się. Ale z tej grzeszności - także swojej - trzeba sobie zdawać sprawę.

Moim zdaniem, jeśli występuje sytuacja, że człowiek, który grzeszy świadomie, zaś potem spowiada się, lecz WIE, że i tak będzie grzeszył dalej, nazywa siebie katolikiem to coś tu jest nie tak. Bycie katolikiem to pewien schemat, pewne zasady, zaś jeśli się od nich odstępuje, już nie jest się tym, kogo wzór (katolika) się przyjęło. Błądzić - tak, ale nie świadomie trwać w błędzie.

nie tylko katolik miewa takie problemy...