chcę wrócić do Boga - być tak blisko niego jak kiedyś (albo i bliżej, bo to "kiedyś" wcale takie idealne nie było). Od czego zacząć po długiej przerwie bez modlitwy, jedynie z cotygodniową, wymuszoną mszą święta (bez komunii)? Kupić dobrą książkę religijną? modlić się codziennie? Spowiedź. Od czego zacząć, co zrobić, żeby "TO" znów tak mocno uderzyło?

Na początek przeczytaj to:
viewtopic.php?t=16316

Jego uderzyło ze zdwojoną siłą.

dzieki... :'

Możesz też wziąć sobie do serca, to co napisałem w opisie

pytasz arne od czego zacząć? żeby człowiek zaczął wierzyć to musi tego chcieć- jak widzę ten warunek już spełniłeś
ze swojej strony mogę polecić czytanie Ewangelii- nie wiem czy masz już ten etap za sobą, ale dla mnie był przełomem - jakbym był spowiednikiem to każdemu letniemu katolikowi zalecałbym to jako zadośćuczynienie
jak będziesz poznawał zasady zawarte w Ewangelii to warto od razu je stosować w życiu, wspomniałeś także o spowiedzi i ciężko nie przyznać Ci racji ,

wszystko wygląda ładnie i składnie, ale tak naprawdę droga jest znacznie trudniejsza (zawsze jest jakiś haczyk ), mówisz, że oczekujesz jakiegoś mocnego uderzenia, ale musisz wiedzieć, że to nie przeżycia duchowe (domyślam się, że to one mają być tym uderzeniem ) są wskaźnikiem bliskości Boga choć każdy je lubi , będziesz musiał się zastanowić, czy przypadkiem nie chcesz wierzyć bo sprawia Ci to przyjemność, wtedy może się okazać, że kochamy Boga z egoizmu (własnej przyjemności), jak już pewnie się przekonałeś droga jest nieziemsko kręta i nie raz będziesz się zastanawiał nad takimi rzeczami jak się w tym wszystkim połapać? jak wspomniałem kierunkowskazem jest Ewangelia
pozdrawiam i wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia

50% już zrobiłeś. CHCESZ!

A drugie 50 to już od Ciebie zależy. Może tylko zacznij komunię przyjmować. Co by to nie było. Książka, jakaś grupa, praca, muzyka, jeden kit, byle po Bożemu i będzie ok.. Juś samo szukanie jest takim posobem Jest milion pięćset sposobów i każdy dobry.

Co zrobić trzeba żeby uwierzyć, a nawet wiedzieć, że bociany istnieją? Należy takiego zobaczyć, może nawet dotknąć. To wystarczy. Nawet nie trzeba bardzo chcieć.

A co zrobić żeby uwierzyć w biblijnego Boga ? Bardzo trzeba chcieć. Oj bardzo

arne
Ja chciałem Ci tylko uświadomić, do czego może doprowadzić ślepa wiara.
Nie da się uwierzyć na siłę.
Człowiek ma tak rozwiniętą i skonstruowaną psychikę, że w chwilach słabości, załamań, zwątpienia, szuka "rozgrzeszenia". I otrzymuje to rozgrzeszenie na tacy, słyszy to, co chce usłyszeć, w mózgu zachodzi szereg zmian, które sprawiają, że człowiek czuje się szczęśliwy. To jest jednak tylko ułuda, którą wykorzystują różnego rodzaju sekty.
Ja już przez to przechodziłem.
Tak jak napisał mój przedmówca - w biblijnego Boga ciężko uwierzyć.
Jeśli jest jakiś byt wyższy (Bóg), to z pewnością nie ograniczył on pełnego poznania siebie do Kościoła Katolickiego! On jest PONAD wszystkim, a w szczególności ponad wszelkiego rodzaju kościołami! To ludzka psychika chce go zamknąć w jakimś kościele i mieć go tylko dla siebie na wyłączność.

Ja na swoim przykładzie proponowałbym Ci najpierw zastanowić się, do którego Boga chcesz się modlić, wierzyć w niego, dziękować Mu za wszystko... Ja rówqnież miałem z tym problem, aż odnalazłem Jedynego...

A możesz coś więcej napisać?
Pytasz do którego arne chce się modlić.
To ja pytam, który to jest ten Jedyny?

Eru Ilúvatar ?

Proponuje ci 60 minut -tyle wystarczy na przeczytanie ze zrozumieniem takiej małej ksiażeczki ktora kiedyś otworzyła mi oczy ;
-jest dziś w internecie,posiada imprimatur zapraszam
www.jezusblog.republika.pl
-nie to nie przesada, autorem jest Jezus -zapraszam!

arne
Widzisz, a nie mówiłem?

A wydawnictwo to "Jehowa i s-ka"?

no to muszę się wytłumaczyć.

wierzę. już teraz wierzę. zawsze wierzyłam (jestem kobietą, mam 25 lat). Ale taka słaba wiarą. taką, że nie robię nic w tym kierunku - do teraz oczywiście. To się musi zmienić i się zmieni. koniec.

Nigdy nie oczekiwałam wzniosłych odczuć fizycznych czy objawień. Nigdy tego nie miałam. chcę wrócić do tego mojego uczucia obowiązku (???), poczucia, że MUSZĘ iść np ma majowe. Nie umiem tego wytłumaczyć. Miałam to na początku liceum do czasu, aż pojawiły się ważniejsze wtedy sprawy. Strasznie do przeżyłam - to odwrócenie się od Boga. To było coś strasznego (chociaż nigdy nie miałam nie wiadomo jak głębokiej wiary). Z czasem to uczucie słabło aż w chwili, kiedy te "ważniejsze" sprawy odeszły - zupełnie zobojętniałam. Od tamtego czasu próbowałam kilka razy się "nawracać", ale zawsze kończyło się to jednorazową spowiedzią i życiem jakby nic się nie zmieniło. Oczywiście obojętność wracała.

Dlatego napisałam, że chcę znów poczuć "TO".

Rozumiem z tego co pisaliście, że chyba najlepszą metodą będzie dla mnie takie życie w 100% z Bogiem, a nie: niedziela o tej i o tej msza, modlitwa codziennie od - do. Tylko takie całościowe życie znów z Bogiem. (kiedyś tak miałam - cokolwiek zrobiłam - myślałam o Nim... chociaż nigdy z nikim o tym nie rozmawiałam, nie należałam to żadnej wspólnoty...). tylko jak to osiągnąć? Co zrobić, żeby zapał znów nie trwał tydzień?