Nie jestem zbyt praktykująca....
Szczerze mówiąc bardzo mało....
Ale jestem wierząca.
Bóg jest dla mnie ważny.
Niedawno miałam trudny okres w życiu.
Przysięgłam coś Bogu.
Nie- nie głośno. W ciszy serca- nikt o tym nie wie....
Nawet nie w ramach układu "ja Tobie- Ty mnie", tylko w ramach podziękowania....
Nie dotrzymałam.
Na zajutrz przysięgłam znowu.
Znowu nie dotrzymałam.

Codziennie przysięgam Bogu i sobie, że jutro się uda. Przepraszm Go, że jestem taka słaba i podła.

A to wiadomo czy to Twoja wina?

A czy Pani wie, że "wiara bez uczynków martwą jest"? Nie można być wierzącym i jednocześnie bimbającym sobie z praktyk religijnych, które mają wiarę pogłębić.
Jeśli Bóg jest dla Ciebie ważny to uciekaj się do Niego nie tylko w trudnych etapach życia ale każdego dnia.
Jezus odradzał przysięganie na cokolwiek (nie pamiętam "namiarów" w Piśmie Świętym więc wybaczcie ale ich nie podam).
Nie dotrzymałaś? Ile razy każdy z nas upada... Nie przysięgaj Bogu bo On Cię rozliczy z dotrzymania przysiąg. Przepraszaj Go - a jakże, ale nie zapominaj, że Bóg kocha każdego z nas (Ciebie też, R6).

Pamiętaj- potęgą człowieka jest to, że potrafi wyciągać wnioski z każdego upadku i nie trwa w nim ale powstaje.

Pozdrawiam

Mt 5,33-37

Dla Boga nie są ważne twoje przysięgi czy oświadczenia, ale twoje czyny. Dlatego, zamiast przysięgać coś bogu, dużo lepiej jest prosić go o pomoc i wsparcie, by pełnić jego wolę. Bo bez Boga nic nie możemy uczynić. On jest naszą mocą. Kto nie pokłada ufności w Bogu, upadnie. Dom twój musi być zbudowany na skale. Nie opieraj się zatem na swoich przysięgach, ale na wierze w Boga.

Nie wiem jaka była twoja przysięga, więc zadaj sobie jeszcze pytanie, czy na pewno była ona zgodna z Bożą wolą? Być może właśnie przez to, że nie udaje ci się jej wypełnić, Bóg stara się zwrócić twoją uwagę na ważniejsze sprawy? Może chcesz stosować jakiś środek leczący skutek, ale nie sięgasz do przyczyny? Tak bywa - człowiek często patrzy na powierzchnię i chce naprawiać tylko to co widać na powierzchni. Bóg natomiast, który widzi głębię serca, będzie ranę rozdrapywał aż sięgnie w głąb i usunie truciznę z twojego wnętrza. Być może to, że ciągle popełniasz ten sam grzech, dlatego, że nie usuwasz jego przyczyny?

I pamiętaj: nie jesteś słaba, nie jesteś podła. Mocą Chrystusowego krzyża otrzymaliśmy nowa naturę, piękno Dzieci Bożych. Szatan od razu przysypał ją masą śmieci, ale nie jest w stanie jej zniszczyć. Teraz korzysta z tego, że nie patrzymy w głąb i chce nam odebrać nadzieję. Pamiętaj jednak, że Bóg nadał ci piękne imię, które nosisz w głębi serca, a imiona "słaba", "podła" zostały nadane przez szatana. Proś Boga, aby pomógł ci uprzątnąć z twego życia grzech, abyś mogła pokazać światu piękno, które ci ofiarował.

misiamam zatem nie przysięgaj, lecz staraj się zrobić ile możesz. Bóg wybacza wszystko, poza uporczywym i świadomym trwaniem w grzechu, no ale jak takie coś wybaczyć? Jeśli jesteś szczera w swoim działaniu to miej nadzieje że On to nie tylko widzi ale i rozumie.

Problem w tym że praktyka wiary jest bardzo ważna. Bycie w Kościele, sakramenty, działanie. Przecież to wszystko ma Cie wspierać w tym aby Twoje przysięgi były spełnione. I nie obiecuj może rzeczy na które jesteś za słaba, obiecuj tyle ile możesz zrealizwać i korzystaj z tego co jest Ci dane za darmo, czy właśnie sakramenty.

mi przychodzą na myśl słowa:

nie wiem jak to interpretuje kościół, ja widzę to tak że często nie warto skupiać się na własnej grzeszności i podłości, ale na poprawie relacji z ludźmi. zamiast przeżuwać zło, robić coś dobrego - dawać coś dobrego innym.

Jeśli człowiek jest ateistą i umrze jako ateista to Bóg nigdy mu nie wybaczy.

Uważam, że bardziej Bóg powinien patrzeć na czyny bliźnich, a nie osądzać za wiarę, bo wiarę mamy w genach, jedni są bardziej skłonni przyswoić religię w której sie wychowują, jedni mniej.

A co tu wybaczać? Gdzie tu wina?

Wieczny studencie - tylko że w Biblii jest napisane, że do nieba sie wejdzie gdy sie w Boga uwierzy.

Chociaż też są teksty które mówią, że wystarczą uczynki. Więc sam dokładnie nie wiem jak to jest.

a w koranie jest że jak nie pojedziesz do mekki.
i co z tego...?

a kiedyś na płocie napisali PUPA i facet chciał poklepać i trafił an gwóźdź.

jaki z tego wniosek:

to że pisane nie znaczy że prawdziwe.

BLyy problem w tym że gdyby Bóg miał osądzać czyny nikt z nas do nieba by nie poszedł, dlatego też tylko przez łaskę Boga, o ile uwierzymy możemy iśc do nieba. Natomiast rzecz z byciem niewierzącym jest o wiele bardziej skomplikowana, bo co z tymi którzy nie mieli szansy poznać nauki Jezusa? o nich też jest mowa, Kościół naucza że oni też mogą być zbawieni. Kwestia jest taka że potrzeba świadomie i trwale odrzucić Boga i wiarę w Niego, w Jego zasady.

Bóg nie sądzi nas względem uczynków, ale względem pragnienia serca. Sięga do głebi serca, głębiej niż słowa, które są powierzchowne, głebiej nawet niż umysł, którym często sami siebie okłamujemy. Inna sprawa, że pragnienie serca pociąga za sobą uczynki.



Człowiek może nawet nie wiedzieć a iść drogą do Nieba.

Największą przeszkodą w zbawieniu jest hipokryzja. Bóg chce zbawić każdego człowieka, ale całego człowieka a nie kawałek czy kawałki.
A ile Bóg przebacza? tyle ile my przebaczamy.

[nie pamiętam z której ewangelii]

Kiedy nie chcemy komuś przebaczyć, to kog tym krzywdzimy? Tego kogoś? To samych siebie krzywdzimy, pielęgnując w naszym sercu złość i gniew, nie pozwalając, by Chrystus Lekarz uzdrowił ranę w naszym sercu.

Następną ważną przeszkodą w zbawieniu jest niezdecydowanie.

[nie wiem czy dosłownie tak, to z którejś Ewangelii]
Nawiązując do wypowiedzi która pojawiła się gdzieś na forum o wspólnym błędzie z cytatem z Pascala, mogę powiedzieć [jako zatwardziały indywidualista] że lepiej podjąć decyzję nawet jeśli nie jest najlepsza niż trwać w niezdecydowaniu.