Osobiście uważam, że na świecie jest zbyt wiele połączonych ze sobą przypadków, by niektórych z nich nie potraktować jako "Bożej interwencji".

Historia świeża- sprzed kilku dni.
Jadąc z uczelni tramwajem nagle przez myśl przetoczyła mi się znana pieśń pogrzebowa: "Niech aniołowie zawiodą cię do raju...". Moją pierwszą myślą w tym momencie było to, że pewnie umarł ktoś, kogo znałem. Nikomu nie życzę śmierci, więc nawet nie próbowałem się domyślić kto to by mógł być - po chwili całkowicie tę pieśń zignorowałem. Kilka godzin później otrzymałem telefon z informacją, że umarł dziadek moich przyjaciół. Jak na ironię- godzina śmierci pokryła się z czasem, w którym przez myśl przeleciała mi owa pieśń pogrzebowa.

Przypadek, czy znak od Boga?
Czy komuś z Was zdarzyło się "przepowiedzieć" nieświadomie coś, co w krótkim czasie się spełniło? Jak Wy zapatrujecie się na kwestię takich "znaków"?

P.S. Proszę o nie umieszczanie tutaj odpowiedzi typu "byłem w knajpie i przewidziałem, że za chwilę barman przyniesie nam tacę z piwem a po chwili tak się stało".

Ja myślę, że tak. Kiedyś też mi zmarła bliska osoba z rodziny: w godzinę zejścia zabrzęczała łyżeczka w pustej szklance w kuchni. Okazało się (poźniej do tego doszłem), że jedno i drugie było w jednym czasie.

Jako potomkowie Adama, my również jesteśmy uczynieni na obraz i podobieństwo Boga. Ale czy rzeczywiście możemy decydować o tym, co robimy? Tak, bo chociaż Bóg zna z góry bieg wydarzeń, to nie ustala wcześniej naszych czynów ani ostatecznego losu. Nie dopuszcza, by życiem jego ziemskich dzieci rządziło przeznaczenie. Ludzie pragnący coś osiągnąć potrzebują konkretnego planu działania. Nauka o przeznaczeniu opiera się na założeniu, że również Bóg ma szczegółowy plan, dzięki czemu wszystko we wszechświecie dzieje się w sposób z góry ustalony. Pisarz Roy Weatherford oświadczył: „Wielu filozofom wydaje się, że do majestatu Boga po prostu nie pasowałby obraz świata, w którym działoby się coś, czego On nie zaplanował w najdrobniejszych szczegółach”. Ale czy Bóg naprawdę musi wszystko tak drobiazgowo zaplanować?
Bóg dysponuje bezgraniczną mocą i niezrównaną mądrością, potrafi więc sprostać każdej sytuacji, która mogłaby się wyłonić wskutek korzystania przez Jego stworzenia z daru wolnej woli (Izajasza 40:25, 26; Rzymian 11:33). Jest w stanie zareagować natychmiast, bez konieczności wcześniejszego układania planu działania. W przeciwieństwie do niedoskonałych ludzi, mających ograniczone możliwości, Wszechmocny Bóg nie potrzebuje szczegółowego, sztywnego planu, nakreślającego z góry los każdego człowieka (Przysłów 19:21).
Człowiek przypisujący sobie zdolność przewidywania przyszłości. Biblia zalicza do takich osób m.in. kapłanów uprawiających magię, wróżbitów oraz astrologów. Hebrajski wyraz jidde‛oní, tłumaczony na „ten, kto się trudni przepowiadaniem wydarzeń”, pochodzi od rdzenia jadá‛ („znać; wiedzieć”) i wskazuje na wiedzę niedostępną zwykłym ludziom. Często występuje razem ze słowem ’ow, które znaczy „medium spirytystyczne” (Pwt 18:11). W starożytności pewne osoby posiadły nadprzyrodzone zdolności wskutek kontaktów z demonami — niegodziwymi stworzeniami duchowymi, które sprzeciwiają się Bogu i których władcą jest Szatan (Łk 11:14-20). Ludzie ci w różny sposób usiłowali poznać przyszłość: obserwowali gwiazdy (Iz 47:13), badali wątrobę lub inne wnętrzności zwierząt ofiarnych (Eze 21:21), interpretowali znaki wróżebne (2Kl 21:6) i próbowali kontaktować się z tzw. duchami zmarłych (Pwt 18:11).

No dobra, ale co to ma wspólnego z tematem? Przecież nikt nie napisał, że tutaj chodzi o przypisywanie sobie zdolności "proroczych". Wczytaj się dokładnie w temat, bo to, co napisałaś nawet go "nie liznęło".

"Czy komuś z Was zdarzyło się "przepowiedzieć" nieświadomie coś, co w krótkim czasie się spełniło? Jak Wy zapatrujecie się na kwestię takich "znaków"?"

Jeśli dobrze rozumiem nomines zapytał o przepowiadanie zdarzeń. Nawet jeśli to coś nieświadomego moja odpowiedź na pytanie była jak najbardziej zgodna z tematem. Dodam jeszcze, że takich zdarzeń jak podśpiewywanie pieśni pogrzebowych czy brzęknięcie łyżeczki nie można uznać za "znaki".

Nie bardzo rozumiem po co Bóg miałby dawać ludziom "znaki" tego rodzaju...

Być może daje je tym, którzy Go szukają. Ktoś poszukujący uzna to jakiegoś rodzaju znak, ktoś sceptyczny potraktuje jako przypadek, zrządzenie losu. Moim zdaniem niemożliwym jest rozstrzygnięcie każdego takiego wydarzenia i przyporządkowanie go jednej, bądź drugiej rubryki.

To nie jest przepowiadanie lecz być może jakaś większa wrażliwość na ..... ?
Ale jak brać na serio świadectwo autorki "Trafiona przez pioruna" to jest tam wspomniane, że coś jest na rzeczy.

Ograniczę się do stwierdzenia, że ja osobiście nie mam z tym najmniejszego problemu

Być może, tylko właściwie po co? Bo ani nie widzę tu jakiejś większej korzyści dla "poszukującego" ani jakiegoś celu w rodzaju "musisz go uratować" ani nawet jakiegoś związku z chrześcijaństwem, ktoś wierzący w Jezusa może to połączyć z Jezusem, ktoś wierzący w duchy z duchami, okultysta ze swoimi paranormalnymi zdolnościami itp. itd. nawet przyjmując, że Bóg istnieje to tak naprawdę nic go w jakiś oczywisty sposób nie łączy z takimi przypadkami.

Osoba wypełniona miłością do Jezusa nie zostanie zwiedziona.
Bóg ofiaruje jej to co będzie jej służyć, a co nie zwiedzie.
Więcej wiary ale i też pokory, bo z kolei nie warto prosić o to co ma tylko zaspokoić naszą ciekawość.

Nie masz innego wyjścia jak w Niego uwierzyć i zapytać po Paruzji. Innej opcji aby otrzymać odpowiedź nie widzę.

O, tak, można takie znaki przyjąć lub też odrzucić i po prostu potraktować jako zbieg okoliczności. Ja to wziąłem jako znak i teraz pewnie zostanę odebrany jak ktoś poszukujący...

Przypadków nie ma. Po prostu czasami jest w nas za mało... wiary? otwartości? chęci? żeby dostrzec w tym wszystkim palec Boży.

Nie raz miałem sytuację, gdy nad czymś się zamyśliłem, coś mi przyszło do głowy - niby taka, ot, luźna myśl, która w kontekście czegoś, co wydarzyło się równolegle (a dowiedziałem się o tym czymś później) albo niewiele później - nabierało wyjątkowego sensu, zazębiało się jakby.

Bóg działa bardzo bliziutko. Tylko my czasami gapimy się zbyt daleko, żeby to zauważyć.

To o czym piszesz jest zagadnieniem dotyczącym prawdopodobieństwa wystąpienia określonego zdarzenia. Na świecie żyje ok. 7 mld ludzi. W każdej chwili większość z nich myśli o czymś tam. W tak dużej populacji prawdopodobieństwo tego, że to o czym myślą sprawdzi się istnieje. Oznacza to, że wielu z tych ludzi będzie w takiej sytuacji jak ty. Więc można powiedzieć, że wygrałeś los na loterii, ponieważ to o czym pomyślałeś pokryło się z realnym zjawiskiem.