W trakcie lektury forum często spotykam się z pojęciem "wiara"... niestety dostrzegam co najmniej dwa znaczenia tego słowa:

1. wiara, jako przekonanie, stwierdzenie, że istnieje coś, czego nie umiem sobie udowodnić...

2. Wiara, jako rzeczywistość niezbędna do zbawienia.

(specjalnie wyróżniam te słowa pisane małą i wielką literą - i proszę w toku dalszej dyskusji o zachowanie tego rozróżnienia)

Niby jedno słowo a znaczenia (przynajmniej dla mnie) dosyć odmienne i co innego znaczące. (Podobnie jak zamek: obronny, u drzwi, w spodniach)

Podobne różnice odnajduję w pojęciach podstawowych, takich jak miłość, nadzieja, zaufanie (mylone z naiwnością), itd...

Moje pytanie zasadniczo dotyczy tego, czy rozróżnienie pojęciowe wspomnianych wyżej słów jest zauważalne:
dla przykładu podam, że: "wiara bez uczynków jest martwa", "złe duchy też wierzą i drżą...", ale "Wiara jest do zbawienia koniecznie potrzebna", "gdybym miał Wiarę, jak ziarnko gorczycy..."

Jestem przekonany, ze obowiazuje nas definicja slownikowa (pwn.pl).

Definicja słownikowa (pkt. 1-4) określa znaczenie 1. (wiara)
Do znaczenia 2. (Wiara) zbliża się punkt 5. tego słownika: «wierność komuś lub czemuś»...

Ja dostrzegam dwa główne znaczenia słowa wiara.
wiara jako przyjmowanie czegoś bez dowodu, przesłanek, podstaw.
Wiara jako postawa (bycie wiernym ideałom, jak miłość, sprawiedliwość, bezinteresowność).

Aczkolwiek w drugim przypadku słuszniej chyba mówić, że jest się właśnie wiernym czemuś, a nie że się w coś wierzy. Jak na razie ja słowa "Wiara" w ten sposób nie czuję i chyba jest to kompletnie zbędne, jeżeli możemy to samo powiedzieć bardziej precyzyjnie i mniej myląco dla innych. Wydaje mi się, że niektórzy używają słowa "Wiara" w odniesieniu do ogólnie bycia dobrym człowiekiem w celu zwiększenia wartości samej wiary w Boga. Wiara w Boga jest martwa bez uczynków, ale to nie znaczy, że jedno z drugim się jakoś wiąże. Można wierzyć i być złym, nie wierzyć i być dobrym. To nie jest zależne od siebie w jakiś widoczny sposób, co z resztą widać w życiu codziennym.

Podalem Ci definicje.
Ktorej czesci tej definicji nie rozumiesz?
Jestem pewien, ze znajdziemy Ci jakies forum, gdzie jakis natchniony polonista wyjasni Ci watpliwosci.

Nie. Obowiązuje definicja naturalna, czyli uchwyacająca naturę (istotę) rzeczy. A ta definicja brzmi: "Wiata to świadomość egzystencjalnej sytuacji".

Głosujemy? Ja głosuję na definicję ze słownika PWN, nie na mniej znaną definicję hitmana

Udowodnienie czegoś oznacza podobno wg racjonalistów wiedzę niewymagającą wiary, a podstawy i przesłanki do wiary zawsze istnieją - racjonaliści negują po prostu wartościowość tych podstaw i przesłanek, co nie oznacza jednak, że one nie istnieją.

Subiektywnie tak. I tylko w takim kontekście sie bronią.
Jeśli bowiem podstawą jest tzw. "cud", rzecz niesprawdzalna, to obiektywnie ona nie istnieje jako przesłanka. Nie może być obiektywną przesłanką do wiary rzecz, w którą również trzeba uwierzyć.

A wiara do małżonka? nie wynika z obiektywnych przesłanek... jest mitem i urojeniem?
A wiara naukowcowi - przecież nie sprawdzamy każdego doświadczenia, pomimo jego weryfikowalności - historia zna wiele "naciągnięć" dowodów... czy zatem wiara w naukę też jest mitem?

Wiara jest subiektywna.

Rzeczywiście, bo:



wiara jako posłuszeństwo (zawierzenie) instrukcjom moralnym i życiowym udzielanym przez ludzkie autorytety i instytucje np. wiara w dogmaty i nauczanie KRK.



To Wiara będąca poznaniem istoty i przyjęciem w formie pełnego zawierzenia rzeczywistości Syna Bożego jako własnej. (słodkie brzemię świadomości bycia Kimś)



Tak, tak jak napisałam, choć możliwe są jeszcze inne opcje np.:

wiara (szkoda, że nie ma miniaturowej literki "w") jako zjawisko ograniczone do cotygodniowego bezmyślno-mistycznego uczestnictwa we mszy świętej, wiara jako folklor, kremówka na dobranoc itp.

Ale są tacy, którzy próbują ją ciągle obiektywizować, zamieniając (w swoim mniemaniu) na pewność

... ale "pewność w swoim mniemaniu", nie jest obiektywna lecz subiektywna, czyż nie?

Możliwe, że rozróżnienie tych dwóch znaczeń słowa "wiara" ułatwia spojrzenie na subiektywność i obiektywność:
subiektywnie nam się coś zdaje, jesteśmy o tym przekonani, mamy wrażenie;
obiektywnie czyli bez naszego zdania mówią o nas nasze czyny.
To tłumaczyłoby dlaczego Jakub pisze: "Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków" Jk 2,18

Nie wiem czy tylko według racjonalistów, raczej według wszystkich. Oczywiście w definicji zapomniałam dodać słowa "obiektywnych". Fakt, że dla niektórych ludzi istnienie mitochondrialnej Ewy to dowód na prawdziwość opowieści o stworzeniu człowieka, a brak ptaka z połową skrzydła dowodem na nieistnienie ewolucji. Powinnam wziąć takie osoby pod uwagę