Nie chcę zaczynać nowych wątków, ale nie wiem, gdzie by to można dołączyć. A kwestia jest taka:

Czy nasza wiara zależy od naszej woli?
Jeśli nie, jaka jest zasługa wierzącego, że wierzy?
Jeśli żadna, dlaczego niewierzący mają być karani za niewiarę?

Przyszło mi do głowy coś takiego:
Potrzeba określonego rodzaju prawdy sprawia, że ta prawda staje się faktem, zaczyna żyć własnym życiem. Czynię pierwszy krok w jakimś kierunku, inwestuję w coś, co nie wiadomo, czy przyniesie efekty, ponoszę ryzyko i moja wiara w sukces sprawia, że rzeczywiście go odnoszę. A więc bez zaufania i zdania się na niepewność i ryzyko nigdy się do niczego nie dojdzie. Czy tak samo jest z wiarą w Boga?

Ciekawym rozszerzeniem tego sposobu myślenia, jest to, że po jakimś czasie nie można się juz wycofać. Zwyczajnie zbyt wiele się w to włożyło pracy i energii ... by stwierdzić, że to jednak nie to ... Może dlatego wyboru tak naprawdę dokonujemy tylko raz ...

Chciałam sama sobie odpowiedzieć na pytanie: Jaka jest zasługa wierzącego, że wierzy? Bo mówi się, że wiara bardziej zależy od łaski niż od woli człowieka. Żeby tę łaskę uzyskać, trzeba tego chcieć i uczynić pierwszy krok (napisałam więc, że trzeba zaufać i "zainwestować").



Można się wycofać, ale jak już ktoś uzyska łaskę wiary, nie będzie chciał tego robić. Coś w stylu skoku na głęboką wodę - jak się nie odważysz i nie zaufasz, to się nie nauczysz pływać. Jak się stoi na brzegu i teoretycznie rozważa, jak można się utrzymać na wodzie, to nic to nie da.

A może jest inaczej? Może trzeba przejść przez różne życiowe doświadczenia, żeby zacząć wierzyć?

Kiedyś przeczytałam, że wiara jest odpowiedzią na daną Bogu - odpowiedzią na Łaskę... Można ją przyjąć i odrzucić...

I myślę, że działania Boga trzeba doświadczyć, żeby zaufać w pełni, i to doświadczyć wielokrotnie... Co nie znaczy, że do wiary trzeba katastrofy...

A może się zdarzyć, że ktoś odrzucił Łaskę, bo nie rozpoznał jej? Jak ją rozpoznać?

Oto wyszedł siewca aby siać - a gdy siał jedno ziarno padło na drogę, jedno miedzy ciernie, jekieś na skałę, inne na ziemię żyzną... Więc pewnie można - nie rozpoznać, zagłuszyć, odrzucić...
I może do każdego inne zdarzenie jest tym spotkaniem - nie ma chyba schematu... Może poza jednym - poza otwartością... Po to by własne pewności - zabezpieczenia - lęki - opory - niewiara - nie zagłuszyły...

Bóg czeka. Puka czasem cichutko, nie zawsze chcemy usłyszeć... czasem wygodniej uszu nie mieć:-)
Ale gdy już usłyszymy... tak, potem rzeczy dzieją się same.

Tak, wiele osób zmienia poglądy ... jak ma 13-30 lat, wtedy zmiana poglądów jest częsta bo i inwestycja jeszcze mizerna ... ale potem już tak łatwo nie jest. Coś trzeba w końcu wybrać. I co ma do tego ateizm ... to dotyczy wszystkich światopoglądów ... inna sprawa, że są takie które są bardziej i mniej elastyczne. Ale liberał raczej nie zostanie komunistą a komunista nie zostanie liberałem. Skrajne przypadki tylko potwierdzają regułę ...




Tia, a może jest więcej niż jedno miejsce w które można skoczyć? Łaska wiary? Brzmi raczej nie nadzwyczajnie. Dla mnie osobiście wiara to poddanie się. Ucieczka z płaczem pod skrzydła wymyślonego "Ojca". Ale to moja prywatna opinia.

To się zgadza. Wydaje mi się, że życie zweryfikuje każdego. Mamy to życie, dostaliśmy w prezencie i możemy zrobić z nim co chcemy, jesteśmy kowalami swojego losu. Ale w końcu będzie tak, że po kolei wszystko, co najcenniejsze (wg nas) będzie nam zabrane. I okaże się, że nic nie zostało.

W prezencie? Od kogo? Ja postrzegam życie jako pewien proces, zjawisko w którym biorę udział, ale nie wiem dlaczego i dokąd mnie to zaprowadzi. Podchodził bym ostrożnie do nazywania tego "prezentem". Zapewne rzeczywiście w końcu stracimy wszystko, i to co kochamy i to czego nienawidzimy ... ale jakie to ma znaczenie. Nie chodzi o to by coś mieć, ale by z tego korzystać. Wszystko dostajesz, tworzysz, bądź kupujesz na jakiś czas. Nic nie jest wieczne ... i dobrze, że nie jest.

Śmierć... każdy musi przeżyć; wówczas albo staniemy przed Najwyższym....albo przed niczym.
Przed sensem albo absurdem istnienia.
Przed Bogiem lub przed bezkresną próżnią.... i tylko jako pokarm dla robalów.
Dziękuję za taką wizję, zdecydowanie wyżej cenię swoje życie.

Czy aby na pewno? RAz jeden sie wybiera? KAtegorycznie sie z tym nie zgadzam. "Raz wybrawszy, codziennie wybierać muszę"

Alusie, no więc problem w tym, że może się zdarzyć, że przed niczym nie staniesz. Stracisz przytomność po prostu na zawsze.



Bardzo poetyckie, i zupełnie niezrozumiałe ... poproszę o komentarz ...