A ty myśleć. Pisząc, że tylko wy jesteście w stanie czynić dobro, milując Boga, odmawiasz innym prawa posiadania sensu zycia.

Zresztą miłość jest nieco zbyt... pusta, by wypełnić całe życie. Chyba, że ma się to życie nudne i nieciekawe i wciąż liczy się na dar od Boga, miast walczyć o to co należy Ci się jako człowiekowi.

Zdroofko

Twoja wypowiedź świadczy o Twoim kompleksie.
Wyraźnie piszę, że to odnosi się do wszystkich ludzi, chyba, że Ty "Ludź"
A co Ci się "należy", i o co tak chcesz walczyć?

Alusie ...
nie wiem co rozumiesz przez odnajdowanie swojego miejsca, czy sensu, ale jakoś nie bardzo wierzę byś rzeczywiście ukierunkował swoje życie na ten cel. Zresztą niby jak "odnajdujesz" swoje miejsce? Wchodzisz w pewne środowisko i sprawdzasz czy Ci tam dobrze? Rzeczywiście wybitny wysiłek ... szkoda, że dotyczy każdego stworzenia na ziemi. A co do poszukiwań "sensu" to całość sprowadza się zwykle do taniego filozofowania które nie przynosi niczego poza stratą czasu, bo wynik zawsze i tak zależy od przyjętych na wejściu założeń.



Nie Alusie, każdy żyje dla siebie. Część ludzi po prostu odnajduje satysfakcję i realizuje się poświęcając swój czas i wysiłek na pomoc innym znajdującym się akurat na zakręcie. Nikt jednak nie robi niczego wbrew własnym pragnieniom i własnym potrzebom z własnej woli. Powód jest bardzo prosty. Takie działanie powoduje silną frustrację i sprawia iż czujemy się nieszczęśliwi, a człowiek nie lubi być nieszczęśliwy. Nie możesz twierdzić Alusie iż każdy człowiek odnajdzie swoje szczęście w pomaganiu innym, tak jak nie możesz twierdzić iż wymarzonym zawodem każdego człowieka jest lekarz ...
Nie należy tego oczywiście mylić z zakładaniem rodziny czy posiadaniem dzieci. To pragnienia zakorzenione w naszej naturze i naturalnie realizowane gdy dochodzą do głosu. I tu jednak nie używał bym kwantyfikatora "dla każdego" ...



Che, che, piękny świat prosto ze snów Lenina i Marksa ... nasz świat jest zbudowany na konkurencji Alusie. Mamy ograniczone zasoby a ich "równe" dzielenie nie zdaje egzaminu w praktyce ...



Ja bym powiedział, że w tym momencie rodzi się fanatyzm ...



"Dążenie ku dobru", nie ma bardziej względnego, subiektywnego pojęcia niż "dobro" i "zło". To ku czemu dążysz, to "dobro" widziane twoimi oczami, to co tobie wydaje się "dobre". I tak czyni każdy, mój przyjacielu ...



Każdy ma własne niebio i własne piekło ... I dla wielu ludzi są to często zupełnie przeciwne rzeczy. Wydaje Ci się, że wyznawany przez ciebie model ma znamiona uniwersalności ... nic bardziej mylnego.



Wiesz skąd się bierze zacietrzewienie, chęć zemsty ? Z frustracji. A skąd bierze się u tych ludzi tyle frustracji ?

Tak jest tylko na bazie Twoich założeń. Nie mam jednak żadnych powodów, aby w nie wierzyć.

Oczywiście, że nie, nie proszę o to by ktokolwiek w cokolwiek wierzył. Wystarczy sprawdzić w praktyce ... odrobinę poobserwować, poczytać, spróbować zrozumieć jak funkcjonuje człowiek. Wiara jest dla leniwych ...

błąd - ateizm jest dla leniwych

A ileż to wysiłku wymaga wiara Saxonie ? Ilu mamy katolików w naszym kraju ? A Polska to nie Japonia, pracoholizm nie jest naszą cechą narodową. Gdy pochodzisz po ulicach i popytasz masz samych wierzących. Ludzi którzy nie poświęcają nawet 10 minut na to by cokolwiek przemyśleć. Korzystają z ogólnie rozpowszechnianego przez KK tandetnego schematu nigdy się nad nim nawet nie zastanawiając. A są wierzącymi. Wierzą bo tak jest łatwiej. Ateizm nie jest taki prosty. Nie ma człowieka który nie ma jakiegoś światopoglądu. Światopoglądy bez wiary są najtrudniejsze bo wymagają najdokładniejszego zdefiniowania. Brak wiary nie może wynikać z innej wiary, musi byc oparty o racjonalizm. Tak więc ateizm nie jest drogą dla leniwych. Mam nadzieję, że jednak potrafisz uzasadnić to co napisałeś ... nie chciałbym zacząc traktować cię jako niepoważnego ...

Wiesz skąd się bierze frustracja? - z chęci życia dla samego siebie.
Wtedy: świat ma się kręcić wokół człowieka, jemu dogadzać, podziwiać go.
Logiczne, że wtedy Bóg nie jest potrzebny, bo człowiek usiłuje zająć Jego miejsce.
Dewotki nie mają takich problemów, one odmówią przyjętą przez siebie porcję modlitw i są szczęśliwe, bo zadośćuczyniły swoim wyobrażeniom Boga.
Ks. J. Twardowski powiedział uniwersalną prawdę:"Kiedy człowiek zapomni, że najpierw należy do Boga, a potem dopiero do człowieka, to nawet z miłością będzie miał kłopoty".
Jeśli żyję dla samego siebie, to czy potrafię kochać?.
Przecież miłość to dawanie a nie branie.

Nie, frustracja bierze się z niezaspokojonych potrzeb, to fakt, i nie ma o czym dyskutować.



Ulubione zdanie katolików, jedna iluzja zajmuje miejsce innej ... rzeczywiście nie poprawi to sytuacji ... ale czy przyszło CI kiedyś do głowy by żyć bez iluzji ?



Dewotki mają mnóstwo problemów. Fanatycznie skupiają się na na swoim wyobrażeniu wiary uzależniając siebie i swoje życie od niego. Biedni ludzie zamknięci w świecie rytuałów którzy dawno zapomnieli czym jest życie.



Cóż, ja należę do samego siebie i do nikogo poza tym.



Gdy bierzesz to pamiętaj, że powinieneś oddać. Miłość to dawanie bez oczekiwania na wzajemność, bezinteresownie. Nie zwalnia to jednak osoby kochanej z wdzięczności.
Każda istota ludzka bez względu na wszystko jest tak samo zdolna do miłości jak i do nienawiści. Oczywiście nie mówimy tu o chrześcijańskiej miłości "do całego świata" która jest równie absurdalna jak nienawiść "do całego świata". Większość z nas odczuwa jednak empatię z ludźmi którzy mają problemy i jest skłonna do pomocy w trudnych przypadkach.

Pugu

Jakoś nie robi mi to różnicy jak chciałbyś mnie traktować, a jak nie

To ile wysiłku kosztuje wiara poznasz jeśli naprawdę uwierzysz - jeśli nie, opowiadania o tym i tak Cię nie przekonają
A że się bawię słówkami czasem - to przecież jedynie w odpowiedzi na Twoją zabawę: uogólnienie za uogólnienie i slogan za slogan - jednakowo rażące i trywialne jeśli chodzi o argumentację, a raczej jej brak
Powoływanie się na doświadczenia, a już szczególnie netowe jest bronią obosieczną - iluż to ja spotkałem bezmyślnych ateistów powtarzających hasełka wpojone i zakodowane - przyjęte a priori, bez żadnego wysiłku intelektualnego ze strony wielu moich interlokutorów - i przy tym nijak się mających do rzeczywistości. Tak więc mam ową "podstawę", podobną do Twojej, aby stwierdzić dokładnie coś przeciwnego niż TY. I owo stwierdzenie jest jak mniemam na takim samym "poziomie" jak Twoje.

Pozdrawiam

Tyle wysiłku co każda inna walka z wiatrakami ... czy walczysz, czy nie i tak nie ma efektów. Wybór może dobry zarówno dla leniwych jak i dla fanatyków ... Budowanie domków z kart wychodzi najlepiej gdy nie wychodzi się poza pierwszą kondygnację ...

Co do reszty, masz właściwie rację, ludzie są mniej więcej wszędzie tacy sami ...