Zrozumienia, kogos kto mysli tak jak ja.


A gdy nadejdzie koniec, chcieć jeszcze mocniej, to nie dla mnie...

Drogowskazy potrzebne są zagubionym Ddv. A gdybym kontynuował tę przenośnię, to darzę głęboką nieufnością ludzi których drogowskazami Ty się posługujesz.



Tak, i jestem głęboko wdzięczny. Jednak nie doceniam tych ludzi za walkę o dobro państwa, czy społeczeństwa czy innego ideologicznego bełkotu, tylko za wierność sobie, i za gotowość do zapłacenia za to wysokiej ceny. Chciałbym być wystarczająco silny by dokonac tego samego gdyby pojawiła się potrzeba. Jedno jednak wiem napewno. Takiej siły nic ani nikt mi nie da. Muszę ją sam uzyskać.



W tej chwili konsumuję już w dużej mierze wypracowane przeze mnie "dobrodziejstwa" i nie tylko ja. Nie widzę w twojej religi ani źródła ani podstawy do jakiejkolwiek wolności. Wprost przeciwnie. Zasady moralne to osobista sprawa każdego człowieka, nie jesteś w żaden sposób umocowany do tego by wywyższać swoje ponad te wyznawane przez innych.



Mam niejasne wrażenie, że większość tych osób dewastujących mienie publiczne można zastać w niedzielę w pobliskim kościele. Bardzo prymitywnie postrzegasz rzeczywistość Ddv, od dawna Ci to powtarzam.

A gdy nadejdzie koniec, chcieć jeszcze mocniej, to nie dla mnie...[/quote]

Lepiej nie mowic, ze cos jest nie dla mnie, bo moze sie okazac, ze jednak jest....

Nie Pugu.
Ten tylko nie błądzi kto nie wybiera się w podróż. A życie to właśnie w podróż - w nieznane.
Ja mam swój cel - a Ty

To jak - uważasz, że Twój sposób patrzenia na świat pozwala na to byś zapłaciłbyś cenę za swoją wolność gdyby zaszła taka potrzeba - czy też poszedłbyś "z prądem"

A chcesz je dostrzegać
Rozmawialiśmy już co nieco na te tematy, Pugusiu ...
Masz jakąś rozsądnną alternatywe dla chrześcijańskiego zbioru wartości


Mam niejakie wrażenie, że zazwyczaj zniszczenia następują wtedy, gdy starsi idą do kościoła - a młodzi, pozostawieni bez nadzoru zabawiają się na swój sposób ...

Tak w pewnym sensie ten kto nie idze za słowem Chrystusa nie jest wolny, bo idze np. za słowem kolegów z pod bloku.
Pozdrawiam, życze zdrowia.

Życie to podróż czy tego chcesz czy nie ... sprawa dotyczy wyłącznie drogi jaką wybierzesz. Ja przedewszystkim wiem jaką drogą chcę iść. Cel jest dla mnie mocno drugorzędny. A już na pewno nie jest nim szczęśliwe "życie po śmierci"



Oj jakże naiwne jest to co napisałeś Ddv, tobie naprawdę wydaje się, że można powiedzieć teraz jak zachowasz się w danej sytuacji. W swojej wyobraźni dzielnie stawiasz czoła każdemu pozostając wierny swoim poglądom ... prawda jest tak, każdego można złamać i to zwykle w n\banalnie prosty sposób. Ile czasu bronił byś swojej wiary gdyby ktoś przystawił lufę karabinu do głowy twojej matki, żony albo córki ? Są rzeczy ważne i ważniejsze, a świat jest brutalny. Nie rzucaj słów na wiatr bo czyni cię to albo idiotą albo hipokrytą.



Kiedyś chciałem i dokładnie to przemyślałem. Pozostały mi wnioski których na razie nic nie podważyło. Moim zdaniem religia jest zbędna, alternatywą dla niej jest po prostu brak religii. Wbrew pozorom ludzie nie uczą się tego jak żyć w społeczeństwie na mszy ... choć tobie najwyraźniej tak się wydaje.




I tyle jest warte wychowywanie dzieci przez katolików ...

Czy jego zniewolenie wynika z tego że idzie za słowem kolegów spod bloku, czy dlatego że nie idzie za słowem Chrystusa? Z kontekstu wynika raczej to drugie.
Sorry, że tak drążę, ale nie widzę tu logiki w odniesieniu kwestii wyboru do wolności. Jeżeli to co piszecie nie jest jedynie zbiorem łatwo przyswajalnych frazesów, to na pewno istnieje proste wytłumaczenie, dlaczego akurat droga Chrystusa jest jedyną, która daje wolność. Niech ktoś poda to wyjaśnienie, a sam będę je stosował w stosunku do każdego kto wątpi w słuszność tej drogi.

Pugu miły: chodzenie bez celu to błądzenie, nie droga.
Zawsze w każdym czasie, przez wszystkich ludzi tak jest to postrzegane.

Odniosłeś kiedyś wrażenie, żeby wyznacznikiem moich działań było to co myślą lub robią inni ludzie?
Wiesz po co jadę w Tatry? By czerpać przyjemność z samego wędrowania. Nie jadę tam po to by wdrapać się na jakąś górę, to tylko efekt uboczny wędrówki. Ale nie sądzę byś to zrozumiał. Życie nie jest dla celu ale dla samego życia.
Jaki jest twój cel Alusie? Dążenie do doskonałości ... ? Bycie lepszym człowiekiem? Zbawienie? To puste frazesy pozbawione jakiegokolwiek sensu. Żenująca iluzja którą próbujesz nadać wyższy cel swojej egzystencji ? Rozejrzyj się dookoła. Miliony ludzi "dążące do doskonałości" a w praktyce tylko stado zdziadziałych dewotów i dewotek ... Tam chcesz dotrzeć? Powodzenia ...

[nie wytrzymuje, zaczyna płakać ze wzruszenia]
Czyli jednak jest ktoś, kto mysli tak jak ja


Nie tyle błądzenie, co... dryfowanie, poddanie sie unoszącym nas ku zrozumieniu, falom zycia.

Jaki jest mój cel?
- Życie, odnalezienie swojego miejsca, sensu.
A czy tego chcemy, czy nie:żyjemy dla drugich.
I to ja mam decydować, wybierać, kierować się miłością, życzliwością, dobrem drugiego człowieka żyjącego obok mnie lub ze mną.
"Dobro rodzi się wtedy, gdy ludzie zapominają o sobie" L. Tołstoj.
Moje wybory decydują o jakości mojego życia:dążenia ku dobru, czy zadawalaniu się bylejakością, dryfowaniu - przyjmowaniu co przyniesie chwila.
Swoim życiem decydujemy co budujemy:niebo czy piekło, bo do wieczności prowadzi każda chwila w której żyjemy.
Dewotyzm to mechanizacja życia, gesty:kościółek, paciorek.... bez odnoszenia słów pacierza do swojego życia.
Przykład:"I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy" a w życiu... ile zacietrzewienia, chęci rewanżu, pamiętliwości.

Ale czy to dobrze mieć ten cel i całe życie podporzadkować właśnie jemu ?
A gdy tego celu zabraknie, lub zostanie on osiągnięty ? wowczas wszystko tracie sens.

A gdzie i kiedy wg Ciebie zaczyna się dobro i kiedy już jest jego kres, pełnia?
Czynić dobro, to kochać, a miłość nie zna granic.
Człowiek bez miłości, to jak roślina bez wody - nie przetrwa, takie jest prawo natury.

parsk ! [qrczak parska śmiechem]
A więc wg. Ciebie tylko katolicy (jako jedyni dobrzy ludzie na świecie) są w stanie miłowac kogoś (coś). Miłośc ma się tak do dobra, jak krab do browaru (taki abstarkcyjny przykład ) Przecież nawet źli ludzie (wg. was są oni źli) sa w stanie darzyć kogoś uczuciem (chociażby drugą złą osobę)

Popełniacie duzy błąd ujednolicajac wszystkie uczucia i podporządkowując je Bogu. Jako przykład podać mogę setki mysli jakie słyszę z ust katolików. Ot np. "Różnica miedzy dobrem a złem, jest tak niewielka, że... (coś o Bogu) Oba te pojęcia (dobro i zło) są dla mnie niezrozumiałe, ale z tego co wiem, są one sobie przeciwstawne, leżą na przeciwnych biegunach. Wy chcecie zrobic z nich jedność i wpisać pod Boga. Wszak to Bóg stworzył szatana, a to ten rogaty matoł sprawia, że na ziemi jest zło... brednie.

qrczaku czytać nie umiesz, mówimy o życiu, jego sensie.
Miłość jest postulatem człowieczeństwa, największym darem jaki człowiek może otrzymać i dać drugiemu człowiekowi.
Kocham - to słowo jest wypowiadane przez wszystkich ludzi.
Kochając, szanujemy drugiego człowieka, uznajemy jego godność, stanowi on dla nas ogromne dobro.
Żeby kochać trzeba dobrymi oczyma patrzeć na ludzi, z dobrocią, wtedy tylko dostrzeżemy dobro w każdym, nawet tym najgorszym.