Częstym pytaniem, jaki zadaje sobie czlowiek zmierzający ku Bogu jest pytanie o Boży gniew w chwili mojego upadku. Czy jednak istotnie Bóg wpada w złość z mojego powodu? Czy moje grzechy aż tak bardzo Go gniewają?

W Pytaniach Nieobojętnych pada odpowiedz. Ale czy odpowiedź ta nie jest zatrzymaniem sie w połowie drogi? Biblia istotnie wskazuje w wielu miejscach oblicza gniewu Bożego na tę czy inną słabość człowieka. Ale przecież tak często padają też słowa o tym, że to Bóg czyni człowieka ociężałym. Czyż nie On takim uczynił serce faraona?

W całej historii świętej człowiek tylko raz dokonuje czynu, po którym Jego gniew powinien zaistnieć - dokonuje zbrodni na Bogu Samym. Jakaż wtedy Jego odpowiedź? Przebaczenie i otwarcie dawno zamkniętych bram...

Czy nie jest tak, że tym, którzy pragną szukać Okruchów Jego prawdy w tym życiu stawia Bóg sumienie o krok dalej niż obecne możliwości człowieka? Czy to nie sumienie pobudza do powstania z upadku i wyciągnięcia wniosków, by nie wpaść już w tę samą kałużę?

Byłby to więc Jego gniew wobec naszej małości, którą przecież sam stworzył, czy raczej coś na kształt puszczenia na chwilę naszych rąk, byśmy uczyli się chodzić coraz pewniej na Jego ścieżkach? Jakże mamy nią iść, skoro nie wiemy, gdzie ona ma kres? Gdy z niej spadnę, to chyba moje sumienie pozwala mi odnaleźć ścieżkę powrotu, a nie Jego Gniew.

Mam siłę, by iść drogą, którą znam. Sumienie zna szlak na drodze, która przede mną pnie się w górę. A On stoi tak blisko i uśmiechem towarzyszy wtedy, gdy stawiam czoła przeciwnościom i wtedy także, gdy, po bolesnym upadku szukam drogi powrotu. Jak mógłby być gniew w tej Miłości?

Owszem Bóg się gniewa na ludzkie grzechy. Jest tylko jeden warunek: człowiek upada i nie chce powstać. Gdy jednak upada i podnosi się- Bóg nie tylko się nie gniewa, ale podaje pomocną dłoń.

Bogu trzeba zaufać i przepraszać Go za grzechy.

Z mojego doświadczenia życiowego wyniosłem jedną naukę na temat Boga- to fajny facet jest, więc nie warto Go drażnić.

Oj, a może fajna babka ?

Dokładnie. Skąd wiadomo, jakiej płci jest Wasz Bóg? W jkońcu stworzył kobietę i mężczyznę na swoje podobieństwo

Jako kobieta Pan Bóg jest jeszcze fajniejszy

Katolicy nazwali go Panem na dowód panowania męszczyzny nad kobietą. Albo na odwrót, chcieli pokazać, że męszczyzni panują na ziemi.

Po pierwsze: szanowny Kolega tudzież Koleżanka chyba nie zaliczył(a) poprawki z historii. Już Żydzi określali Boga jako Pana i Króla, sam Bóg mówi o sobie "Jam jest Pan Bóg twój" a w Starym Testamencie wielokrotnie pada sformułowanie "To mówi Pan". A powiedz Muzułmaninowi, że Bóg to kobieta, a jak trafisz na fundamentalistę, to chyba Cię poszatkuje pierwszym ostrym przedmiotem jaki się mu nawinie.

Po drugie: do jakiego toku myślowego został dopięty mój wcześniejszy post? W sumie pika mnie płeć Boga- wystarczy, żeby był nadal jaki jest i koniec.

Ok poprawka Katolicy przejęli z innych źródeł odmianę męską Boga.
Jeśli chodzi o to, że Bóg powiedział komuś, że jest Panem (chyba umiał by się wysłowić się bardziej logicznie) to dla mnie od razu śmierdzi fałszerstwem. Nie jestem w stanie pojąc tego, że wywyższył by On nad Nią.

Tudzież Ona

A co do odpowiedzi na pytanie: tylko głupiec będzie się gniewał, na z góry wiadome poczynania. Bóg wie jak postąpimy. Wiedział już miliardy miliardów lat temu. Mimo to nas stworzył. Teraz może się gniewać jedynie na swoją głupotę, tudzież nieomylność.

Kim jest ten tajemniczy 'czlowiek', o ktorym piszesz?

Kim jest człowiek? Tak proste pytanie, ale skąd czerpać mądrość, by na nie odpowiedzieć?

Bo przecież człowiek to ten, kórego stworzono na Jego podobieństwo. Ten, który niesie w sobie Jego Ślad z chwili, gdy tchnął życie w tę odrobinę pyłu.

A jednocześnie człowiek to ten, który wszystkiemu zaprzeczył. Odciął korzenie, opuścił bezpieczne przystanie i dryfuje po bezdrożach życia. Targany namiętnościami świata zapomniał już o zakurzonej godności Dziecka Bożego.

Człowiek to Ty i ja. I ci, co przed nami i ci, co po nas. Małe stworzenie stworzone na podobieństwo swego Stwórcy. Stworzenie, które gdyby miało wiarę choćby tak małą jak ziarno gorczycy...

Propozycja: od teraz pisz za siebie, a ja bede pisal za siebie.

Moim zdaniem.
Nie chodzi o wygląd, co często nie myślący ludzie pojmują.
Chodziło tu o stworzenie, a stworzenie nie zaczęło się od ciała ani nawet umysłu. Zaszłego się od duszy i to ona jest żywą cząstką Boga.
I aby dusza mogła zrozumieć Boga musi pojąć wszystkie jego aspekty.

Że się wtrące do dyskusji.
Gdzie Bóg określił konkretnie, że jest facetem?

Co miał powiedzieć; że Ja STWORZYŁAM?

Powiedział STWORZYLIŚMY.

Czyli wskazuje to na to, że Bóg jest równocześnie kobietą i mężczyzną, więc nie szukajmy dziury w całym.

Tak samo, że BOGOWIE STWORZYLI.
A jak miał napisać?
Ja stworzyłem?
Ja stworzyłam?
Stworzyliśmy!!! - ot co.

ps.
Ja sam w to nie wierzę, co napisałem, ale nie mam nic przeciwko tranwescytom.