Nurtuje mnie od pewnego czasu taki o to problem ,a właściwie nie wiadomo jak to nazwać ......
Czy posiadamy jakiekolwiek ubezpieczenie wykraczające poza ramy skrajnych wątpliwości ,których nawet nazwanie wątpliwościami nie powoduje ,że stają się one jasnościami ,rodzaj ubezpieczenia więcej niż społecznego - nie chodzi mi o ZUS ani o KRUS
Czy to wszystko naprawde musi opierać się na staniu na krawędzi tak naprawde nie wiadomo czego i po co

Nie zrozumiałem... jakie przypadki ma to ubezpieczenie obejmować?

Może np. przeczytanie postu takiego jak ten pierwszy?

Pawel25 napisał:


Faktycznie dla wielu życie przypomina takie stanie na krawędzi nie wiadomo czego i po co. Ja tam byłem również.
Dzisiaj nie stoię na krawędzi, wiem po co i dokąd. Odpowiedź jest tutaj - "Jn 17:3
3. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa."
(BT)
Odpowiedź na Twoje pytanie - nie nie musi.

Ubezpieczenie ma obejmować przypadek ,że wszystko jest przypadkiem
przypadek ,że moze nam się za życia nie udać być dostatecznie dobrym
przypadek ,że nie wszystko jest przypadkie albo wszystko nie jest przypadkiem

Jak rozumiem kolega Paweł obawia się że w przypadku gdy życie się sknoci, po śmierci nic nie ma, wszystko jest jakby przypadkiem, nie ma celowości, sensu, to właściwie jesteśmy jak okręt na morzu, podczas sztormu. Nie ma nic co by nas mogło z całą pewnością od tego uchronić w ocenie Pawła. Jest tylko to co jest dokładnie teraz.

no o to chodzi

Jako kierowca również boję się, że ziemskie ubezpieczenia mogą nie wystarczyć, dlatego na tylnym siedzeniu wożę wielką figurę św. Krzysztofa

Jeśli chodzi o sytuację opisaną przez Pawła a wytłumaczoną z polskiego na nasze przez WISTa, to niestety nie ma żadnej opcji ratującej nas od niej. Kościół jednak "zabezpiecza się" poprzez przyjmowanie Ciała i Krwi Jezusa i sprawowanie sakramentów.

Nawet jeśli po śmierci nie ma nic, to życie i tak jest frajdą

istnieje ubezpieczenie na wypadek, gdybyśmy w życiu nieświadomie źle wybrali. Nazywa się "Boże miłosierdzie".

Pawle, czy to nie jest takim ubezpieczeniem? "Hbr 11:1
1. Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy."
(BT)
Wiesz, że każdą polisę trzeba nabyć, aby mieć takie ubezpieczenie. W tym przypadku nie jest inaczej. Tylko jak w jednym, jak i w drugim można trafić na nieuczciwego ubezpieczyciela - a to już inna sprawa. Bywa, że ci liczący sie na rynku, okazują się nieuczciwymi.
Jest sposób na sprawdzenie tego. Tak robili Ci, którzy nie chcieli być oszukiwanymi przez tych, którzy twierdzili, że sa przeedstawicielami firmy, która im wskarze drogę do żródła szczęścia.
 Ci zaś byli szlachetniej usposobieni niż tamci w Tesalonice, bo przyjęli słowo z największą gotowością umysłu, każdego dnia starannie badając Pisma, czy tak się rzeczy mają.(Dzieje 17:11)

O, wiara to nie tylko ubezpieczenie czy polisa- to wręcz BEZPIECZNA KASA OSZCZĘDNOŚCI

Tak, tak. A poza wiarą, najlepszym sposobem na ubezpieczenie jest uczęszczanie przez 9 kolejnych pierwszych piątków miesiąca do Komunii Św. Matka Boska ukazała się Małgorzacie-Marii Alacoque i, że ci którzy to zrobią nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych.

Wiem to, na pewno. Moja pewność to najlepszy dowód.

Rozumiem, że jeśli jestem ateistą/buddystą/wyznawcą Hare Krishna/homoseksualistą/itp., to w ramach Bożego Miłosierdzia jestem ubezpieczony na przyszłe życie?

Myślę, że zrozumiałem aluzję. Ja jednak mówię o wierze osób pamiętających o słowach Jezusa, "darmo otrzymaliście, darmo dawajcie". Jeżeli ktoś wiarę traktuje jako źródło dochodu, to czy jest prawdziwym chrześcijaninem? Czy Jezus Chrystus, lub któryś z Jego Apostołów czerpał korzyści ze swej służby Bogu?

Boże miłosierdzie jest dla wszystkich. Kwestią jest, na ile kto będzie w stanie z niego skorzystać.