Kim lub czym jest duch święty Waszym zdaniem. Oto, co ja znalazłem na ten temat:

The Catholic Encyclopedia: „Nigdzie w Starym Testamencie nie znajdujemy wyraźnej wzmianki o Trzeciej Osobie (boskiej)”.

A Catholic Dictionary: „Ogólnie rzecz biorąc, Nowy Testament, podobnie jak Stary, mówi o duchu jako o boskiej mocy czyli energii”.

The New Encyclopaedia Britannica: „Pojawienie się w teologii wczesnochrześcijańskiej spekulacji na temat Trójcy doprowadziło do ogromnych trudności w pojmowaniu Ducha Świętego. Kwestii osobowego bytu Ducha Świętego, który w Nowym Testamencie wyraźnie występuje jako moc Boga (...), nie dało się jasno sformułować. (...) Ducha Świętego nie uważano za postać osobową, lecz raczej za moc”. „Niemniej jednak za Atanazego (zm. 373) skrystalizowało się pojęcie całkowitej współistotności (homoousia) Ducha Świętego z Ojcem i Synem”.

Moim zdaniem duch święty, to moc, którą posługuje się Bóg. A co Wy o tym myślicie?

W islamie, anioł gabriel i duch święty są tożsami. Ciekawe.

Świadek Jehowy? A ja myślę, że obrzydliwie manipulujesz cytatami podając fragmenty wygodne, które bez kontekstu mogą mieć absolutnie inne znaczenie. Równie dobrze możesz z Biblii wyrwać fragment "Boga nie ma", tylko, że dalsza część jest taka: "... - "mówi głupiec".

Jeśli jesteś Świadkiem Jehowy, to założę się, że wziąłeś te cytaty z Waszego "Prowadzenie rozmów na podstawie Pism ", gdzie jest masa manipulacji i przeinaczeń np.

cytowanie New Catholic Encyclopedia na poparcie swojego stanowiska (tekst wytłuszczony pominięty przez Świadków Jehowy - pozostawiony tylko wygodniejszy fragment):


wystarczy spojrzeć tutaj:
http://watchtower.org.pl/podolski_cytuja.phtml
http://watchtower.org.pl/jz-jezus.php#oszustwa
jest tam opisane jakich chwytów i manipulacji dopuszczacie się.

Pokażę inny fragment, który używacie, wzięty z ""Prowadzenie rozmów na podstawie Pism ", s. 369 (wyd. pol. - 1991 r.) - cytat z The New Encyklopedia Britannica 1976, t. X, s. 126.". Pogrubiony fragment został przez Was pominięty:


Jakoś te cytaty są z tych samych i podobnych źródeł jakie podajesz i świadczą o czymś wprost przeciwnym.

Jeżeli chcesz przekonać do swoich racji, to pisz dokładniejszy opis źródeł, podawaj linki (nawet do wersji angielskiej, jeśli nie ma polskiej), napisz to, co napisałeś w fragmentach oznaczonych przez Ciebie jako "(...)", a najlepiej pisz całe wyjaśnienie danego pojęcia i pisz jakiego pojęcia to wyjaśnienie jest.

Tylko, że jeśli napiszesz to, o co proszę powyżej, to raczej nikogo do niczego nie przekonasz, ale spróbuj.

Jeżeli nie jesteś Świadkiem Jehowy, to dalej podtrzymuję twierdzenie o manipulacji z Twojej strony.


Kim jest Duch Święty:

http://www.effatha.org.pl/apologetyka/duch.htm

A czy są tendencyjne, to się jeszcze okaże. Sprawę Ducha Świętego badałem długi okres, wiec liczę na konstruktywną dyskusję, a wersety przedstawione przez Jumika posłużą mi za materiał badawczy i się na ten temat wypowiem

Bardzo proszę o stosowanie się do Regulaminu, który określa sposób zapisu Imion Osób Boskich!
szumi

Cieszę się, że ustosunkujesz się do mojej prośby i podasz informacje, o które prosiłem:

Kiedy badałem sprawę ducha świętego zastanawiły mnie dwie sprawy:

1. Jeśli Duch Święty jest Bogiem, to gdzie to jest napisane? Jeśli chodzi o Boga Jahwe, to wyraźnie jest to napisane:

„Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią.” Ps 83:19

„Ponieważ Ja jestem Jahwe, Bóg wasz - uświęćcie się! Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty!

2. Jeśli jest istotą żyjącą, jak Ojciec, czy Syn, to jakie ma imię?



Kolejna już prośba do Ciebie - Duch Święty piszemy dużymi literami. Kamyk

Odpowiedź jest prosta, ale najpierw proszę o spełnienie mojej prośby dotyczącej źródeł:

z pewnością nie będzie to dla Ciebie żaden problem, ponieważ skoro cytujesz jakieś fragmenty, to na pewno masz dostęp do źródeł.

No gorzej będzie jeśli faktycznie korzystasz tylko z Waszego "Prowadzenie rozmów na podstawie Pism" (który, jak pokazałem, ma niską wartość jeśli chodzi o prawdę) i nie posiadasz dostępu do źródeł.

A dlaczego o to proszę? Bo nie może być tak, że tylko jedna osoba w dyskusji wymaga od innych, a inne od niej nie mogą wymagać. Nie może być tak, że osoba, która zakłada temat, w którym, moim zdaniem, manipuluje faktami, prowadzi temat wg swojej myśli, bez zważania na innych i ignoruje zarzuty. Zacytowałeś fragmenty, których, twierdzę, nie jesteś w stanie obronić, a co pokaże poziom argumentów jakimi się posługujesz i to, że manipulujesz.

Witam
Zdecydowałem sie zamiescić wnikliwe rozważania dotyczące Ducha Świętego.
Wiem że to udeża w niepodważalny dogmat Koscioła i moze ten post byc usunięty .
Mam jednak nadzieje że moderatoży nie uznają postu za manipulacje i pozwolą szczerym osobą wyciagnąć wnioski.
Odwołuję sie głównie do biliby
Nie chdzi o przekonywanie lecz pokreślenie tego czy to co kośció twierdzi jest prawdą ,czy też naciągana prawdą .
Nie wchodze na walke o słowa,bo to daremne.

Duch Święty. Słowa rúach oraz pneúma najczęściej odnoszą się do świętego ducha Bożego.
Nie jest osobą. Pogląd, że duch święty jest osobą wchodzącą w skład boskiej Trójcy, stał się oficjalnym dogmatem kościelnym dopiero w IV w. n.e. Nie wyznawali go pierwsi „Ojcowie Kościoła”; w II w. n.e. Justyn Męczennik nauczał, że duch święty to wpływ lub sposób oddziaływania Boga; również Hipolit nie uważał ducha świętego za osobę. Pismo Święte konsekwentnie poświadcza, że duch święty nie jest osobą, lecz czynną siłą, którą Bóg się posługuje, by urzeczywistniać swoje zamierzenie i swoją wolę.
Przede wszystkim trzeba zaznaczyć, że słowa: „Na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są” (Bg), występujące w niektórych starszych przekładach 1 Jana 5:7, są nieautentycznym dodatkiem do oryginału. W przypisie do tego wersetu katolicka Biblia Tysiąclecia podaje, że powyższych słów „brak w najstarszych rkp [rękopisach] gr. i w najstarszych przekładach. Nie spotykamy ich również w ważniejszych kodeksach Wlg [Wulgaty]. Prawdopodobnie stanowiły one marginesową glosę, później w niektórych kodeksach włączoną do tekstu”. Historię tej wstawki przedstawił B. Metzger w dziele A Textual Commentary on the Greek New Testament (1975, ss. 716-718), gdzie wyjaśnia, iż po raz pierwszy pojawiła się w traktacie Liber apologeticus z IV w., a od VI w. występuje w odpisach Wulgaty i starołacińskich przekładów Biblii. Wszystkie współczesne tłumaczenia — zarówno katolickie, jak i protestanckie — uznają ją za nieautentyczną i nie zamieszczają jej w tekście głównym (Bp, BT, Bw)

Personifikacja nie oznacza, że jest osobą. To prawda, że Jezus nazwał ducha świętego „wspomożycielem”, który ‛uczy’, ‛świadczy’, ‛daje dowód’, ‛wprowadza’, ‛mówi’, „słyszy” czy też ‛otrzymuje’. Jak wynika z tekstu greckiego, Jezus w takich wypadkach czasami odnosił do tego „wspomożyciela” zaimek osobowy rodzaju męskiego (por. Jn 14:16, 17, 26; 15:26; 16:7-15). Biblia obfituje w przykłady personifikacji, czyli przypisywania pewnym pojęciom cech osobowych. W Księdze Przysłów uosobiona została mądrość (Prz 1:20-33; 8:1-36), która zarówno w języku hebrajskim, jak i polskim jest rodzaju żeńskiego. Mądrość spersonifikowano również w Mateusza 11:19 i Łukasza 7:35, gdzie mówi się o jej „dziełach” i „dzieciach”. Apostoł Paweł wspomniał o ‛królowaniu’ grzechu, śmierci oraz niezasłużonej życzliwości, nadając im tym samym cechy osobowe (Rz 5:14, 17, 21; 6:12). Napisał też, iż grzech ‛otrzymuje bodziec’, ‛sprawia pożądanie’, ‛obałamuca’ i ‛zabija’ (Rz 7:8-11). Z całą pewnością jednak nie uważał, że grzech jest osobą.
A zatem przytoczone przez Jana wypowiedzi Jezusa na temat ducha świętego również należy rozpatrywać w ich kontekście. Nazywając tego ducha „wspomożycielem” (gr. parákletos jest rzeczownikiem rodzaju męskiego), Jezus dokonał jego personifikacji. Słusznie więc Jan, utrwalając na piśmie słowa Jezusa, stosuje do „wspomożyciela” zaimki osobowe rodzaju męskiego. Jeżeli jednak w podobnym kontekście występuje greckie pneúma, będące rodzaju nijakiego, Jan odnosi do ducha świętego zaimek rodzaju nijakiego. Kiedy więc w odniesieniu do parákletos posługuje się zaimkiem osobowym rodzaju męskiego, czyni to nie z przyczyn doktrynalnych, lecz ze względu na reguły gramatyczne (Jn 14:16, 17; 16:7, 8 ).
Nie jest przedstawiany jako osoba. Ponieważ Bóg jest istotą duchową i odznacza się świętością i ponieważ wszyscy Jego wierni anielscy synowie też są duchami i są święci, nie ulega wątpliwości, że gdyby „duch święty” był osobą, Pismo Święte w jakiś rozsądny sposób pozwalałoby odróżnić taką duchową osobę od tych innych ‛świętych duchów’. Należałoby oczekiwać, że wszędzie tam, gdzie nie dodano jakiegoś określenia, np. „święty duch Boży”, słowo „duch” będzie chociażby poprzedzone rodzajnikiem. Pozwalałoby to przynajmniej zaznaczyć, że chodzi o Ducha Świętego. Tymczasem w języku greckim wyrażenie „duch święty” bardzo często występuje bez rodzajnika, z czego wynika, że nie odnosi się ono do osoby (por. Dz 6:3, 5; 7:55; 8:15, 17, 19; 9:17; 11:24; 13:9, 52; 19:2; Rz 9:1; 14:17; 15:13, 16, 19; 1Ko 12:3; Heb 2:4; 6:4; 2Pt 1:21; Judy 20, Int i inne przekłady międzywierszowe).

Chrzest w „imię” ducha świętego. W Mateusza 28:19 jest mowa o chrzcie „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”. Słowo „imię” niekoniecznie musi oznaczać czyjeś imię własne. Jeżeli ktoś robi coś „w imię idei” (swobody, wolności itp.), to czyni to „ze względu na ideę; odwołując się do idei”. Podobne znaczenie ma grecki wyraz ònoma, tłumaczony na „imię”. Występuje on np. w Mateusza 10:41, gdzie bywa oddawany literalnie: „Kto przyjmuje proroka w imię proroka, otrzyma zapłatę proroka, i kto przyjmuje sprawiedliwego w imię sprawiedliwego, otrzyma zapłatę sprawiedliwego” (Wk; por. Db). Jednakże w wielu współczesnych przekładach wyrażono tę myśl następująco: „Kto przyjmuje proroka, ponieważ jest on prorokiem”, oraz „kto przyjmuje prawego, ponieważ jest on człowiekiem prawym” (NŚ; por. Kow, PE). Dlatego A. T. Robertson tak komentuje werset z Mateusza 28:19: „Słowo imię (onoma) zostało tu użyte w znaczeniu często spotykanym w Septuagincie i w papirusach, gdzie odnosi się do władzy i autorytetu” (Word Pictures in the New Testament, 1930, t. I, s. 245). A zatem osoba ochrzczona ‛w imię ducha świętego’ uznaje jego szczególną rolę — uznaje, że pochodzi on od Boga i że działa stosownie do Jego woli.

Inne dowody na to, że nie jest osobą. Kolejnym dowodem nieosobowego charakteru ducha świętego jest łączenie go z innymi rzeczownikami nieosobowymi, takimi jak woda czy ogień (Mt 3:11; Mk 1:8 ), oraz okoliczność, że chrześcijanie mieli być ochrzczeni „w duchu świętym” (Dz 1:5; 11:16). Zachęcono ich też, żeby ‛napełniali się duchem’, a nie upijali winem (Ef 5:18 ). Prócz tego ludzie mogą być „pełni” ducha oraz mądrości, wiary, radości (Dz 6:3, 5; 11:24; 13:52) i innych przymiotów, między którymi duch święty został wymieniony w 2 Koryntian 6:6. Trudno sobie wyobrazić, żeby takich sformułowań użyto wobec boskiej osoby. Wprawdzie duch święty może ‛być świadkiem’ lub ‛składać świadectwo’ (Dz 5:32; 20:23), ale to samo powiedziano w 1 Jana 5:6-8 o wodzie i krwi. Chociaż niektóre wersety wspominają, że duch ‛składa świadectwo’, „mówi” lub „powiada”, to z innych wynika, że nie ma własnego głosu, lecz przemawia przez jakieś osoby (Heb 3:7; 10:15-17; por. Ps 95:7; Jer 31:33, 34; Dz 19:2-6; 21:4; 28:25).Bóg za pośrednictwem swojego ducha przekazuje swe orędzia i swą wolę do umysłów i serc ziemskich sług, którzy z kolei mogą powtarzać Jego wypowiedzi innym ludziom.

Pozdrawiam
Te uśmiechnięte gębki same wskakują. Poprawiłam Ci te uśmiechnięte gębki - Monika75

Najlepszym i najdobitniejszym, a zarazem najprostszym dowodem na to, że Duch Święty jest osobą i jest Bogiem jest formuła chrzcielna, zapisana już w Ewangelii wg. św. Mateusza: "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody i udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego"

Cieszę się, że jarekS napisał, bo wreszcie okaże się jak wiele manipulacji tu mamy, drogi Świadku Jehowy.



Tu jest pierwsza manipulacja. Nie musi coś być dogmatem, żeby było oficjalnym nauczaniem. Jeżeli coś jest oczywistością, to nie musi być oficjalnie dogmatem. Wiele rzeczy dlatego stało się dogmatem, bo pojawiali się ludzie, którzy przeczyli oczywistościom, więc, żeby nie wprowadzili nikogo w błąd swoimi fałszywymi naukami zapisywano dogmat. Ale jego treść była znana już bardzo dawno i obecna w nauczaniu.


No to zobaczmy jacy Ci Ojcowie Kościoła niby nie wyznawali Ducha Świętego.


Nie widzę tu nic sprzecznego - przecież Jezus jest Słowem pochodzącym z ust Boga, a jednocześnie osobą i Bogiem. Jeżeli jest więc Słowem, to jest też wpływem Boga na nas, relacją z nami. To wynika z tego, że jest Słowem.

Justyn Męczennik napisał:




Nie? To sam popatrz co napisał:




Moim zdaniem jest wprost przeciwnie, popatrz:





Po pierwsze, należy odróżnić personifikację jako metaforę, bo to oczywiste, że używa się często metafor, a w Księdze Przysłów jest ich bardzo dużo - wystarczy nawet spojrzeć na samą nazwę Księgi (oraz styl literacki!!), żeby się tego domyślić. Tekst z księgi jest wychwalaniem Mądrości i Roztropności:

I najprawdopodobniej jest to metafora Boga. Czytamy dalej:


Więc jest to albo mowa bezpośrednio o Bogu używając wzniosłego określenia Mądrość, albo po prostu metafora prawdopodobnie służąca do wychwalania Mądrości, pokazania jak jest ważna, dobra itp.. W dzisiejszych czasach też byśmy łatwo odróżnili metaforę.

Tak samo u Mateusza i Łukasza, gdy mówi się o dzieciach i dziełach mądrości - dziś też moglibyśmy tak powiedzieć.

Jeżeli chodzi o grzech, to takie określenia jak to, że grzech "króluje", "otrzymuje bodziec", "sprawia pożądanie", "obałamuca", "zabija" także są czymś naturalnym nawet dzisiaj i jak sam stwierdziłeś: "Z całą pewnością jednak nie uważał, że grzech jest osobą.". Właśnie, bo to jest oczywiste.

Z Duchem Świętym jest wprost przeciwnie. Bo nie są podane jakieś tylko metafory wynikające ze stylu literackiego (jak w Księdze Przysłów), ani takie jak w odniesieniu do grzechu czy mądrości, których i teraz byśmy użyli. Są uosobienia konkretne:



Np "mówi". To nie jest metafora, bo mówi dosłownie:
Dz 10:19 BT „Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: Poszukuje cię trzech ludzi.”
Dz 11:12 BT „Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci. Przybyliśmy do domu owego człowieka.”
Konkretne słowa są włożone w "usta" Ducha Świętego i to nie jako metafora.



Po pierwsze, opisujesz zupełnie inny fragment i odnosisz jego wnioski do tamtego. Tu może być oczywiste, że chodzi o "imię" w tym drugim znaczeniu (przyjmijmy), ale inny fragment może mówi o czymś innym.

Po drugie, albo "w imię" wyraża prawdziwe imię albo ideę. Jeżeli to pierwsze to Duch Święty jest Osobą i to osobą Trójcy Świętej. Jeżeli to drugie... no właśnie: "w imię idei Boga Ojca, Jezusa i Ducha Świętego"? Myślę, że nie mogłoby częściowo odwoływać się do prawdziwego imienia Boga Ojca oraz Jezusa, a w ostatniej części do idei Ducha Świętego. Myślę, że albo całość dotyczy idei albo imienia. A dziwnie by brzmiało: "W imię idei Ojca i Syna i Ducha Świętego". Raczej w imię jako imię.

Po trzecie, tak na logikę - po co pisać: "W imię Ojca, i Syna i Mocy Bożej". Skoro jest Jeden Bóg i uważacie, że jest nim Bóg Ojciec to naturalniej by było napisać: "W imię Ojca", albo "W imię Ojca i Syna.




Myślę, że nadużyłeś tu słowa "dowód". No chyba, że uważasz, że określenie łączące z rzeczownikiem nieosobowym oznacza, że ktoś nie jest osobą, ale wtedy i Jezusa trzeba by uznać za Nieosobę, a przecież jest to oczywiście bzdurą. "Za pomocą symboli nieosobowych przedstawiony jest także Jezus:
* prawdziwy krzew winny (J.15:1)
* drzwi dla owiec (J.10:7)
* chleb żywy (J.6:51.55)
* baranek (J.1:29)
* lampa w świątyni (Obj.21:23)
* Słowo Boże (J.1:1)
* mądrość, sprawiedliwość (1Kor.1:30)
* korzeń (Obj.22:16)
* gwiazda jasna poranna (Obj.22:16)
* kamień obrazy (1P.2:6)
* latorośl (Jer.23:5) i do tego prawdziwa (Jer.33:15)
* moc Boża (1Kor.1:24)
* skała zgorszenia (1P.2:8; 1Kor.10:4!)
* droga (J.14:6)
* prawda (J.14:6)
* życie (J.14:6)"
I nikt nie twierdzi, że nie jest osobą.
(źródło: http://watchtower.org.pl/jz-duch.phtml )


To naturalne, bo:
1Kor 3:16 BT "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?"



To Ty mówisz, że to przymiot, a nie Pismo. Powtarzam:
1Kor 3:16 BT "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?"

Tak na marginesie - zdecyduj się w co wierzysz, czy że Duch Święty jest przymiotem, czy mocą Bożą, czy może jakimś aniołem.


Raczej łatwo.



To znowu Twoja interpretacja z tym wynikaniem, że nie ma włąsnego głosu. To, że może mówić przez kogoś nie znaczy, że nie ma własnego głosu. Tymbardziej, że:
Ap 14:13 BT „I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny.”

Po drugie, to, że mówi przez ludzi to jest jak najbardziej naturalne i w żaden sposób nie umniejsza Ducha Świętego.

PS Więc ja pozwoliłem sobie zapisać moje przemyślenia i to co znalazłem w intenecie powyżej. Jeżeli będziesz miał jeszcze wątpliwości, jarekS, to zajrzyj na cytowane przeze mnie strony - tam będziesz miał przedstawioną naukę Kościoła.

Polecam wszystkim:
"Osobowość i Boskość Ducha Świętego" - dobrze opracowany temat
http://watchtower.org.pl/jz-duch.phtml

"Trójjedyny Bóg"
http://watchtower.org.pl/jz-trojca.php

oraz

strona "Świadkowie Jehowy Pod Lupą" - zarówno dla katolików (i innych chrześcijan oraz ateistów), jak i Świadków Jehowy
http://watchtower.org.pl/
Można się tam dowiedzieć o tym co uważają oraz jak wiele manipulacji jest w ich pismach i naukach. A jak ktoś jest Świadkiem Jehowy, to może zrewidować zasadność swojej wiary - przecież dążymy do Prawdy, drodzy Świadkowie Jehowy, czyż nie?

A Julius Scribe... przypominam o mojej prośbie.

Witam
No ćóż ,spodziewałem sie takiego odzewu.
Przedstawiłem inny punkt widzenia na Ducha Świętego jakiego -w odrużnieniu wielu innych religi- widzą w Słowie Bożym Świadkowie Jehowy .Uczyniłem to otwarcie by inni forumowicze mogli ten inny punkt widzenia poznać i choć troche dostrzec ,zrozumieć dlaczego na to zagadnienie inaczej patrzymy.
Dziekuję Moderatorom ze nie usuneli mojego postu, choc mysle że było to uczynione w konkretnym celu by wykazać mi i wogóle Świadkom ,manipulacje .
I maja do tego prawo .Uczyniono to co uznano za stosowne.
A to czy rzeczywiście są to manipulacje - a Kosciół zawsze tak twierdzi w odniesieniu do innych religi jeśli przedstawiane jest inne spojrzenie kolidujące z kościołem - to poddaje to ocenie czytajacym ten temat gdyż będzie to ocena bardziej obiektywna
----------------
--------------------------------------------------------------------------------
Jmik napisał

PS Więc ja pozwoliłem sobie zapisać moje przemyślenia i to co znalazłem w intenecie powyżej. Jeżeli będziesz miał jeszcze wątpliwości, jarekS, to zajrzyj na cytowane przeze mnie strony - tam będziesz miał przedstawioną naukę Kościoła.

Polecam wszystkim:
"Osobowość i Boskość Ducha Świętego" - dobrze opracowany temat
http://watchtower.org.pl/jz-duch.phtml

"Trójjedyny Bóg"
http://watchtower.org.pl/jz-trojca.php

oraz

strona "Świadkowie Jehowy Pod Lupą" - zarówno dla katolików (i innych chrześcijan oraz ateistów), jak i Świadków Jehowy
http://watchtower.org.pl/
Można się tam dowiedzieć o tym co uważają oraz jak wiele manipulacji jest w ich pismach i naukach. A jak ktoś jest Świadkiem Jehowy, to może zrewidować zasadność swojej wiary - przecież dążymy do Prawdy, drodzy Świadkowie Jehowy, czyż nie?

Jumik , dziekuję za pomoc , ale z niej nie skożystam ,ponieważ ja nie mam żadnych wątpliwości w to co po przekonaniu sie uwieżyłem.(2 Tymoteusza 3:14,15)
Astrony które proponujesz są specjalnie przygotowane -i tak jak ty , ja mogę stwierdzić -w celu manipulacji i wymierzone w Świadków Jechowy by rujnować naszą wiarę ,więc zdrowy rozsądek i rady biblijne podpowiadaja żeby z takich żródeł nie kożystać .

Masz rację ,,dążymy do prawdy" ale nie tylko prawdy dotyczacej dogmatów odnosnie których możemy się tylko przepychać i nawzjajem udawadniać kto ma rację .Bo twierdzenie przez Kościół że dogmat dotyczacy Duch Śiętego jest prawdziwy nie jest wykładnią tego że jest on prawdziwy, mimo że obstaje przy tym wielowiekowy Kościół .Żydzi za czasów Jezusa podobnie uwazali i ganili każdego o odmiennym patrzeniu i myśleniubo oni byli wykładnią wszyskiego.Czy to potwierdzało że mają rację?Że uczą prawdy?
Natomiast zasadność naszej wiary my rewidujemy nie przez strony które podajesz, ale przez to jakie owoce wydaje moja religia w konfrontacji z innymi religiami a w szczegulności w tym co mówia i tym co czynia.Przecież dążymy do poznania prawdy .Gyż głoszenie i obstawanie przy prawdziwych naukach jest widoczne w czynach.
I bez wzgledu na to jak patrzysz na nas i jak chcesz by inni patrzyli-przez podawanie ston -to nie zmieni faku że pomimo szkalowań i wrogości tylko Świadowie Jehowy są znani ze swej prawości i uczciwości .Więc w jakie prawdy możemy wieżyć?

Pozdrawiam.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Po pierwsze, Twoje stwierdzenia są bezpodstawne - nie popierasz je żadnymi argumentami, a co dopiero mówić dowodami, faktami - to tylko Twoja opinia, Twoje zdanie. Ja poparłem swoje twierdzenie o manipulacji faktami, które można zweryfikować.

Po drugie, rozumiem, że nie chcesz sprawdzić tych stron lub je poczytać bo co? Bo jeszcze uderzy to w Twoją "prawdę"? Bo nie wolno Wam czytać stron stworzonych przez byłych Świadków Jehowy (chociaż tam napsiane, że nie jest bezpośrednio stworzona, o ile mi wiadomo)? Bo boisz się, że przeżyjesz zderzenie z rzeczywistością?


Masz na myśli, że jeszcze mogłyby Cię przekonać te argumenty, "zrujnować" Waszą wiarę i dlatego nie czytasz? Boisz się faktów? Wiedzy?



W ten sposób zawsze podświadomie znajdziecie jakiś fakt potwierdzający Waszą wiarę i każda inna by tak znalazła. Każda inna! Proponuję przez te strony zderzenie z wiedzą, a nie wrażeniami, zdarzeniami, które podświadomie interpretujecie na swoją korzyść.







J 8:24 BT "Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach swoich."