Wszyscy, którzy wierzą w Boga jednocześnie nazywają go Dobrym i Miłosiernym. Jednocześnie widzą sens we wszystkim co istnieje, szczególnie w egzystencji człowieka.

Mnie zastanawia jak ma się to do praw działających w przyrodzie. Przyroda, ponieważ została stworzona przez Boga, długo zanim pojawił się na ziemi człowiek, także powinna być z natury "dobra". Wiemy jednak, że natura, a szczególnie zasady doboru naturalnego, nie są dobre, są wręcz bezwzględne. Oczywiście jeżeli obejrzymy sobie program na discovery o lemurach może nas ogarnąć zachwyt nad "dziełem bożym" w którym wszystko ma swoje miejsce. Jednak jeżeli choć przez chwilę zastanowimy się, jakim ogromnym cierpieniem rzeszy umierających stworzeń okupione jest to "piękno" to czy dalej będziemy myśleli tak przychylnie o "boskim stworzeniu"? W każdym momencie umierają zwierzęta. Umierają, bo taki jest los każdego z nas, ale przecież ludzie, mają coś takiego jak "dusza", dlatego ich śmierć to tylko przejście. Zwierzęta umierają definitywnie. I jeszcze może to byłoby do "przełknięcia" gdyby nie fakt, że to umieranie nierzadko, a prawie zawsze obarczone jest ogromnym bólem. Cóż może czuć konająca gąsienica, w której jeszcze żywym ciele rozwijają się larwy os? Co może czuć ofiara drapieżnika pożerana na żywo? Natura o to nie dba, bo nie ma to wpływu na ilość potomstwa, a przecież tylko to się liczy. Dlaczego jednak nie dba o to Bóg? Gdyby Bóg był obojętny, to świat w którym żyjemy powinien wyglądać dokładnie tak jak teraz. Czego jednak powinniśmy spodziewać się po Bogu "dobrym"? Do czego Bogu potrzebne jest cierpienie?

W zasadzie zgadzam się z Twoim postem. Tyle, że odrzucenie koncepcji Dobrego Boga tylko pogarsza sprawę: cierpienie nie zniknie, nawet się nie zmniejszy, a stanie się jeszcze bardziej przytłaczające.

Nie sądzę, by antylopie zrobiło to różnicę. Naprawdę.

Jeśli chodzi o moje zdanie - " zło " jest po prostu różnicą między Bogiem a nie-Bogiem. Skoro w ogóle istnieje coś takiego jak " nie-Bóg ", to musi istnieć także " nie-Miłość ". Sprawa istnienia " cierpienia " byłaby z całą pewnością niewytłumaczalna z punktu widzenia np. panteizmu, który jednocześnie głosiłby absolutyzm Miłości.



To nie do końca tak jest. Śmierć można nazwać " przejściem ", ale na pewno nie w tym nieco banalizującym znaczeniu, z jakim mówimy: " to tylko przejście ".



Co to znaczy " definitywnie " ? Zwierzę również jest stworzeniem Bożym, i Bóg również dla niego ma " ofertę ". Oczywiście, zwierzęta nie " zmartwychwstają " w takim sensie, jak ludzie, ale ja porównałbym to do popularnego stwierdzenia: " wszystko co żyje, chwali Pana ". I również wszystko, co żyje, ma życie w Panu - ale tak, jak zwierzęta " chwalą Pana " inaczej niż my, tak też i mają życie w Panu inaczej niż my.

Nie widzę takiej potrzeby. Tym bardziej, że istnienie "nie-boga" było od samego początku zależne od Boga. To, że istnieje "białe" nie znaczy, że musi istnieć "czarne", chyba, że udowodnisz, że jest inaczej.


Ok, w zasadzie wszystko jedno i nic nie wnosi do dyskusji.


Czyli co się dzieje ze zwierzęciem po śmierci?

Sprawa czystej logiki. Albo istnieje tylko Bóg - i wtedy taki Bóg nie jest Stwórcą, albo istnieje Bóg Stwórca, który stwarza nie-Boga ( bo z samej istoty Boga stworzyć nie może ). Jak wiemy, istnieje właśnie Bóg Stwórca, który stworzył nie-Boga, czyli świat. Różnica między Bogiem a nie-Bogiem może być z obu stron przezwyciężana ( i rzeczywiście jest ), ale pozostanie aż do końca czasów, kiedy nastanie " wszystko we wszystkim ".



Ale trzeba wyjść poza takie teoretyzowanie. Oczywiście, można powiedzieć, że istnienie Boga " samo w sobie " nie warunkuje istnienia nie-Boga. My już jesteśmy w sytuacji, gdy wiemy, że tak właśnie jest. Nie ma już " Boga samego w sobie " - jest tylko ten Bóg, który jest, czyli ten, który stwarza.

I jeszcze jedno - ŻADNE wyjaśnienie cierpienia nie będzie zadowalające, zwłaszcza dla kogoś, kto sam cierpi. Trzeba się z tym pogodzić, i nie wymagać zbyt wiele od próbujących to wytłumaczyć.

Ale co to ma do rzeczy? Ok, świat nie jest Bogiem, też mi odkrycie... Nie widzę nadal powodu dla którego świat nie mógłby być w 100% dobry.


Nie jesteśmy w żadnej sytuacji i nie wiemy absolutnie nic, nawet tego, czy Bóg istnieje, więc argumentacja od d... strony.
Dobroć Boga ma ponoć objawiać się w jego stworzeniu. Jeżeli patrzyć na stwórcę pod kątem dzieł które tworzy trzeba pogodzić się z faktem, że stwórca nie jest dobry, co najwyżej obojętny, ale to i tak chyba za dużo.


Ależ wytłumaczenie jest banalne: Bóg nie jest dobry. Jeżeli twierdzisz inaczej czekam na argumenty.

Johny99!
radziłbym nie opierać się o logikę jeśli się jej nie zna.

Niby dlaczego Bóg nie mógłby stworzyć wszechświata ze swojej istoty i stać się jednocześnie twórcą i tworzywem ?

Jak to jest w końcu. Bóg może wszystko ale nie może być zły. Nawet jeśli może ale nie chce to nie może chcieć być zły. Więc czegoś nie może. Zatem co to za Bóg? Czy Bóg może istnieć?

całe "uniwesum" jest we władaniu szatana.

uniwersum w sensie "materialno-energetycznym", mówiąc prosciej - Lucefer jest panem tego świata.

ale ja na tyle głupi nie jestem żeby własnie jego uznać za Boga i stwórcę

Tak, Lucyfer jest sprytny. Stworzył troszkę "dobrego" żebyśmy nie zauważyli, że świat jest dziełem złego . Wielu dało się nabrać na dobrego Boga.

Nie mógłby być, bo tylko Bóg jest w 100% dobry, a świat nie jest Bogiem.



Nikt nikomu nie każe wierzyć w Boga.



Owszem, i się objawia - ja wszędzie widzę dobroć Boga. Ale TYLKO ( i aż ) objawia, bo świat nie jest Dobrocią, tylko Bóg. Poza tym - nikt nie jest w stanie powiedzieć, jak '' powinien '' wyglądać świat dobrego Boga, ani jak '' powinien '' wyglądać świat obojętnego czy złego Boga. Świata bez cierpienia nie potrafię sobie wyobrazić.



Już podałem: Bóg jest dobry, a świat nie jest Bogiem. To proste i jasne. Nawet sam Chrystus powiedział: '' dlaczego nazywasz mnie dobrym ? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg '' ( Mk 10,18 ).

czyli bóg nie jest w stanie stworzyć świata w 100% dobrego?
to bardzo ciekawe...
widać ta jego wszech-moc nie jest wcale taka wszech...