Tak jak w pytaniu, chciałbym byśmy zastanowili się odnoście Kościoła Katolickiego i jego nauk, jakie mamy do niego podejście? Pozytywne? Negatywne? Wierzymy we wszystko? W nic?

Dla mnie jest jak Matka - liczę się z Jej/jego zdaniem, ale czynię tak, jak uważam za słuszne.

Ja zaznaczam ostatnie: że kłamie, ale więcej na temat co uważam zachowam dla siebie

To nie człowiek robi łaskę Chrystusowi, że jest w KRK, lecz to Jezus zrobił nam łaskę przychodząc na ten świat.

Tylko wewnątrz Kościoła Katolickiego będę szukała wspólnoty dla rozwoju swego życia chrześcijańskiego, nigdzie indziej.

A co do nauki Kościoła - słucham ją, poznaję, szukam zrozumienia, staram się wyjaśniać wątpliwości ...
Nie przyjmuję ślepo nauki Kościoła, a choć w niektórych punktach czasem pojawia się niezrozumienie, to najistotniejsza jest dla mnie osobista więź z Jezusem jaką mam w Kościele Katolickim.

Kościół rzymski jest moją Matką i moim Domem, przy całym szacunku, jaki żywię do innych Kościołów i wyznań chrześcijańskich, a także wszelkich innych religii.

Słucham nauki Kościoła, zastanawiam się nad nią, analizuję wątpliwości, wnikam w trudności i dochodzę do wniosku, że jest to Kościół Chrystusowy i dzięki Niemu mogę mieć pełną łączność Z Chrystusem. Ufam Mu. Wierzę, że zaprowadzi mnie do zbawienia, w końcu "bramy piekielne go nie przemogą".

To jest tak jak z ogniskiem, kominkiem, w którym jest kupka żarzących się węgli. Gdy wyjmiemy jeden z nich i odsuniemy od reszty, to szybko zszarzeje. Podobnie jest z Kościołem, którego my jesteśmy tymi węglami. Dzięki Niemu możemy pozostać żarzący się. W Kościele jest obecny Jezus Chrystus i poprzez Kościół i Jego sakramenty utrzymujemy z Nim łączność.

Ci osobnicy płci męskiej z oczywistych powodow nie mogą być matką-nie mają kobiecych narządów rozrodczych.
Twój wybór, Twoja strata której jeszcze nie rozumiesz.

Kościół jest moją Matką...To jest skarbiec łask, którego nikt nie zdoła opróżnić...To jest chyba jedyna "rzecz" na tym świecie, której bramy piekielne nie przemogą. Jedyna, która nie traci na nędzy człowieka- bo gdzie człowiek zniszczy- tam Bóg sam naprawi i jeszcze doda...

Kościół jest jeden, ale jednocześnie oferuje tyle dróg zbawienia, że gdyby na każdej planecie żyli ludzie- to każdy mógłby kroczyć niepowtarzalną drogą.

Staram się żyć 100% jego nauką.

Ja także uważam KRzK za Matkę wszystkich Kościołów, tym bardziej że Duch Święty zawsze i to od samego początku ma nad Nim swoją atencję.

"Nie zwracam uwagi na to co mówią, chodzę tam do Boga nie do księdza, wierze bardziej po swojemu"

niestety, ale taka jest prawda. wpychanie się do spraw, do których wpychać się nie powinno. narzucanie zasad, które jednocześnie zaprzeczają sobie nawzajem.

Dałem odpowiedź pierwszą.
Tylko że nie mogę potwierdzić czy wypełniam wszystko co do joty. Zawodzę często Boga, Kościół i samego siebie przez nie wykonanie ich poleceń.
Ponadto nieraz dopadają mnie wątpliwości na temat tego co robię, czemu wierzę itp?
A szczególnie to jak mogę wierzyć w Kościół, gdy on popełnił tyle błędów w historii?

Jednak odpowiadam sobie na to pytanie patrząc na ludzi wokoło mnie, tych którzy należą do Kościoła razem ze mną.
Na pewno mogę być pewny jednego. Do zła to nie prowadzi.

szkoda że nie ma jeszcze opcji:
Nie mam zdania - Nie jestem katolikiem/chrześcijaninem
bez stwierdzania że wypacza prawdę bądź kłamie, ja np. w ogóle nie interesuję się tym co mówi KK, przybyłem tu tylko szukając informacji o ślubach międzywyznaniowych (partnerka jest katoliczką) a zostałem bo czasem są fajne dyskusje... z szacunku dla wyznawców jednak nie chcę zaznaczać odpowiedzi że ich organizacja kłamie, nie mogę tego zaznaczyć nawet nie wiedząc co ona mówi

Cały problem w tym, że wielu katolików oddziela jakiś abstrakcyjny " Kościół " od nich samych, ich życia, ich czynów, ich związków z innymi ludźmi. Tymczasem Kościół nie jest ani abstraktem, ani jakąś instytucją ponad nami. To my jesteśmy Kościołem. Kościół grzeszy wtedy, kiedy ja grzeszę. Kościół czyni dobrze wtedy, kiedy ja czynię dobrze. Kościół popełnia błędy wtedy, kiedy ja popełniam błędy. Kościół żałuje za swoje grzechy, i zostają mu one odpuszczone wtedy, kiedy ja żałuję za swoje grzechy, i mi zostają one odpuszczone. To jest Kościół.

Kościół nie grzeszy! Mylisz się Johnny!
Kościół, ze swej natury jest święty (jak wyznajesz w Credo!), a zatem nie może zgrzeszyć. Owszem my jesteśmy Kościołem (a w zasadzie my tworzymy Kościół), ale jednocześnie Kościół jest transcendentny od zwykłego zgromadzenia ludzi. Kościół to też i to przede wszystkich Chrystus-Głowa!